به گزارش سرویس بین الملل
خبرگزاری صداوسیما؛ در این مقاله به قلم رانی سینگر آمده است بازداشت، بازجویی، تجاوز، شکنجه و اضطراب: موساد در سال ۱۹۸۶ ماموریت سری را برای انتقال یهودیان اتیوپی به اسرائیل آغاز کرد، اما اوضاع بسیار وحشتناک پیش رود. چند دهه گذشته است، اما اسرائیل همچنان از قبول مسئولیت این اتفاقات خودداری میکند.
تابستان ۱۹۸۶. منطقه گاندار در اتیوپی. مردی مسن در قالب یک عملیات سری به جستجوی جوانان یهودی اعم از دختر و پسر حتی نوجوانان ۱۳ ساله یهودی از روستاهایی در این منطقه بازدید کرد. هدف مشخص است او به والدین آنها میگفت: هدفم انتقال آنها به اسرائیل است. مسیر حرکت پیاده به سمت جیبوتی سپس پرواز به پاریس و پس از آن اسرائیل بود. اتیوپیاییها و موساد میدانستند هیچ راه دیگری وجود ندارد. مسیر دیگر که از سودان عبور میکرد و برای قاچاق یهودیان اتیوپی در چارچوب عملیات موسی استفاده شده بود، مدتی پیش شناسایی شده بود. در جریان این عملیات سری، که حدود یکسال قبل از این عملیات انجام شده بود حدود ۸۰۰۰ یهودی به اسرائیل منتقل شدند. (۱۵ هزار نفر یا همین حدود نیز در قالب عملیات سلیمان در سال ۱۹۹۱ به اسرائیل منتقل شدند).
اما اکنون در اواسط سال ۱۹۸۶، موساد باید یک راه مخفی جدید پیدا میکرد. اولین گروه از جوانان یهودی نیروی پیشتاز خواهند بود که این عملیات را آغاز میکردند. یکی از اعضای موساد که Z نامیده میشد تجربه فوق العادهای در انتقال یهودیان اتیوپی به اسرائیل به ویژه از طریق سودان داشت. طرحی که او به خانوادههای یهودی ارائه کرد به او در جمع کردن ۲۷ نفر برای آغاز این مسیر باهدف تغییر زندگی شان البته نه لزوما زندگی بهتر کمک کرد. در نهایت ۲۳ نفر از این افراد به اسرائیل رسیدند. اما مشقتی که در این مسیر متحمل شدند – خشونت، سوء استفاده جنسی و در برخی موارد حبس – زخمهایی به یادماندنی را بر آنها وارد آورد. این عملیات که مخفی بود و تنها معدود افرادی در نهادهای دفاعی و سیاسی اسرائیل از آن اطلاع داشتند به سرعت به شکست منتهی شد. جزئیات آن که برای اولین بار منتشر شده نشان میدهد این فرایند چطور به هم گره خورد و در نهایت تصمیم گرفته شد هرگونه تلاش برای آوردن یهودیان اتیوپی به اسرائیل از طریق جیبوتی متوقف شود.
یشیورک داویت یکی از دختران ۱۳ ساله یهودی که در قالب یک گروه هفت نفره در این طرح سری شرکت کرده بود به هاآرتص گفت: آنطور که به من گفته شده بود، گمان میرفت مسیر سفر آسان باشد و چهار روز طول بکشد. ابتدا به شهر ولو سپس کامبولچا و از آنجا با اتوبوس به جیبوتی و پس از آن با هواپیما به پاریس و در نهایت اسرائیل.
آنها پس از پیاده روی به سمت ولو استانی در شمال شرقی اتیوپی، تحت نظر گروهی گردشگر ساکن شدند و منتظر بودند. یک راهنما که در استخدام موساد بود و قرار بود با آنها ملاقات کند، نیامد. آنها سه ماه منتظر شدند و کم کم شک و ظن ساکنان محلی را برانگیختند. چهار نفر از این جمع، محل را ترک کرده و به روستاهایشان بازگشتند، اما سه نفر از جمله داویت باقی ماندند. راهنما بالاخره آمد او فردی بومی از منطقه مرزی اتیوپی –جیبوتی و آشنا به این منطقه بود.
داویت گفت: به ما گفته شد او ما را همراهی میکند تا با مرد دیگری ملاقات کنیم که تا جیبوتی همراه ماست. پس از طی مسیری بیابانی در هوای داغ اوت به مدت یک هفته و تشنگی و بیماری و روبرو شدن با حیوانان و سارقان، به دریا و بندر جیبوتی رسیدیم. در کنار کشتی ها، فردی منتظر گروه ما بود. او به ما یک خانه و تشک داد و آن اولین شبی بود که توانستیم استراحت کنیم. اما همچنین اولین شبی بود که مورد تجاوز قرار گرفتم.
مامو بیرو نوجوان یکی دیگر از قربانیان عملیات جیبوتی است. سه راهنمای گروهی که قرار بود بیرو را به همراه خانواده اش به اسرائیل ببرند پدرش را کتک زدند، و به مادر وی جلوی چشم دخترش تجاوز کردند و سپس به این دختر نیز تجاوز کردند.
بیرو میگوید شب هنگام خودش را به خواب زده بود و خواهرش زیر لباس او مخفی شده بود و امیدوار بود این سه راهنما او را نیابند. اما آنها او را گرفتند و رفتاری وحشیانه با او داشتند.
بیرو میگوید پس از آن شب هرگز دوباره خانواده ام را ندیده ام.
تعلل و تاخیر در انتقال این افراد باعث بازداشت و بازجویی عدهای از آنها شده بود و عدهای از آنها نیز به زندانی در اتیوپی فرستاده شدند. اعضای یکی از این گروهها به مدت ۴ ماه در زندان بودند.
داویت میگوید آنها من را به برنده جنسی خود تبدیل کردند.
وی در نهایت از طریق فرانسه به اسرائیل منتقل شد.
موساد با سوالات بسیاری درباره شکست این عملیات و دلائل طولانی شدن حبس و شکنجه این افراد مواجه است.
درخواست رسمی هاآرتص از موساد برای اظهارنظر درباره این حوادث پاسخ چندانی به همراه نداشته است. پاسخ رسمی دفتر نخست وزیری اسرائیل از جانب موساد نیز چنین بود به علت در جریان بودن کیفرخواست برخی از اعضای گروه جیبوتی در دادگاه از اظهارنظر معذوریم.