گزارش اختصاصی
از ۷۷ تا ۷۷۷...
زمانیکه دشمنان قسمخورده ملت ایران تلاش داشتند میداندارِ اغتشاشات اخیر شوند، صدایی ناکوک از داخل بلندشد؛ بیانیه۷۷ فعال سیاسی اصلاحطلب باعنوان دفاع از حق اعتراض و محکومیت خشونت، منتشر شد.
روزهایی که بیانیهها و مواضع آمریکایی ـ اروپایی و تبلیغات رسانههای لندنی و سعودی، تلاش داشت میداندار اغتشاشات اخیر شود، صدایی ناکوک از داخل بلند شد؛ موضوع مربوط به بیانیهای با امضای ۷۷ فعال سیاسی اصلاح طلب با عنوان دفاع از حق اعتراض و محکومیت خشونت بود.
بیانیهای با آدرسهایی غلط که هم نظام را به تصمیمگیری در پستوهای حکومتی و بیتوجهی به قانون متهم میکند و هم در کلمات و جملاتی عجیبتر، حق آگاهی و مشارکت مردم و نمایندگان آنها را در اداره کشور انکار میکند. از شلیک بیمهابای تفنگی مینویسند که از محل بیتالمال تامین شده، اما از تخریب بیتالمال و آتش زدن اموال مردم و خانهها و تولیدیهای آنها و حتی تیراندازی به رهگذران و انسانهای بیگناه، اشارهای نمیکند.
بیانیهای که در نهایت مصطفی تاج زاده که در جریان ماجرای کوی دانشگاه در سال ۷۸، معاون سیاسی وزیر کشور در دولت اصلاحات و در فتنه ۸۸ جزو بازداشت شدگان بود، مسئولیتش را برعهده گرفت.
بیانیه ۷۷ نفره که حالا با بیانیهای ۷۷۷ نفره پاسخ گرفته است؛ ۷۷۷ استاد و شخصیت دانشگاهی که آنها هم میگویند به وضع سیاسی و اجتماعی حساس اند، اما جای حق و باطل را جابهجا نمیکنند و در گذر از رویدادهای سخت تنها نظاره گر نیستند و مردم را هم تنها نمیگذارند.
دغدغه این ۷۷۷ نفر این است که شما به بن بست رسیده اید و نظام به بن بست نرسیده است وظیفه ما این بود که داشتههای داخلی خود را به رخ بکشیم و تحلیل ما این است که شما به بن بست رسیده اید و نظام استکباری به بن رسیده و آینده در اختیار مستضعفین است و انقلاب به اهدافش خواهد رسید.
بیانیهای ۷ صفحهای که هم مبانی نظری بیانیه ۷۷ امضائی، از خواستگاه و ریشه فکری امضاکنندگان تا عوامگرایی دروغین را نقد میکند و هم در تایید حق اعتراض و محکومیت جنگ خیابانی قلم میزنند.
امضاکنندگان بیانیه ۷۷۷، استادانی هستند که با آگاهی از معرفت و شناخت ایرانیان از فتنه سال ۸۸ تا اغتشاشهای ۴۸ ساعته آبان ۹۸، چاره کار و حل مشکلات را در توجه مسئولان به داخل، در دست گرفتن فرصتها و دوری از شرطی کردن اقتصاد کشور به مذاکرات و وعده و وعیدها میدانند.