از کجا معلوم که ترکیه هدف نباشد؟
رجب طیب اردوغان رئیس جمهور ترکیه در اظهاراتی با بیان اینکه کشورش می تواند حدس بزند که چه کسانی در پشت اعتراض های عراق قرار دارند از احتمال کشیده شدن این اعتراض ها به ایران خبر داد.
این اظهارات بازتاب وسیعی در برخی از رسانه های غربی و عربی از جمله بی بی سی فارسی و ایران اینترنشنال داشته است که از همان ابتدای اعتراض ها در عراق و لبنان به انعکاس و پوشش گسترده این اعتراض ها پرداخته اند و بخصوص رسانه های سعودی و اماراتی در کنار رسانه های امریکایی و صهیونیستی نقش آتش بیار معرکه را در این زمینه بازی کرده اند و بارها به جعل خبر و انتشار آن دست زده اند.
با این حساب تا حدودی مشخص می شود که حدس اردوغان چه کسانی را شامل می شود. اما بحث اینجاست که اینها دقیقا همان کسانی هستند که در 2016 می خواستند کودتایی را در ترکیه علیه اروغان ترتیب دهند و یا بعدها بارها سعی کردند به بحران مالی و اقتصادی در این کشور دست بزنند. ترکیه و اردوغان با این کشورها در مناطق و حوزه های مختلف چه به صورت فردی و یا جمعی چالش و تضاد منافع پیدا کرده است. با عربستان و امارات در مناطقی مانند لیبی و سودان و مصر بر سر حمایت از اخوان المسلمین رو در رو شده و وارد جنگ نیابتی شده اند ضمن آنکه محمد بن سلمان کنسولگری عربستان در استانبول را به قتل فجیع یکی از مخالفان هوادار اخوانی خود یعنی جمال خاشقچی قرار داد که هنوز پس لرزه های آن ادامه دارد.
ترکیه با رژیم صهیونیستی علاوه بر حماس و برخی از مسائل حیاتی بحران فلسطین درباره نحوه بهره برداری از منابع نفت و گاز دریای مدیترانه دچار چالش جدی شده و تضاد منافع پیدا کرده ضمن اینکه اکنون برای ترکیه تقریبا مسجل شده است که در پشت تجزیه طلبی کردی در منطقه و اساسا تجزیه کشورهای اسلامی منطقه از شمال افریقا گرفته تا غرب آسیا مافیای رژیم صهیونیستی قرار دارد که البته از حمایت راستگرایان امریکایی هم برخوردارند. با امریکا و دولت ترامپ نیز درباره طیف مختلفی از مسائل و موضوعات از منابع دریای مدیترانه گرفته تا خریدهای تسلیحاتی پیشرفته از روسیه از جمله سامانه اس 400 و برقراری محور آنکارا- مسکوچالش و مشکل پیدا کرده است و اگر اکنون دولت ترامپ کوتاه آمده جنبه تاکتیکی دارد و روابط دو طرف جنبه آتش زیر خاکستر دارد.
با این شاخص ها و نشانه ها می توان گفت که اگر آن گونه که اردوغان حدس زده است اعتراض های جاری در عراق از سوی کسانی هدایت و مدیریت می شود که امکان دارد به خارج از این کشور هم سرایت کند در این صورت می توان گفت هیچ تضمینی برای دیگر کشورهای منطقه از جمله ترکیه نیز باقی نخواهد ماند و در چنین وضعیتی راه منطقی نه شماتت و مچ گیری از یکدیگر بلکه همکاری مضاعف برای خاموش کردن آتش فتنه جدیدی است که در قلب خاورمیانه روشن می شود و البته در صورتی که ادامه پیدا کند بی تردید دامن خود آتش افروزان را نیز در برخواهد گرفت.
--------------------------------
احمد کاظم زاده