به گزارش سرویس بین الملل
خبرگزاری صدا و سیما به نقل از روزنامه اینترنتی رأی الیوم، گروه طالبان، قدرت بسیار بالای خود را در مذاکره ثابت کرد و پا به پای آمریکا و نمایندگانش پیش رفت و بعد از ۱۸ سال مقاومت سرسختانه که برای دولت آمریکا نزدیک به دو هزار میلیارد (دو تریلیون) دلار هزینه و حدود سه هزار کشته بر جای گذاشت در حال بازگشت به صحنه است که آن هم یک علت ساده دارد اینکه آمریکا به شکست خود اعتراف کرد و خواست که خسارتهایش را کاهش دهد.
هجدهمین دور مذاکرات بین طالبان و آمریکا که در دوحه برگزار شد روز گذشته بدون صدور بیانیه پایانی مشترک که تأییدکننده دستیابی به توافقی باشد به پایان رسید. زلمای خلیل زاد فرستاده آمریکا در افغانستان به صحبت درباره دستیابی به پیش نویس یک توافق و پیشرفتی امیدوار کننده بسنده کرد.
اخباری که درباره این پیشرفت امیدوار کننده و مفاد آن به بیرون درز کرده هنوز محدود و اندک است و بارزترین نکته آن عقب نشینی تدریجی آمریکا ظرف ۱۸ ماه است که در نهایت منجر به بازگشت ۱۴ هزار سرباز به آمریکا بر اساس سیاست دونالد ترامپ رئیس جمهور آمریکا به این کشور میشود.
طالبان تاکنون امتیازاتی را که آمریکا از این گروه خواسته، نداده است و اقداماتش در آتش بس کامل، مذاکره با دولت اشرف غنی در کابل و ارائه تضمینهای الزام آور برای جلوگیری از تبدیل افغانستان به سکویی برای سازمانهای افراط گرا مانند القاعده و داعش برای هدف قرار دادن خاک آمریکا خلاصه میشود.
نبود نصی صریح برای برگزاری مذاکرات بین طالبان و دولت اشرف غنی در کابل به این معناست که آمریکا از اشرف غنی دست شسته و شاید هم با مهمترین شرط طالبان موافقت کرده است، یعنی بازگشت «حکومت اسلامی افغانستان» که طالبان آن را تأسیس کرد و اکتبر سال ۲۰۰۱ در جریان حمله آمریکا به این کشور یعنی بعد از حملات ۱۱ سپتامبر سرنگون شد.
غائب بودن جان بولتون مشاور امنیت ملی آمریکا در پرونده افغانستان و دور نگه داشتن او از نشستی که در تفرجگاه ترامپ در ایالت نیوجرسی با حضور وزرای خارجه و دفاع، نائب رئیس و مدیر آژانس اطلاعات آمریکا (سیا) به ریاست ترامپ، برگزار شد میزان ضعف دولت آمریکا در پرونده افغانستان و آمادگی این دولت برای عقب نشینی به هر قیمتی را نشان میداد، زیرا بولتون به شدت با عقب نشینی نیروهای آمریکایی مخالفت است.
گمان نمیکنیم که طالبان به طور کامل به خواستههای آمریکا به ویژه درباره مذاکره با دولت اشرف غنی گردن بنهد همچنان که خطر مقابله با گروههای مسلحی را که از افغانستان به عنوان سکویی برای حمله به خاک و منافع آمریکا استفاده میکنند نخواهد پذیرفت و با جنبش جدایی طلب بلوچ وارد جنگ نخواهد شد و شاید به همین سبب در پایان مذاکرات دوحه، دستیابی به توافق اعلام نشد.
طالبان قدرت بسیار بالای خود را در مذاکره ثابت کرد و پا به پای آمریکا و نمایندگانش پیش رفت و بعد از ۱۸ سال مقاومت سرسختانه که برای دولت آمریکا نزدیک دو هزار میلیارد دلار هزینه و حدود سه هزار کشته در بر داشت خودش را به زور تحمیل کرد.
حکومت اسلامی طالبان، چه با دولت ترامپ به توافق برسد یا نه، با قدرت به صحنه باز میگردد و علت آن هم ساده است: این که آمریکا به شکست خود اعتراف کرد و خواست که خسارت هایش را کاهش دهد.