پخش زنده
امروز: -
روزنامه رای الیوم؛
آغاز تنزل آمریکا به عنوان ابرقدرت
عطوان نوشت: عقب ماندگی صنایع نظامی آمریکا به معنای آغاز شمارش معکوس برای تنزل آن به عنوان ابرقدرت نظامی، سیاسی و اقتصادی است.
به گزارش سرويس بين الملل خبرگزاري صدا و سيما، عقب ماندگی صنایع نظامی آمریکا که یکی از ارکان بسیار مهم اقتصاد و عظمت آمریکاست به معنای آغاز شمارش معکوس برای تنزل آن به عنوان ابرقدرت نظامی، سیاسی و اقتصادی به نفع رقبای دیگر مثل چین و روسیه است.
عبدالباری عطوان در سرمقاله خود در روزنامه اینترنتی رای الیوم نوشت: صنایع نظامی آمریکا با مجموعه رسوائی‌هایی پی درپی دست به گریبان است که نه تنها صد‌ها میلیارد دلار زیان در پی دارد بلکه عظمت و قدرت این کشور را برای رقابت در بازار‌های جهانی به نفع دشمنان یعنی روسیه، چین و اروپا کاهش می‌دهد.
مولود چاووش اوغلو وزیر امور خارجه ترکیه دو روز قبل با صراحت گفت: تلاش کشورش برای خرید سامانه‌های روسی «اس چهارصد» به علت توانمندی، دقت اصابت به هدف و ارزانی آن در مقایسه با موشک‌های «پاتریوت» آمریکاست که قابلیت نظامی آن در سال‌های اخیر بطور قابل ملاحظه‌ای کاهش یافته است.
نکته جالب این است که دونالد ترامپ رئیس جمهور آمریکا هیچ یک از تهدیداتش را درباره اعمال تحریم‌های اقتصادی علیه ترکیه در پی اقدام این کشور به خرید موشک‌های روسی اجرا نکرد و فقط به تهدید توقف مشارکت ترکیه در برنامه ساخت هواپیمای «اف ۳۵» و ساخت برخی از قطعات آن در صنایع نظامی ترکیه بسنده کرد.
پس از رسوایی بروز اختلال یا نقص در تولید هواپیما‌های مسافربری ۷۳۷ ماکس هشت و ۷۸۷ دریم لاینر، شرکت هواپیمایی «بوئینگ» آمریکا سه روز قبل اعلام کرد عیب‌های ساخت هواپیمای حمل و نقل نظامی و هواپیمای سوخت رسان ۴۶ای -کی سی را شناسایی کرده است که بر اثر آن سبب شد ارتش آمریکا با بکارگیری این هواپیما مخالفت و ساخت هواپیمای باری نظامی در کارخانه‌های سیاتل غربی را آغاز کند. این هواپیما‌ها از سری هواپیمای بوئینگ ۷۶۷ دویست است که در سال ۱۹۸۲ بکارگیری شد و موسسه نظامی «ابزار عجیبی» را در بخش‌هایی از هواپیما شناسایی کرد که ممکن است مشکلات بزرگی در هواپیما ایجاد کند و تحقیقاتی که اخیرا اجرا شد نشان می‌دهد «فرهنگ عجیبی» در ساخت هواپیما‌های بوئینگ در حال شکل گیری است که «سرعت در تولید صرف نظر از کیفیت» نام دارد. در این شتابزدگی نباید سقوط دو فروند هواپیمای «بوئینگ» ۷۳۳ ماکس را به سبب مشکل فنی و کشته شدن بیش از سیصد نفر از مسافرانش یکی در اتیوپی و دیگری در مالزی فراموش کنیم.
به سبب این اشتباهات که نتیجه آن زیان ده‌ها میلیارد دلاری شرکت بوئینگ و دیگر شرکت‌های مشابه بود ترامپ تصمیم گرفت سه مصوبه کنگره درباره توقف معاملات جنجال برانگیز فروش سلاح به عربستان و امارات را «وتو» کند. این دو کشور تقریبا از پنج سال قبل وارد جنگ در یمن شدند و جنایات جنگی ضد غیر نظامیان مرتکب می‌شوند. این مصوبات در اعتراض به ترور فجیع خاشقجی وضع شد. ترامپ در این زمینه گفت: «چنین مصوباتی قدرت رقابت آمریکا را در عرصه بین المللی کاهش می‌دهد و به روابط مهم با متحدان زیان می‌رساند و پیامی را می‌فرستد با این محتوا که ما آماده ایم دست از حمایت از شرکاء و متحدانمان در زمانی که تهدید‌ها علیه آن‌ها افزایش می‌یابد، برداریم».
ترامپ یک تاجر است و آنچه برایش بیش از همه چیز اهمیت دارد معاملات سلاح و درآمد‌های آن است که شاید مبلغ آن صد‌ها میلیارد دلار باشد تا صنایع نظامی آمریکا که بطور فزاینده‌ای توان رقابتی اش را از دست می‌دهد، تقویت و درآمد‌هایی را به خزانه آمریکا اضافه و شغل ایجاد کند به ویژه اینکه زمان برگزاری انتخابات ریاست جمهوری نیز نزدیک است. ترامپ به خوبی می‌داند مشتریان عربش نمی‌توانند به فرامین وی نه بگویند.
فکر نمی‌کنیم مقامات ترکیه از توقف مشارکت آنکارا در تولید هواپیما‌های یاد شده چندان ناراحت شوند با اینکه زیان مادی آن دست کم دو میلیارد دلار خواهد بود، زیرا ترکیه از زیر بار انحصار آمریکا رها خواهد شد و هواپیما‌های جنگی روسیه مثل «سو ۳۵» را که قابلیت خوبی دارد و از توانمندی‌های جنگی بالایی در مقایسه با همتای آمریکایی برخوردار است، خریداری می‌کند. بیشتر کارشناسان نظامی که برخی از آن‌ها غربی هستند، درباره توانمندی‌های هواپیما‌های روسی چنین نظری دارند.
ترامپ در تبلیغات انتخاباتی اش در چهار سال قبل متعهد شد عظمت آمریکا را احیا کند و فاصله برتری آن را با دشمنانش در عرصه‌های صنایع اسلحه سازی افزایش دهد، اما آنچه اتفاق می‌افتد کاملا برعکس است. آمریکا در تغییر نظام سوریه، ونزوئلا و ایران شکست خورد و تنها موفقیتی که محقق کرد حمله نژاد پرستانه به چهار نماینده زن عربی و آفریقایی الاصل کنگره و استفاده از الفاظ رکیک و فحش‌های نژاد پرستانه علیه آنان و درخواست برای بازگشتشان به کشورشان است. با این فحش‌های رکیک کدام عظمت را باز خواهد گرداند.
عقب ماندگی صنایع نظامی آمریکا که یکی از ارکان بسیار مهم اقتصاد و عظمت آمریکاست به معنای آغاز شمارش معکوس سقوط از قله به عنوان ابرقدرت نظامی، سیاسی و ا قتصادی در مقابل رقبای دیگر مثل چین و روسیه است.
نمی‌خواهیم در توانمندی‌های موشکی (محور مقاومت) که شاهد دستاوردی در بدنه این صنعت و قابلیت‌های آن بوده است و جنبه افسانه‌ای بودن «پاتریوت» را از بین برد و گنبد آهنین رژیم اسرائیل را به چالش کشید و از رادار‌هایی عبور کرد که ده‌ها میلیارد دلار برای عربستان سعودی و دیگر کشور‌های عربی حوزه خلیج (فارس) هزینه داشته است، مبالغه کنیم. اما باید اعتراف کرد این موشک‌ها و پهپاد‌ها و مغز‌های متفکری که در پشت تولید آن‌ها در ایران، یمن، جنوب لبنان و نوار غزه قرار دارد، تنها چند هزار دلار در ساخت هر یک از آن‌ها هزینه شده است و توانسته در معادلات سابق تغییرات فراوانی ایجاد کند.
نافرمانی و سرکشی ترکیه در برابر متحد آمریکایی و صنایع نظامی رو به تنزل آن در حالیکه این کشور تقریبا هفتاد سال عضو ناتو است، رویکردی است که نباید آن را کم اهمیت دانست، زیرا مقدمه‌ای برای «سرکشی‌ها ونافرمانی های» مشابه کشور‌های دیگر است. کافی است یادآور شویم که برخی از براداران ما در کشور‌های عربی حوزه خلیج (فارس) هند را مسخره می‌کردند و آن را مزدور می‌دانستند. اما اکنون هند نه تنها صاحب بازدارندگی هسته‌ای است بلکه سفینه به فضا ارسال می‌کند. ما عرب‌ها در کجای این داستان قرار داریم؟ پاسخ را به شما واگذار می‌کنیم و فکر نمی‌کنیم به تفکر و تامل زیادی نیاز داشته باشد.
عبدالباری عطوان در سرمقاله خود در روزنامه اینترنتی رای الیوم نوشت: صنایع نظامی آمریکا با مجموعه رسوائی‌هایی پی درپی دست به گریبان است که نه تنها صد‌ها میلیارد دلار زیان در پی دارد بلکه عظمت و قدرت این کشور را برای رقابت در بازار‌های جهانی به نفع دشمنان یعنی روسیه، چین و اروپا کاهش می‌دهد.
مولود چاووش اوغلو وزیر امور خارجه ترکیه دو روز قبل با صراحت گفت: تلاش کشورش برای خرید سامانه‌های روسی «اس چهارصد» به علت توانمندی، دقت اصابت به هدف و ارزانی آن در مقایسه با موشک‌های «پاتریوت» آمریکاست که قابلیت نظامی آن در سال‌های اخیر بطور قابل ملاحظه‌ای کاهش یافته است.
نکته جالب این است که دونالد ترامپ رئیس جمهور آمریکا هیچ یک از تهدیداتش را درباره اعمال تحریم‌های اقتصادی علیه ترکیه در پی اقدام این کشور به خرید موشک‌های روسی اجرا نکرد و فقط به تهدید توقف مشارکت ترکیه در برنامه ساخت هواپیمای «اف ۳۵» و ساخت برخی از قطعات آن در صنایع نظامی ترکیه بسنده کرد.
پس از رسوایی بروز اختلال یا نقص در تولید هواپیما‌های مسافربری ۷۳۷ ماکس هشت و ۷۸۷ دریم لاینر، شرکت هواپیمایی «بوئینگ» آمریکا سه روز قبل اعلام کرد عیب‌های ساخت هواپیمای حمل و نقل نظامی و هواپیمای سوخت رسان ۴۶ای -کی سی را شناسایی کرده است که بر اثر آن سبب شد ارتش آمریکا با بکارگیری این هواپیما مخالفت و ساخت هواپیمای باری نظامی در کارخانه‌های سیاتل غربی را آغاز کند. این هواپیما‌ها از سری هواپیمای بوئینگ ۷۶۷ دویست است که در سال ۱۹۸۲ بکارگیری شد و موسسه نظامی «ابزار عجیبی» را در بخش‌هایی از هواپیما شناسایی کرد که ممکن است مشکلات بزرگی در هواپیما ایجاد کند و تحقیقاتی که اخیرا اجرا شد نشان می‌دهد «فرهنگ عجیبی» در ساخت هواپیما‌های بوئینگ در حال شکل گیری است که «سرعت در تولید صرف نظر از کیفیت» نام دارد. در این شتابزدگی نباید سقوط دو فروند هواپیمای «بوئینگ» ۷۳۳ ماکس را به سبب مشکل فنی و کشته شدن بیش از سیصد نفر از مسافرانش یکی در اتیوپی و دیگری در مالزی فراموش کنیم.
به سبب این اشتباهات که نتیجه آن زیان ده‌ها میلیارد دلاری شرکت بوئینگ و دیگر شرکت‌های مشابه بود ترامپ تصمیم گرفت سه مصوبه کنگره درباره توقف معاملات جنجال برانگیز فروش سلاح به عربستان و امارات را «وتو» کند. این دو کشور تقریبا از پنج سال قبل وارد جنگ در یمن شدند و جنایات جنگی ضد غیر نظامیان مرتکب می‌شوند. این مصوبات در اعتراض به ترور فجیع خاشقجی وضع شد. ترامپ در این زمینه گفت: «چنین مصوباتی قدرت رقابت آمریکا را در عرصه بین المللی کاهش می‌دهد و به روابط مهم با متحدان زیان می‌رساند و پیامی را می‌فرستد با این محتوا که ما آماده ایم دست از حمایت از شرکاء و متحدانمان در زمانی که تهدید‌ها علیه آن‌ها افزایش می‌یابد، برداریم».
ترامپ یک تاجر است و آنچه برایش بیش از همه چیز اهمیت دارد معاملات سلاح و درآمد‌های آن است که شاید مبلغ آن صد‌ها میلیارد دلار باشد تا صنایع نظامی آمریکا که بطور فزاینده‌ای توان رقابتی اش را از دست می‌دهد، تقویت و درآمد‌هایی را به خزانه آمریکا اضافه و شغل ایجاد کند به ویژه اینکه زمان برگزاری انتخابات ریاست جمهوری نیز نزدیک است. ترامپ به خوبی می‌داند مشتریان عربش نمی‌توانند به فرامین وی نه بگویند.
فکر نمی‌کنیم مقامات ترکیه از توقف مشارکت آنکارا در تولید هواپیما‌های یاد شده چندان ناراحت شوند با اینکه زیان مادی آن دست کم دو میلیارد دلار خواهد بود، زیرا ترکیه از زیر بار انحصار آمریکا رها خواهد شد و هواپیما‌های جنگی روسیه مثل «سو ۳۵» را که قابلیت خوبی دارد و از توانمندی‌های جنگی بالایی در مقایسه با همتای آمریکایی برخوردار است، خریداری می‌کند. بیشتر کارشناسان نظامی که برخی از آن‌ها غربی هستند، درباره توانمندی‌های هواپیما‌های روسی چنین نظری دارند.
ترامپ در تبلیغات انتخاباتی اش در چهار سال قبل متعهد شد عظمت آمریکا را احیا کند و فاصله برتری آن را با دشمنانش در عرصه‌های صنایع اسلحه سازی افزایش دهد، اما آنچه اتفاق می‌افتد کاملا برعکس است. آمریکا در تغییر نظام سوریه، ونزوئلا و ایران شکست خورد و تنها موفقیتی که محقق کرد حمله نژاد پرستانه به چهار نماینده زن عربی و آفریقایی الاصل کنگره و استفاده از الفاظ رکیک و فحش‌های نژاد پرستانه علیه آنان و درخواست برای بازگشتشان به کشورشان است. با این فحش‌های رکیک کدام عظمت را باز خواهد گرداند.
عقب ماندگی صنایع نظامی آمریکا که یکی از ارکان بسیار مهم اقتصاد و عظمت آمریکاست به معنای آغاز شمارش معکوس سقوط از قله به عنوان ابرقدرت نظامی، سیاسی و ا قتصادی در مقابل رقبای دیگر مثل چین و روسیه است.
نمی‌خواهیم در توانمندی‌های موشکی (محور مقاومت) که شاهد دستاوردی در بدنه این صنعت و قابلیت‌های آن بوده است و جنبه افسانه‌ای بودن «پاتریوت» را از بین برد و گنبد آهنین رژیم اسرائیل را به چالش کشید و از رادار‌هایی عبور کرد که ده‌ها میلیارد دلار برای عربستان سعودی و دیگر کشور‌های عربی حوزه خلیج (فارس) هزینه داشته است، مبالغه کنیم. اما باید اعتراف کرد این موشک‌ها و پهپاد‌ها و مغز‌های متفکری که در پشت تولید آن‌ها در ایران، یمن، جنوب لبنان و نوار غزه قرار دارد، تنها چند هزار دلار در ساخت هر یک از آن‌ها هزینه شده است و توانسته در معادلات سابق تغییرات فراوانی ایجاد کند.
نافرمانی و سرکشی ترکیه در برابر متحد آمریکایی و صنایع نظامی رو به تنزل آن در حالیکه این کشور تقریبا هفتاد سال عضو ناتو است، رویکردی است که نباید آن را کم اهمیت دانست، زیرا مقدمه‌ای برای «سرکشی‌ها ونافرمانی های» مشابه کشور‌های دیگر است. کافی است یادآور شویم که برخی از براداران ما در کشور‌های عربی حوزه خلیج (فارس) هند را مسخره می‌کردند و آن را مزدور می‌دانستند. اما اکنون هند نه تنها صاحب بازدارندگی هسته‌ای است بلکه سفینه به فضا ارسال می‌کند. ما عرب‌ها در کجای این داستان قرار داریم؟ پاسخ را به شما واگذار می‌کنیم و فکر نمی‌کنیم به تفکر و تامل زیادی نیاز داشته باشد.
نظر شما