آب در کوزه و ما تشنه لبان می‌گردیم

   تیم‌های پایه، به عنوان ظرفیتی ویژه برای آینده‌ باشگاه‌های فوتبال، موضوعی که مغفول مانده است. 
   در فصل نقل و انتقالات فوتبال ایران، اعداد و ارقام سر به فلک کشیده بازیکنان و ریخت و پاش‌های باشگاه‌های به ویژه دولتی، هوش از سر آدمی می‌پراند و این حکایت باشگاه‌هایی است که به جای بازیکن پروری و توجه به رده‌های سنی پایه، به دنبال جذب ستاره‌های میلیاردی و هزینه‌های هنگفت بی حساب و کتاب برای رسیدن به موفقیت مقطعی هستند.
   برای باشگاه‌های فوتبال و به ویژه مدیرانشان نتیجه از نان شب هم واجب‌تر شده است، زیرا نبود ثبات در مدیریت باعث شده است به هر طریقی صندلی ریاست را دو دستی بچسبند و زمانیکه بازیکن مورد نظر باشگاه که نقطه ضعف آقای مدیر را شناخته است وارد اتاق مذاکرات ‌می‌شود، اولین حرفی که به زبان می‌آورد، این است: ۲ میلیارد کمتر نخواهم گرفت، زیرا باشگاه کوچه روبرو، ۱ میلیارد و ۸۰۰ میلیون تومان به من‌ می‌داد، ولی من به آن تیم نرفتم، چون از کودکی عاشق پیراهن و طرفدار تیم شما بودم و حتی عکس و سند هم دارم!
   آقای مدیر حتی ناز بازیکن هم را ‌می‌خرد، چون پولی که قرار است به این جوان داده شود از کیسه خلیفه هزینه شده، نه از جیب خودش، با این تفاسیر بازیکنان بی کیفیت خارجی را هم اضافه کنید، بازیکنانی که با دلال‌های وطنی راه ورود به فوتبال ایران را خوب یاد گرفته اند و حتی در برخی از موارد به یک قناری فروش که بجای بازیکن به یک تیم مطرح قالب شد و حتی ۱۰ دقیقه نیز بازی نکرد، حدود ۴۰۰ هزار دلار ناقابل غرامت پرداخت شد!
   مشکل اینجاست که مدیران باشگاه‌ها از سرچشمه‌ای که در اختیار دارند غافلند و به تیم‌های پایه توجهی ‌نمی‌کنند، بازیکنان جویای نامی که تلاش ‌می‌کنند تا روزی پیراهن تیم بزرگسالان باشگاه خود را بر تن کنند، البته اگر در تور دلال‌ها بیفتند مسیر فوتبالیست شدن را جور دیگری طی می‌کنند و بعد از گذشت دو یا سه سال به تیمی که روز اول فوتبالشان را از آنجا آغاز کردند باز می‌گردند، این بار البته شرایط متفاوت ‌می‌شود و آن موقع است که طلب میلیارد‌ها پول ‌می‌کنند!
   این حکایت یکی از کاپیتان‌های تیم ملی است که فوتبالش را از نوجوانان و جوانان استقلال آغاز کرد و به تیم بزرگسالان تزریق نشد و زمانیکه در ابومسلم خراسان درخشید با کلی سروصدا به استقلال بازگشت و حدود ۱/۵ میلیارد تومان با آبی پوشان قرارداد بست و در حال حاضر نیز هنوز از استقلال طلب دارد، یا همین ماریو بودیمیر بازیکن کروات فصل گذشته پرسپولیس است که به قدری بی کیفیت بود که حتی صدای هواداران و پیشکسوتان باشگاه را هم درآورد و دست آخر فقط دو گل برای قرمزپوشان تهرانی زد و بعد از کنار گذاشتن از تیم حالا از قهرمان فصل گذشته فوتبال ایران به علت پرداخت نشدن مطالباتش شکایت کرده است.
   جالب‌تر اینجاست همان مدیری که تمام تمرکزش جذب بازیکنان میلیاردی و فقط به فکر ترکاندن بمب نقل و انتقالات است، حتی پول برای خرید آب معدنی ندارد که برای تیم‌های پایه باشگاهش هزینه کند و این یعنی عمق فاجعه در روش مدیریت.
   آقای مدیر فوتبالی بهتر نیست، به جای ریخت و پاش میلیاردی برای نتیجه گرفتن تیم، حواست را معطوف به تیم‌های پایه ات کنی؟ آب در کوزه و ما تشنه لبان می‌گردیم!

بابک کاظمی خبرنگار تحریریه ورزشی خبرگزاری صدا و سیما