پخش زنده
امروز: -
این روزها چه خبر است و تحولات به چه سمت و سویی میرود؟ این سوالی است که ذهن همه ما را درگیر کرده است
به گزارش خبرنگار خبرگزاری صدا و سیما؛ برای اینکه ببینیم چه خبر است باید به اردیبهشت سال گذشته و زمانی که امریکا رسما از برجام خارج شد، برگردیم، اقدامی عملا نقض برجام که پس از آن بلافاصله نشستهایی با عنوان ۴+۱ شکل گرفت و اروپاییها وعدههای زیادی برای مقابله با تحریمهای یکجانبه آمریکا و نیز برای دور زدن تحریمها دادند.
نتیجه جلسات ۴+۱، یازده تعهد اروپاییها بود که بر اساس این یازده تعهد قرار شد، ایران از منافع اقتصادی برجام بهرهمند شود و اروپاییها تداوم صادرات در حوزه نفت، گاز و محصولات نفتی و پتروشیمی را تضمین کنند، همچنین با تقویت پوششهای اعتبار صادراتی ازحمل و نقل دریایی، زمینی، هوایی و ریلی حمایت کنند.
با تشویق سرمایهگذاری در ایران، حمایت از شرکتها در برابر آثار تحریمهای آمریکا و گرد هم آوردن کارشناسان بخش دولتی و خصوصی در این راستا، برجام را عملا رصد و از اجرایش اطمینان حاصل کنند، اما حالا بیش از ۱۴ ماه گذشته و با تکرار چندین باره این وعدهها اقدام اروپا عملا هیچ بوده است.
با همه این خلف وعدهها حالا انگلیسیها هم پا را فراتر گذاشته و با توقیف نفتکش حامل نفت خام ایران عملا همراهی خود با امریکا را اثبات میکنند و این یعنی اروپاییها به جای اجرای تعهدات، گستاختر از همیشه و پس از گام دوم ایران در کاهش تعهدات، از یکسو از اقدامات ایران ابراز تاسف میکنند و از سوی دیگر میخواهند گام به گام در همراهی با آمریکا عملا ایران را دور بزنند.
موضوعی که وزیر امور خارجه کشورمان در مصاحبه با بی بی سی به خوبی به آن اشاره میکند و میگوید: «ما (ایران) - بیش از آنکه حرف بزنیم - در توافقنامه هستهای سرمایه گذاری کردیم، ما به صورت میدانی کارهایی کردیم، اما اروپاییها آماده نیستند که به صورت میدانی اقداماتی انجام دهند. آنها دوست دارند حرف بزنند، اگر اروپاییها، چینی ها، ژاپنیها و روسها تلاش کنند به آمریکا اجازه ندهند که با زورگویی و ارعابِ این کشورها، آنها را وادار به تبعیت از تصمیم خود (آمریکا) بکند در این صورت آیا آمریکا قادر خواهد بود اقتصاد جهانی را نابود و روی همه این کشورها تحریم اعمال کند؟ برای مثال اگر شرکتهای شل، توتال، سینوپک و همه شرکتها به درخواست آمریکا - که درخواستی غیرقانونی است - بی توجهی کنند چه نتیجهای خواهد داد؟»
حالا در این آشفته بازار وعده و وعید، جمعه ۲۸ تیر نیز خبرِ توقیف یک نفتکش انگلیسی بازار را داغ کرد، نفتکشی که با ۳ تخلف آشکار، یعنی همزمان تردد از مسیر خلاف کشتیرانی در تنگه هرمز، خاموش کردن دستگاه موقعیتیاب و توجه نکردن به هشدارها با تلاش سپاه توقیف و به سازمان بنادر تحویل داده شد.
انگلیسیها برخلاف ادعای خود درباره نفتکش ایرانی، این بار میگویند نفتکش آنها در آبهای بین المللی بوده و قوانین را هم رعایت کرده است.
اما در کنار این اقدامات و طنز تلخ اروپا، موضوع دیگری که تلخی اش را بیشتر هم میکند وعدههای گاه و بیگاه ترامپ برای مذاکره «با پیش شرط» تا «بدون پیش شرط» است، مذاکرهای مجدد پس از ۲۲ ماه مذاکرات فشرده برجامی که بیشتر یک شوخی مضحک است.
ترامپ روز جمعه در کاخ سفید سخنانش را با یک خبر عجیب آغاز کرد و گفت:: «میخواهم همه را از رویدادی که امروز در تنگه هرمز اتفاق افتاد، آگاه کنم، در این رویداد یک ناوچه تهاجمی آبی-خاکی نیروی دریایی ایالات متحده به نام یو اساس باکسر، اقدامات پدافندی لازم را در برابر یک پهپاد ایرانی که به فاصله بسیار بسیار نزدیکی از این ناوچه رسیده بود، انجام داد. این پهپاد با نادیده گرفتن هشدارهای مکرر برای عقبگرد، تقریبا به فاصله هزار یاردی ناوچه رسیده بود و امنیت این کشتی و خدمه آن را تهدید میکرد که بیدرنگ منهدم شد.»
دروغی فاحش که به فاصلهای کوتاه، ایران آن را تکذیب و کمی بعد با انتشار تصاویر پهپاد ایرانی از ناوچه آمریکایی دروغ و تناقض آمریکاییها را بر ملا میکند. تصاویری که انتشارش به شدت وجهه و اعتبار واشنگتن را هم زیر سوال میبرد.
حالا در شرایطی که از یکسو ترامپ میخواهد شوک سرنگونی «گلوبال هاوک» یا همان جاسوس ۲۰۰ میلیون دلاری را کمرنگ و با به راه انداختن جنگ روانی، ناتوانی در عرصه عمل را بی اثر کند و اروپا هم از سوی دیگر میخواهد با آمریکا همراهی کند و اصطلاحا از آب گل آلود ماهی بگیرد، اقدامات و پاسخهای سریع، صریح و به موقع ایران همه طرحها را به ناکامی کشانده است.
شرایط نشان میدهد گامهای کاهش تعهدات از سوی ایران موثر است و کشور ما دیگر مقابل آنها دست بسته نخواهد بود. حالا دیگر اقدامات طرف غربی از تحریم تا تهدید، شوی تبلیغاتی مذاکره و جنگ روانی به پایان خط رسیده و پیروز آن راهبرد مقاومت ملت ایران بوده است. آنچه اکنون در فضای ایران به گوش میرسد، یکصدایی مسئولان و مردم برای ایستادگی و ادامه راهبرد مقاومت است.