پخش زنده
امروز: -
الجریده کویت: حادثه نفتکشها در دریای عمان، کار ایران نیست
به گزارش سرویس بین الملل خبرگزاری صدا و سیما، کارشناسان یک روزنامه عرب‌زبان حادثه مشکوک انفجار در دو فروند نفتکش را در دریای عمان، اقدامی تحریک آمیز توصیف و در عین حال برخی از آنان تأکید کردند حادثه مشکوک نفتکشها در دریای عمان کار ایران نیست.
روزنامه «الجریده» کویت در گزارشی با عنوان «حمله به نفتکشها در دریای عمان اقدامی تحریک‌آمیز بود» نوشت: برخی کارشناسان حوزه نفت بر این نظرند که حمله اخیر به نفتکشها در خلیج [فارس] اقدامی تحریک آمیز بوده و پرسش هایی را درباره عامل واقعی این حملات مطرح می‌کنند. به گفته این کارشناسان، آمریکا به‌طور مستقیم ایران را به‌دست داشتن در این حملات متهم کرد و وزیر امور خارجه آن کشور نیز اعلام کرد «آمریکا در سطح این حادثه واکنش نشان نداد که نگرانی هایی درباره تکرار چنین حملاتی در سطح بزرگ‌تر که سبب نابودی کامل نفتکشها شود، ایجاد کرده است.»
این روزنامه افزود: عبدالحمید العوضی، کارشناس و متخصص امور پالایش و بازاریابی نفت در این باره گفت تنگه هرمز یک آبراه مهم بین‌المللی است و تنها راه انتقال نفت خام و فراورده های آن از طریق نفتکشها از کشورهای حوزه خلیج عربی [فارس] به بازارهای جهانی است. روزانه 20 میلیون بشکه نفت خام با حدود 20 نفتکش از این آبراه عبور می‌کند.
العوضی افزود: کشورهای عربی حوزه خلیج [فارس] حدود 650 میلیارد بشکه ذخایر نفتی دارند که این رقم 38 درصد از ذخایر جهانی را تشکیل می‌کند. از این رو، مسئولیت برقراری امنیت آبراه تنگه هرمز بر دوش این کشورها و کشورهای مصرف‌کننده نفت قرار دارد.
به نوشته این روزنامه، وی درباره تهدیدهای ایران در این زمینه نیز گفت پیش از این تنگه هرمز هدف تهدیدهای ایران قرار گرفته بود و به علت این تهدیدها و در زمان جنگ ایران و عراق در نیمه دهه هشتاد قرن گذشته، حرکت آزاد کشتیرانی در آن دچار اخلال شده بود. این مسئله سبب شد که کویت آن زمان برای حمایت از برخی کشتی های خود، توافق نامه ای امضا کند که به موجب آن کشتی های کویتی که شمار آن‌ها به یازده کشتی رسید، برای عبور از تنگه هرمز پرچم آمریکا و انگلیس را حمل کنند و نام کشتی ها را تغییر دهند.
این کارشناس حوزه نفت افزود: افزون بر این، لازم است برای حفظ امنیت سیستم های مین یاب و بالگردها و تجهیزات شناسایی الکترونیکی و کشتی های ضد آتش (آتشخوار) به‌کار گرفته شود که هزینه آن‌ها بسیار زیاد بود. افزون بر این، به موجب این توافق‌نامه ناخدا و برخی خدمه کشتی ها نیز می توانست آمریکایی و انگلیسی باشند. با همه این اقدامات، برخی کشتی ها دچار حوادث و مین گذاری شدند و برخی نیز هدف حمله موشکی ایران قرار گرفتند.
به گفته این کارشناس، اگر کویت بر اساس چشم‌انداز راهبردی 2030 و 2040 به دنبال افزایش تولید نفت خود به 4 میلیون بشکه در روز باشد، تدابیری را باید اتخاذ کند که عبارت‌اند از: نخست، کویت باید به شبکه خط لوله انتقال نفت از طریق عراق و سپس لوله انتقال نفت عراق به ترکیه بپیوندند که به خط انتقال نفت «سیهان» معروف است. این خط تا بندر سیهان ترکیه و سپس دریای مدیترانه کشیده شده است و از این طریق نفت در اختیار مشتریان اروپایی قرار می گیرد.
دوم، کویت باید به شبکه انتقال نفت خام به عراق و اردن و بندر العقبه بپیوندند و پس از آن نفت آن با عبور از کانال سوئز در اختیار اروپا قرار گیرد یا به سوی باب المندب منتقل شود و از آنجا در اختیار مشتریان آسیایی قرار گیرد.
سومین گزینه این است که نفت کویت با پیوستن به شبکه انتقال نفت عراق به شبکه انتقال نفت سوریه و بندر بانیاس منتقل شود که البته، اکنون این خط از کار افتاده است.
چهارم، خطوط انتقال نفت عربستان سعودی امروز پس از حمله و اقدامات خرابکارانه مورد استفاده نیست و بنابراین، شبکه امنی برای انتقال نفت کویت به‌شمار نمی رود. همچنین، خطوط انتقال نفت عربستان و امارات از طریق بندر الفجیره مشرف بر دریای عمان نیز نمی تواند عملیاتی شود؛ زیرا به‌علت حمله به کشتی ها در آنجا دارای امنیت نیست.
پنجمین راه نیز اجاره کردن مخزن ها و انبارهای زمینی مانند گذشته است، انبارهایی که در نزدیکی بازارها و مشتریان نفت در سنگاپور و کره شمالی و نیز در دریای مدیترانه قرار دارد.
ششمین راه نیز به کارگیری نفتکش های عظیم کویت به‌عنوان انبارهای شناور در خارج از دریای عمان است.
به گفته وی، این گزینه‌ها به روابط و رویکردهای سیاسی و منافع کویت در عرصه سیاست خارجی بستگی دارد. لازم است نفت کویت بدون وقفه به بازارهای نفتی جهان صادر شود و از این رو، مسئولان کویت باید به این امر توجه شایانی داشته باشند.
در همین حال، احمد الکوح، عضو هیئت علمی گروه مهندسی دانشکده پژوهش های فناوری گفت لازم است آبراه ها دارای امنیت لازم و مورد حمایت ویژه باشند. همزمانی تهدیدها با توقف صادرات نفت ایران نمی تواند دلیلی کافی درباره اینکه دولت ایران مسئول این کار است، باشد. اشاره به ایران در این باره، نمی تواند دقیق باشد. البته، همه نظرها بر این است که حمله از نقطه نزدیک به خاک ایران صورت‌گرفته است. در این باره، تضمین هایی از سوی ایران داده شده است ناظر به اینکه هیچ‌گونه منافع کشورهای حوزه خلیج [فارس] فارس به ویژه در حوزه نفت هدف تهدید قرار نگیرد.
در همین حال، طلال البذالی کارشناس امور نفت در این باره، گفت هیچ راهی برای تأمین امنیت نفتکشها در آبراه های دریایی وجود ندارد، حتی اگر هزینه چنین تلاشی افزایش یابد. تا زمانی که نفتکشها با سلاح اژدر هدف قرار گیرند، کسی نمی تواند مانع این حملات شود حتی اگر همه ناوها برای حمایت از نفتکشها بسیج شوند؛ زیرا رهگیری اژدرها کار دشواری است.
وی افزود: اگر آمریکا در این باره، ایران را متهم می داند، چرا به صورت مستقیم این کشور را متهم معرفی نمی‌کند. ادامه حمله به نفتکشها، اقدامی بسیار خطرناک بر نفت و صنایع نفتی به‌شمار می‌رود. آنچه اکنون روی می دهد، صرفا اقدامی تحریک آمیز است اما ممکن است در مراحل آینده نفتکشها به صورت مستقیم هدف قرار گیرند و به‌طور کامل منهدم شوند که کار را دشوار خواهد کرد زیرا سبب تخلیه محموله نفتی نفتکشها به دریا و سپس آلوده شدن محیط زیست می‌شود.
وی گفت: سخنان مایک پمپئو وزیر امور خارجه آمریکا علیه ایران و متهم کردن آن به‌دست داشتن در حمله به نفتکشها بی هیچ دلیل و مدرکی است. لازم است در این باره، اقدام لازم بازدارنده صورت گیرد، اما هیچ‌گونه تحرک جدی از سوی آمریکا در این باره، دیده نمی شود. آنچه روی می دهد اقدام تحریک آمیز علنی و واضح علیه کشورهای حوزه خلیج فارس است.
این روزنامه افزود: عبدالحمید العوضی، کارشناس و متخصص امور پالایش و بازاریابی نفت در این باره گفت تنگه هرمز یک آبراه مهم بین‌المللی است و تنها راه انتقال نفت خام و فراورده های آن از طریق نفتکشها از کشورهای حوزه خلیج عربی [فارس] به بازارهای جهانی است. روزانه 20 میلیون بشکه نفت خام با حدود 20 نفتکش از این آبراه عبور می‌کند.
العوضی افزود: کشورهای عربی حوزه خلیج [فارس] حدود 650 میلیارد بشکه ذخایر نفتی دارند که این رقم 38 درصد از ذخایر جهانی را تشکیل می‌کند. از این رو، مسئولیت برقراری امنیت آبراه تنگه هرمز بر دوش این کشورها و کشورهای مصرف‌کننده نفت قرار دارد.
به نوشته این روزنامه، وی درباره تهدیدهای ایران در این زمینه نیز گفت پیش از این تنگه هرمز هدف تهدیدهای ایران قرار گرفته بود و به علت این تهدیدها و در زمان جنگ ایران و عراق در نیمه دهه هشتاد قرن گذشته، حرکت آزاد کشتیرانی در آن دچار اخلال شده بود. این مسئله سبب شد که کویت آن زمان برای حمایت از برخی کشتی های خود، توافق نامه ای امضا کند که به موجب آن کشتی های کویتی که شمار آن‌ها به یازده کشتی رسید، برای عبور از تنگه هرمز پرچم آمریکا و انگلیس را حمل کنند و نام کشتی ها را تغییر دهند.
این کارشناس حوزه نفت افزود: افزون بر این، لازم است برای حفظ امنیت سیستم های مین یاب و بالگردها و تجهیزات شناسایی الکترونیکی و کشتی های ضد آتش (آتشخوار) به‌کار گرفته شود که هزینه آن‌ها بسیار زیاد بود. افزون بر این، به موجب این توافق‌نامه ناخدا و برخی خدمه کشتی ها نیز می توانست آمریکایی و انگلیسی باشند. با همه این اقدامات، برخی کشتی ها دچار حوادث و مین گذاری شدند و برخی نیز هدف حمله موشکی ایران قرار گرفتند.
به گفته این کارشناس، اگر کویت بر اساس چشم‌انداز راهبردی 2030 و 2040 به دنبال افزایش تولید نفت خود به 4 میلیون بشکه در روز باشد، تدابیری را باید اتخاذ کند که عبارت‌اند از: نخست، کویت باید به شبکه خط لوله انتقال نفت از طریق عراق و سپس لوله انتقال نفت عراق به ترکیه بپیوندند که به خط انتقال نفت «سیهان» معروف است. این خط تا بندر سیهان ترکیه و سپس دریای مدیترانه کشیده شده است و از این طریق نفت در اختیار مشتریان اروپایی قرار می گیرد.
دوم، کویت باید به شبکه انتقال نفت خام به عراق و اردن و بندر العقبه بپیوندند و پس از آن نفت آن با عبور از کانال سوئز در اختیار اروپا قرار گیرد یا به سوی باب المندب منتقل شود و از آنجا در اختیار مشتریان آسیایی قرار گیرد.
سومین گزینه این است که نفت کویت با پیوستن به شبکه انتقال نفت عراق به شبکه انتقال نفت سوریه و بندر بانیاس منتقل شود که البته، اکنون این خط از کار افتاده است.
چهارم، خطوط انتقال نفت عربستان سعودی امروز پس از حمله و اقدامات خرابکارانه مورد استفاده نیست و بنابراین، شبکه امنی برای انتقال نفت کویت به‌شمار نمی رود. همچنین، خطوط انتقال نفت عربستان و امارات از طریق بندر الفجیره مشرف بر دریای عمان نیز نمی تواند عملیاتی شود؛ زیرا به‌علت حمله به کشتی ها در آنجا دارای امنیت نیست.
پنجمین راه نیز اجاره کردن مخزن ها و انبارهای زمینی مانند گذشته است، انبارهایی که در نزدیکی بازارها و مشتریان نفت در سنگاپور و کره شمالی و نیز در دریای مدیترانه قرار دارد.
ششمین راه نیز به کارگیری نفتکش های عظیم کویت به‌عنوان انبارهای شناور در خارج از دریای عمان است.
به گفته وی، این گزینه‌ها به روابط و رویکردهای سیاسی و منافع کویت در عرصه سیاست خارجی بستگی دارد. لازم است نفت کویت بدون وقفه به بازارهای نفتی جهان صادر شود و از این رو، مسئولان کویت باید به این امر توجه شایانی داشته باشند.
در همین حال، احمد الکوح، عضو هیئت علمی گروه مهندسی دانشکده پژوهش های فناوری گفت لازم است آبراه ها دارای امنیت لازم و مورد حمایت ویژه باشند. همزمانی تهدیدها با توقف صادرات نفت ایران نمی تواند دلیلی کافی درباره اینکه دولت ایران مسئول این کار است، باشد. اشاره به ایران در این باره، نمی تواند دقیق باشد. البته، همه نظرها بر این است که حمله از نقطه نزدیک به خاک ایران صورت‌گرفته است. در این باره، تضمین هایی از سوی ایران داده شده است ناظر به اینکه هیچ‌گونه منافع کشورهای حوزه خلیج [فارس] فارس به ویژه در حوزه نفت هدف تهدید قرار نگیرد.
در همین حال، طلال البذالی کارشناس امور نفت در این باره، گفت هیچ راهی برای تأمین امنیت نفتکشها در آبراه های دریایی وجود ندارد، حتی اگر هزینه چنین تلاشی افزایش یابد. تا زمانی که نفتکشها با سلاح اژدر هدف قرار گیرند، کسی نمی تواند مانع این حملات شود حتی اگر همه ناوها برای حمایت از نفتکشها بسیج شوند؛ زیرا رهگیری اژدرها کار دشواری است.
وی افزود: اگر آمریکا در این باره، ایران را متهم می داند، چرا به صورت مستقیم این کشور را متهم معرفی نمی‌کند. ادامه حمله به نفتکشها، اقدامی بسیار خطرناک بر نفت و صنایع نفتی به‌شمار می‌رود. آنچه اکنون روی می دهد، صرفا اقدامی تحریک آمیز است اما ممکن است در مراحل آینده نفتکشها به صورت مستقیم هدف قرار گیرند و به‌طور کامل منهدم شوند که کار را دشوار خواهد کرد زیرا سبب تخلیه محموله نفتی نفتکشها به دریا و سپس آلوده شدن محیط زیست می‌شود.
وی گفت: سخنان مایک پمپئو وزیر امور خارجه آمریکا علیه ایران و متهم کردن آن به‌دست داشتن در حمله به نفتکشها بی هیچ دلیل و مدرکی است. لازم است در این باره، اقدام لازم بازدارنده صورت گیرد، اما هیچ‌گونه تحرک جدی از سوی آمریکا در این باره، دیده نمی شود. آنچه روی می دهد اقدام تحریک آمیز علنی و واضح علیه کشورهای حوزه خلیج فارس است.
نظر شما