لوفیگارو: درگیری های لیبی می تواند تبعات سنگینی برای اروپا داشته باشد

به گزارش سرویس بین الملل خبرگزاری صدا و سیما ، ­روزنامه لوفیگارو چاپ پاریس در مطلبی به قلم ایزابل لاسر نوشت تشدید درگیری ها در لیبی می تواند تبعات سنگینی برای منطقه، فرانسه و اروپا داشته باشد.
به نوشته این روزنامه، سازمان ملل متحد و فرانسه امیدوارند آغاز ماه رمضان برای آتش بس در لیبی و از سرگیری مذاکرات مفید باشد. اما صلح در لیبی چندان هم در دسترس نیست. ژنرال خلیفه حفتر که از چهارم آوریل عملیات نظامی خود را برای تصرف طرابلس پایتخت لیبی آغاز کرده است، پیشنهاد آتش بس را که از سوی سازمان ملل متحد مطرح شده بود، رد کرد. وی حتی از نیروهای خود خواست به حملات خود ادامه دهند و درس بزرگی به دشمن بدهند. فائز السراج، نخست وزیر دولت وفاق ملی و رقیب خلیفه حفتر نیز در واقع با مطرح کردن شرط عقب نشینی 80 کیلومتری نیروهای حفتر، پیشنهاد آتش بس را رد کرد.
در این شرایط این سوال مطرح می شود که آیا امیدی به سفر فائز السراج به ایتالیا، آلمان و فرانسه در روزهای سه شنبه و چهارشنبه وجود دارد؟ چندان اطمینانی در این زمینه وجود ندارد. یک منبع نزدیک به این پرونده می گوید اگر السراج عملیاتی دیپلماتیک برای متحد کردن اروپایی ها با خود به راه انداخته به این دلیل است که وی در طرابلس با مشکل رو به روست و در آنجا هیچ کنترلی بر شبه نظامیان ندارد و در واقع تنها مسئول کاخ خود است. السراج که به دلیل حمایت های صورت گرفته از سوی جامعه بین الملل از حفتر به شدت خشمگین است تاکنون هیچ نشانه ای از اینکه قصد تسلیم شدن دارد، بروز نداده است.
طارق مگریسی، مسئول برنامه خاورمیانه در شورای روابط خارجی اروپا می گوید عملیات حفتر آن گونه که پیش بینی می شد پیش نرفت. دوستان وی در کشورهای حاشیه خلیج (فارس) گمان می کردند این عملیات تنها دو روز به طول می انجامد. اما بسیاری از مردم لیبی به دلیل نگرانی از راه اندازی دیکتاتوری، از وی تبعیت نکردند. حفتر بیش از آنکه سیاستمدار باشد یک نظامی است. از همین رو اگر شکست بخورد نخواهد پذیرفت که در مذاکرت مشارکت کند.
ویرجین کلمبر، استاد موسسه دانشگاه اروپا می گوید هیچ یک از این مردان از توقف خصومت ها نفعی نخواهند برد. آتش بس در شرایط کنونی غیر ممکن است. اگر سلاح ها زمین گذاشته نشود امکان از سرگیری روند سیاسی وجود نخواهد داشت.
اما تبعات یک جنگ جدی برای فرانسه و اروپا بسیار سنگین خواهد بود. خطر خروج جنگ از طرابلس و گسترش یافتن آن در مناطق دیگر وجود دارد که فضای بازی برای نیروهای داعش ایجاد خواهد کرد که از خلا قدرت و آشوب ها استفاده می کنند تا خود را احیا کنند.
بحران لیبی می تواند برای منطقه خطرناک باشد. در صورتی که این بحران تشدید شود می تواند مدل انتقل قدرت را در تونس تهدید و بی ثباتی را در الجزایر تشدید کند به گونه ای که انتقال قدرت به خوبی پیش نرود.
طارق مگریسی می گوید خارجی ها سیاست واقع گرایانه را دنبال می کنند. آنها منتظرند ببینند آیا حفتر می تواند به نتیجه ای برسد؟
اما در این انتظار، زمان می گذرد. برای وادار کردن طرف های درگیر به متعهد شدن در مذاکرات، جامعه بین الملل باید بر بانک مرکز لیبی اعمال فشار کند که دستمزد نیروهای مسلح را می پردازد. مگریسی می گوید اما اگر بانک مرکزی درآمدها را قطع کند، حفتر با بستن تاسیسات نفتی که تحت کنترل دارد، پاسخ خواهد داد. به این ترتیب خطر یک جنگ اقتصادی و بی ثباتی بازار نفت وجود دارد. در نهایت اگر جنگ ادامه یابد مهاجرت ها از سر گرفته می شود.
ماری فیتزجرالد، کارشناس سیاسی می گوید طی دو سال مردم لیبی راه اروپا را در پیش می گیرند. شمار کسانی که فکر می کنند راهی به غیر از فرار وجود ندارد، بسیار زیاد خواهد بود.
برای مقابله با خطر تروریسم و همچنین خطر موج مهاجرت است که فرانسه در لیبی متعهد شده است و تلاش می کند به هر دو رقیب نزدیک شود. در این میان فرانسه خلیفه حفتر را که دو سوم کشور و زیرساخت های نفتی را در اختیار دارد، ترجیح می دهد. اما آیا با گذشت یک ماه از آغاز عملیات وی هنوز می تواند در عرصه نظامی به پیروزی دست یابد؟
مگریسی در پاسخ می گوید اگر وی بتواند از متحدان خود کمک هوایی دریافت کند شاید به پیروزی دست یابد. اما این ممکن است یک پیروزی شکست آمیز باشد.
هر راه حلی نیازمند زمان است. ویرجین کلمبر می گوید اگر مشکلات بنیادی مانند شکل دولت، پایان فعالیت شبه نظامیان، توزیع منابع، روابط میان سه منطقه و دولت مرکزی، مسئله هویت و اقلیت ها حل و فصل نشود درگیری ها طی یک یا دو سال از سر گرفته می شود. اگر مخالفان در جامعه مدنی ادغام نشوند جنگ دیگری شکل خواهد گرفت. وی تاکید می کند زمان آن فرا رسیده است که بازیگران جدیدی وارد این بازی سیاسی و دیپلمایتک شوند و مدیریت این بحران را تنها به جنگ سالاران نسپارند.