پالایش نفت آبادان در حالیکه در سری فینال رقابتهای لیگ برتر بسکتبال در گرگان یک پیروزی کسب کرد در خانه با حمایت پرشور آبودانیهای خون گرم توانست به دو پیروزی دیگر دست یابد و فاتح حلقه لیگ برتر بسکتبال شود تلاش بازیکنان با تعصب پالایش نفت آبادان با سرمربی فنی اش حماد سامری که هیچگاه دست از تلاش و کوشش برنداشتند و با حفظ ریتم خود توانستند موفقیتی بزرگ را کسب کنند قابل تقدیر است.
یاداور میشود این یادداشت به هیچ عنوان قصد ندارد شیرینی این قهرمانی با ارزش را از کام تیم منسجم پالایش نفت آبادان و آبودانیهای خون گرم از بین ببرد بلکه قصد دارد به برخی موضوعات که کمتر به آن توجه شده است بپردازد.
پس از قهرمانی تیمهای شهرستانی و غیر تهرانی این پرسش پیش میآید که در دیگ جوشان لیگ هر چند بازیکنان با استعداد غیرتهرانی به فور یافت میشود، اما تا به چه اندازه تیمهای قهرمان حداقل سه دوره گذشته از بازیکنان بومی همان منطقه استفاده کرده اند.
با دیدی منصفانه و کارشناسی مشخص خواهد شد تیمهای حاضر در لیگ به اصطلاح حرفهای بسکتبال در صورت استفاده کردن از بازیکنان بومی هیچگاه حتی رنگ طلایی کاپ قهرمانی را نخواهند دید همچنین نباید از حق هم گذشت که تیمهای متمول نفتی مانند پتروشیمی بندرامام و پالایش نفت آبادان با کمک به اقتصاد بسکتبال و با به خدمت گرفتن بازیکنان با کیفیت بسکتبال تیم ملی به امرار معاش این بازیکنان کمک میکنند.
اینکه در این سه دوره تیمهای شهرستانی (پالایش نفت آبادان، شهرداری تبریز و پتروشیمی بندرامام) قهرمان لیگ برتر بسکتبال شده اند جای خوشحالی دارد، اما این تیمها به جز پتروشیمی بندرامام با توجه به فضای شور و اشتیاق ایجاد شده در اثر قهرمانی در میان نسل جوان آیا اقدامی برای کشف، جذب و پرورش این جوانان با انگیزه برای آینده بسکتبال منطقه خودشان و در سطح ملی انجام داده اند.
سهم فدراسیون بسکتبال در این بخش چقدر بوده است در گفتگو با کارشناسان همواره بر این موضوع مهم تاکید شده است که فاصلهای بزرگی میان نسل طلایی بسکتبال ایران با حال و احوال امروز بسکتبال وجود دارد فدراسیون بسکتبال در فاصله جام جهانی قبل و حضور تیم ملی در این رقابتها تا جام جهانی چین به چه میزان در ایجاد تیمهای پایه و استفاده از این استعدادها موفق عمل کرده است.
قهرمانی تیمهای شهرستانی با هر انگیزهای فرصت مناسبی است تا به کشف استعدادهای ناب بسکتبال در آن استان و شهرستان پرداخته شود تا فاصله بسکتبال کنونی با گذشته بیشتر از این نشود.
یادداشت از رضا نیکقدم منش