سران کشورهای عربی مایه ننگ و عار هستند

به گزارش سرويس بين الملل خبرگزاری صداوسیما، ­سردبیر و مدیر مسئول روزنامه «رأی الیوم» با انتقاد شدید از سران شرکت‌کننده در اجلاس اتحادیه عرب در تونس، خطاب به آنها تأکید ‏کرد که شما مایه ننگ و عار هستید و به دستور واشنگتن و تل‌آویو عمل می‌کنید.‏

 

‏«عبدالباری عطوان» در پیام تصویری هفتگی خود ‏که در صفحه این روزنامه بارگذاری می‌شود به اجلاس روز یک‌شنبه ‏سران اتحادیه عرب در تونس پرداخت و گفت: امروز، مهم‌ترین تحول سیاسی که در صدر خبرها قرار داشت، برگزاری ‏سی‌امین اجلاس سران کشورهای عربی در تونس بود. البته من قصد ندارم درباره سران عرب صحبت کنم؛ زیرا از ‏صحبت کردن درباره آن‌ها خسته و ملول شده‌ام. آن‌ها در نشست خود، در واقع، سبب خنده ما شدند. برای من عجیب و ‏شگفت‌آور این است که آیا آن‌ها از وضع خود شرم و حیا نمی‌کنند؟ آیا آن‌ها نمی‌دانند که همه ملت های عربی از اجلاس ‏آنها بیزار و متنفرند؟ اما کاری نمی توان کرد جز اینکه درباره اجلاس آن‌ها سخن گفت و این سخن گفتن انتقاد از آن‌ها و ‏حتی حمله به آن‌هاست نه تشویق و تمجید آن‌ها.‏
وی تاکید کرد: مواضع این اجلاس کاملاً شرم‌آور بود. موضوع انقلاب الجزایر، بازگشت سوریه به اتحادیه عرب، ‏موضوع عملیاتی که «عمر ابولیلی» آن جوان فلسطینی و چاقوی مبارک او، که در سراسر جهان جنجال ایجاد کرد و سبب ‏بیم و هراس اسرائیلی ها شد، در دستور کار اجلاس قرار نگرفت. موشک‌های غزه که زلزله‌ای در اسرائیل ایجاد کرد و ‏بیش از سه میلیون نفر از اسرائیلی‌ها را روانه پناهگاه‌ها کرد، همان موشک‌هایی که برد آن‌ها به «آن سوی» تل آویو رسید، ‏در دستور کار اجلاس اتحادیه عرب قرار نگرفت! پس چه چیزی در دستور العمل این اجلاس قرار داشت؟ آیا آب و ‏هوای تونس باید در دستور کار آن قرار می گرفت؟ ‏
عطوان خطاب به سران عرب پرسید: شما به دنبال چه چیزی هستید؟ آیا دنبال ننگ و عاری هستید که با مشارکت خود در ‏اجلاس سازشکارانه ورشو برای ما رقم زدید؟ نمی دانم که چرا شما این مسائل را نادیده می گیرید؟
وی گفت: علیه سوریه، این کشور بزرگ، تجاوزگری وجود دارد. این کشور توانست داعش را از روی نقشه محو کند. ‏شما به دنبال چه چیزی هستید؟ البته که شما به دنبال سازش با اسرائیل و به دنبال برقراری روابط و توسعه با آن هستید.‏
عطوان خطاب به سران عرب گفت: چگونه است که طرح صلح عربی وارونه شد. قرار بود که نخست اسرائیل به طور کامل ‏‏[از أراضی اشغالی] عقب‌نشینی کند و سپس موضوع عادی‌سازی روابط با آن دنبال و کشور مستقل فلسطین تشکیل شود، ‏اما شما آن را وارونه کردید و گفتید نخست باید عادی‌سازی روابط صورت گیرد و در این باره کشور فلسطین و قدس و ‏جولان و همه چیز را به فراموشی سپردید. من نمی دانم که چه لزومی برای برگزاری این اجلاس وجود داشت و ‏هزینه‌های سنگینی به تونس برای برگزاری آن تحمیل کردید؛ زیرا هیچ لزومی برای تشکیل آن نبود؟
سردبیر روزنامه رأی الیوم در ادامه درباره سوریه نیز گفت: درباره موضوع سوریه «حسام زکی»، معاون دبیر کل اتحادیه ‏عرب اعلام کرد که بازگشت سوریه به اتحادیه عرب منوط به تحقق دو مسئله است: نخست انسجام و همگرایی عربی بر ‏اساس حل‌و‌فصل سیاسی در سوریه و دوم [قطع] روابط سوریه با ایران است. دیدگاه او این است که برای بازگشت سوریه ‏به اتحادیه عرب و شرکت در اجلاس آن باید در این کشور حل‌و‌فصل سیاسی صورت گیرد و همچنین، این کشور باید ‏روابط خود را با ایران قطع کند! سوریه هشت سال است که با کمک ایران در حال مبارزه و توانسته است روی پای خود ‏بایستد. پیش از بحران سوریه، 15 میلیارد دلار به عنوان نخستین کمک‌های اولیه به آن، پیشنهاد شد تا از روابط خود با ‏ایران چشم پوشی کند [اما چنین نکرد] و اکنون شما بعد از هشت سال می خواهید این کشور از ایران چشم پوشی کند! ‏چرا چنین چیزی را مطرح می‌کنید؟ آیا به خواست آمریکا چنین چیزی می‌خواهید؟ شما پیشتر برای بازگشایی سفارت‌های ‏خود در دمشق، هروله‌کنان به سوریه شتافتید، اما اکنون می گویید که بازگشت سوریه به اتحادیه عرب منوط به اقدام ‏مشترک و حل‌و‌فصل سیاسی است! اساسا شما از کدام حل و فصل سیاسی سخن می‌گویید؟ چرا سوریه باید از ایران ‏چشم‌پوشی کند؟ ایران که کشوری عربی نبود در کنار سوریه که کشوری عربی بود ایستاد، اما شما آن را تنها گذاشتید! شما ‏بودید که سوریه را ویران و نابود کردید و اگر نگوییم صدها میلیارد دلار، می گوییم که شما ده‌ها میلیارد دلار برای ویرانی ‏سوریه و البته به دستور آمریکا هزینه کردید. بنابراین چرا باید سوریه به اتحادیه عرب بازگردد؟ به خدا سوگند که من حتی ‏یک کلمه از مسئولان سوریه نشنیده ام که بگویند ما خواهان بازگشت به اتحادیه عرب و اجلاس آن هستیم. بنابراین اصلا ‏طرح این پیش‌شرط و اینکه اگر سوریه ایران را رها کند و چنین و چنان کند، سوریه را به اتحادیه عرب باز می گردانیم، ‏بی معناست. سوریه برای چی باید بازگردد؟ آیا باید به این جمع و عادی سازی تاسف بار ملحق شود؟
عطوان در ادامه به سخنان اخیر انور قرقاش، وزیر مشاور در امور خارجه امارات متحده عربی، درباره ضرورت مذاکره با ‏رژیم صهیونیستی واکنش نشان داد و گفت: انور قرقاش وزیر مشاور در امور خارجه امارات یک روز پیش از برگزاری ‏اجلاس گفت عرب‌ها اشتباه کردند و مذاکره نکردن عرب ها با اسرائیل حل‌و‌فصل موضوع فلسطین را به تاخیر انداخت! ‏به خدا قسم این دیگر بسیار عجیب است که یک دکتر و وزیر مشاور این گونه سخن بگوید! خیلی خوب، آقای دکتر ‏قرقاش! 25 یا 26 سال از زمان امضای توافقنامه اسلو می گذرد و عرب‌ها و فلسطینی‌ها با اسرائیل مذاکره می کنند. چگونه ‏عرب ها دیر وارد مذاکره شده اند! پس چه کسی توافقنامه «وادی عربه» و «کمپ دیوید» و قرار داد «وای ریور» را امضا ‏کرد؟ عجیب است! مسیر واضح است. از مذاکرات با اسرائیل چه چیزی به دست آورده ایم جز اینکه هشتصد شهرک در ‏کرانه باختری ایجاد شد، جز اینکه همه جهان اکنون با اسرائیل رابطه برقرار کرده‌اند، جز اینکه تجاوزگری های آن به سوریه ‏ادامه دارد، به تحقیر ملت فلسطین در غزه و کرانه باختری ادامه می‌دهد، ترامپ قدس را به عنوان پایتخت ابدی اسرائیل ‏قلمداد کرد و جولان را خاک اسرائیل دانست و غزه و کرانه باختری را تحت اشغال قلمداد نکرد! چنین سخنی در این ‏برهه زمانی بسیار عجیب و حیرت انگیز است‎!‎
از انور قرقاش تعجب می کنم که چرا گفت که شلیک موشک های فلسطینی ها از غزه‌ی گرسنه و غزه تحت محاصره باید متوقف ‏شود؛ زیرا خطری برای اسرائیل به شمار می‌رود! پس آنها نباید هیچ واکنشی نشان دهند! این یک مصیبت است. برادر ‏چگونه است! گویا دیوانه سخن می گوید و عاقل گوش می‌کند. به ما بگویید که چه اقدامی باید انجام بدهیم و به کجا باید ‏برویم.‏
عطوان افزود: مسئله این است که موشکی از غزه به شمال تل آویو شلیک شد و دو خانه را ویران کرد. نتانیاهو قادر به کشتن یک فلسطینی هم نیست و جرئت حمله به غزه را ندارد؛ زیرا هراسان و ترسان است و این البته، عملیاتی ‏قهرمانانه بود و مسیر تاریخ را تغییر داد. مقاومت مسیر تاریخ را تغییر می دهد و عزت و کرامت ما را باز می گرداند‎.‎
عطوان در ادامه افزود: چرا نباید مسئله الجزایر در اجلاس اتحادیه عرب بررسی می شد؟ این مسئله فقط یک علت دارد و ‏آن این است که آن‌ها [سران عرب] از موضوع الجزایر هراسان هستند؛ زیرا انقلابی مبارک، مسالمت آمیز و متمدنانه است ‏و بوتفلیقه را مجبور به کناره گیری کرد. انقلاب این کشور نظام آن را مجبور به اصلاح کرد. اوضاع الجزایر تاسفبار است. ‏این انقلاب که در آن هیچ خونی ریخته نشد، اوج عقلانیت بود و تا این لحظه نیروهای امنیتی الجزایر با تظاهرکنندگان ‏درگیر نشده اند بلکه برعکس، تظاهرکنندگان با نیروهای امنیتی، پلیس و ارتش رابطه دوستی و گرمی دارند. سران عرب ‏هراسان هستند. در موج اول بهار عربی، عبدالله بن عبدالعزیز پادشاه وقت عربستان سعودی، صد و سی میلیارد دلار در ‏زمینه طرح های ساخت مسکن، افزایش حقوق کارکنان، اعطای پاداش به کارکنان هزینه کرد و از بحران عبور کرد، اما ‏اکنون آنها از کجا باید صد و سی میلیارد دلار بیاورند. به همین علت است که آنها هراسان هستند. وضع جسمانی ملک ‏سلمان چه بسا بهتر از وضع کنونی بوتفلیقه باشد، اما ما می دانیم که کسی که در عربستان حکومت می کند ملک سلمان ‏نیست بلکه شاهزاده محمد بن سلمان است. این مسئله دردناک است. ‏
وی افزود: ترامپ حاکمیت اسرائیل بر جولان را به رسمیت می شناسد، و شما کجا هستید؟ آیا شما نباید در این باره اظهار ‏نظر کنید؟ آیا از واشنگتن و تل آویو به شما فرمان داده شده است که در این باره و موضوع فلسطین حرفی نزنید بلکه از ‏موضوع عادی سازی عربی حرف بزنید. شما در اجلاس ورشو ایران را دشمن و خطر واقعی برای ملت های عربی و ‏اسلامی معرفی کردید، اما جرئت نکردید که حرفی از فلسطین بزنید.‏
روزنامه‌نگار فلسطین تبار در ادامه خطاب به سران عرب شرکت‌کننده در اجلاس تونس گفت: شما اعلام کردید که می ‏خواهید به مبلغ پانصد میلیون دلار به ملت فلسطین کمک کنید، اما چرا شما چنین کمکی نکرده اید؟ شما حتی یک دلار ‏هم برای ملت فلسطین هزینه نکرده اید. فلسطینی ها در غزه توان فراهم کردن مایحتاج غذایی خود را ندارند و نمی توانند ‏حتی یک نان تهیه کنند. شما برای ملت فلسطین چه کرده اید؟ فلسطین را فراموش کنید. به خدا قسم ما هیچ چیزی از شما ‏توقع نداریم. شما به عادی سازی روابط با اسرائیل بپردازید که نزدیک ترین به شماست و بیش از هر فلسطینی و عربی در ‏قلب شما جای دارد. ننگ بر شما که از کمک به ملت فلسطین سخن می گویید. شما چگونه پانصد میلیون دلار به ملت ‏فلسطین داده اید؟
عطوان در ادامه افزود: در پایان به شما می گویم که تا زمانی که افرادی چون «عمر ابولیلی» هستند و غزه موشک دارد و ‏سوریه و ملت آن در حال ایستادگی هستند، ملت‌های عربی و اسلامی حالشان خوب است و به خواست خداوند، آینده ‏روشن است.‏