حمله طالبان به پادگان هاي امريکا حرکتي نمادين است

به گزارش سرويس بين الملل خبرگزاري صداوسيما به نقل از شبکه تلویزیونی فرانس 24؛ حمله نیروهای طالبان به پادگان آمریکایی ها در آستانه از سرگیری مذاکرات، حرکتی نمادین است.
با وجود مذاکرات صلح، طالبان به پادگان نظامیان آمریکایی - افغان در جنوب غربی این کشور حمله کرد. این حمله که امروز صورت گرفت به گفته آمریکایی ها دفع شده است. اما طالبان از ادامه نبردها در این پادگان سخن به میان آورده است. برای درک بهتر این حمله با وصیم نصر کارشناس مسایل افراط گرایان گفت و گو می کنیم.
مجری از وصیم نصر پرسید طالبان در آستانه از سرگیری مذاکرات صلح به یکی از مهم ترین پادگان ها در افغانستان حمله کرده است. طالبان چه راهبردی در پیش گرفته است؟
کارشناس پاسخ داد این پادگان یکی از مهم ترین پادگان ها در افغانستان است. این پادگان فرودگاه و پایگاهی برای استقرار نظامیان آمریکایی از جمله مربیان نظامی و نیروهای ویژه ارتش آمریکاست. همانطور که می دانید این حمله در آستانه برگزاری مذاکرات، حرکتی نمادین قلمداد می شود. برای این که ما امروز شاهد حمله ای بزرگ از سوی طالبان به پادگانی که نیروهای غربی در آن حضور دارند، بودیم. طالبان همواره در طول مذاکرات حمله به پلیس و ارتش افغانستان و سوءقصدهای خود را متوقف نکرده است.باید خاطر نشان کرد آنها در گذشته با ادغام طالبان به شرط کنار گذاشتن مطالبه اي همچون ایجاد یک امارات اسلامی موافقت کرده بودند.طالبان نیز دفاترشان را بدون عنوان ‹کشور امارات اسلامی› افتتاح کردند. امروز نیز آمریکا با مذاکره با نمایندگان دفاتر سیاسی طالبان موافقت کرده است و پنج تن از نمایندگان این دفاتر در گذشته در گوانتانامو زندانی بوده اند. عکسی در دست است که در آن عبدالسلام داریف در حال مذاکره با خلیل زاد مشاهده می شود. این عکس حرف های زیادی برای گفتن دارد. خلیل زاد در شکست شوروی نقش داشته است و امروز در برابر همان مجاهدین قرار دارد و آمریکا از مذاکره با آن ها که در گذشته در گوانتانامو بوده اند، حمایت کرده است. این پنج نفر در سال دو هزار و چهارده در پی آزادی نظامیان آمریکایی از گوانتانامو آزاد شدند. همین افراد امروز در دفتر سیاسی طالبان هستند. طالبان طرح خروج غربی ها در طول پنج سال را رد کرده است. فقط مسئله خروج تمامی نیروهای خارجی از جمله نظامیان آمریکایی مورد مذاکره قرار می گیرد. باید یادآوری کرد دولت افغانستان در این مذاکرات جایی ندارد. این شرط طالبان برای مذاکره با آمریکایی ها که درپی خروج آبرومندانه از این بحران هستند، بوده است. وقتی امروز نقشه افغانستان را نگاه می کنیم، مشاهده می کنیم که راه های بین شهرهای مهم از جمله غزنین و کابل از ده ماه پیش قطع شده است. با نگاهی به این نقشه متوجه حضور گسترده طالبان در کشور می شویم. نیمی از مردم افغانستان امروز در مناطق تحت کنترل طالبان زندگی می کنند. در حالی که طالبان این مناطق را پس از حمله آمریکا در سال دو هزار و یک از دست داده بود.