پخش زنده
امروز: -
گزارش مکتوب؛
قضای حاجت به بهای شرمندگی!
مشتری ها در برخی از مراکز تجاری برای قضای حاجت باید با شرمندگی کلی رو بزنند تا شاید بتوانند کلید دستشویی های قفل شده را بگیرند!
به گزارش خبرگزاری صدا و سیما، مرکز خراسان رضوی، تازه از اداره به خونه اومده بودم که صدای زنگ درِ حیاط بلند شد.
گوشی اف اف رو برداشتم:... سلام؛ بله؛ بفرمایید؟!
صدای پیرمردی به گوشم خورد که با صدایی لرزان جواب داد: سلام بابا؛ میشه دَرو بزنی؟
ناشناس بود، پرسیدم: ... شما؟!
مِنّو مِنّی کرد و گفت: ببخشید ... اگه اجازه بدین دستشویی می خواستم برم!
از تعجب داشتم شاخ در میاوُردم! جواب دادم: اما اینجا که توالت عمومی نیست منزل شخصیه پدرجان ...!
پیرمرد گفت: شرمنده... هر کاری کردم تا خودمو به یه جایی برسونم، دیدم نمی تونم... پروستات دارم!
" دکمه آیفونو زدم. "
اون روز گذشت ... تا اینکه چند وقت پیش که برای دیدن یکی از رفقا به مغازش رفته بودم خانمی با بچه ای در دست، وارد شد و بلافاصله گفت: ببخشین آقا... سرویس بهداشتی دارین؟
با شرمندگی ادامه داد: آخه بچّم دستشویی داره؛ نمی تونه خودشو نگهداره! هرچی گشتم توالت عمومی پیدا نکردم!
" رفیقم دستشویی رو بهشون نشون داد. "
بعد از اینکه اونها رفتند، دوستم گفت: می بینی محسن! هر روزِ ما همینه! چیکار میشه کرد؟ این بنده های خدا هم از سر ناچاری به ما رو میزنن.
آقای موسوی گفت: هرکدوم از ما هم که در شرایط اونها باشیم حاضریم به هر قیمتی از شر این فلاکت خلاص بشیم!
او ادامه داد: چه خوب می شد کابین های توالت عمومی مجهز به کارتخوان طراحی، ساخته و نصب بشه.
از مغازه بیرون اومدم و به سمت خونه حرکت کردم، در مسیر آقای جباری یکی از همسایه های قدیمی رو دیدم؛ او با انتقاد از کمبود دستشویی های عمومی در مرکز شهر گفت: فقط چند توالت عمومی کانکسی در مرکز شهر بیشتر وجود نداره که اونهم برای اوقات خاصی بازه!
عصر روز بعد به پارک نزدیک خونَمون رفتم؛ در اونجا با یک شهروند کارمند که به قول خودش هر روز برای نرمش کردن به پارک میاد آشنا شدم.
آقای رسولی زاده گفت: اگه به پارک‌های محلی مشهد سری بزنید می‌بینید بعضی از اونها سرویس بهداشتی نداره و همون تعداد کمی هم که هست، قابل استفاده نیست!
به گفته این شهروند، به غیر از کمبود سرویس های بهداشتی عمومی، بوی آزار دهنده اونها هم از نکات بسیار مهمیه، که توجه نمیشه.
او گفت: مغازه دارها در برخی از پاساژها هم برای توالت های عمومی قفل گذاشتن و مشتری ها برای قضای حاجت باید با شرمندگی کلی رو بزنن تا شاید بتونن کلید دستشویی رو بگیرن!!
فردای اون روز موضوع رو تلفنی با مدیر نظارت بر خدمات شهری شهرداری در میون گذاشتم.
علیرضا صحراگرد گفت: خوشبختانه ما در مشهد کمبود سرویس بهداشتی نداریم.
او افزود: هم اکنون بیش از 3 هزار و 800 چشمه سرویس بهداشتی عمومی در سطح شهر وجود دارد.
او گفت: برخی از این سرویس های بهداشتی به صورت مشارکتی با مراکز عمومی مانند: بوستان ها، مساجد، و فضاهای سبز اداره می شوند.
به ایستگاه مترو رفتم؛ در اونجا با یک شهروند کارمند هم صحبت شدم، او گفت: در هیچکدام از ایستگاه های مترو سرویس بهداشتی وجود نداره!
آقای حسینی افزود: چقدر خوب بود بالای هر ایستگاه قطار شهری دستشویی عمومی احداث می شد.
با یکی از مدیران شرکت بهره برداری قطار شهری موضوع نبود سرویس های بهداشتی رو مطرح کردم.
او گفت: احداث توالت های عمومی در مترو استاندارد نیست؛ چرا که ما در عمق زمینیم و پساب‌هایی که ایجاد میشه محیط رو آلوده میکنه.
زارع افزود: مترو مکانی به عنوان توقفگاه کوتاه مدته؛ ضمن اینکه بحث هزینه ها هم برای تعمیرات و نگهداری توالت های عمومی مطرحه.
این مسئول قطار شهری گفت: اما درصورت نیاز برای بچه ها، افراد دارای بیماری‌های خاص و سالمندا اگه مراجعه بشه، می تونن از توالت های پرسنل ما استفاده کنن.
با یک نگاه اجمالی به مناطق مختلف مشهد متوجه می شویم که تجهیز این کلان شهر به سرویس های بهداشتی عمومی درحد قابل قبولی نیست.
امروز بسیاری از مردم مشهد در نقاط مختلف این شهر دسترسی به توالت‌های عمومی ندارند.
با توجه به شدت این مشکل در جامعه، لازم است که مسوولان شهری توجه جدی تری به این مساله کنند.
نویسنده: سید محسن واعظی سبزواری
نظر شما