یادش بخیر...
جمله اش هنوز به پایان نرسیده که نگاهش به سمتی دیگر خیره میشود...
۲۵ تیرماه یک روز گرم تابستان بیدار باش را که گفتند، پس از اقامه نماز صبح راهی منطقه شدند، ماموریتشان پاکسازی میدانهای مین سومار و نفت شهر بود، مناطقی که تحفه شان گرما است و تلاقی تابستان و گرمسیر بودن منطقه داغی هوا را دو چندان میکند.
فضلعلی سالاری هم از اعضای همین گروه ۲۵ نفره بود او در زمره تخریب چیهایی است که از سال ۶۹ در پاکسازی مناطق آلوده به مین و گلوگاههای عمل نکرده دشمن حضوری فعال داشته است.
با تلاش همین گروههای تخریب چی است که بسیاری از مناطق آلوده، به مراکز صنعتی و پرورش ماهی تبدیل شده اند و امثال حاج جهانگیر منصوریها هم که از اهالی نفت شهر اند بعد از پایان جنگ به شهرشان بازگشته اند و حالا باغهای خرما و زیتون را در همین میادین پاکسازی شده ایجادکرده اند.
عملیات پاکسازی که آغاز میشود فضلعلی که از اعضا گروهان قرارگاه عملیات منطقه غرب ارتش است بعد از دو ساعت از آغاز عملیات در حین عملیات شناسایی با انفجار مین مجروح میشود.
جراحتهایی که بر چهره و بدن فضلعلی خودنمایی میکند نشان از خاطرهای تلخ دارد و او تنها یکی از قربانیان مین است...
دشمن در معادلهای سخت و نابرابر قوانین واستانداردهای بین المللی را رعایت نمیکند و در اثر همین انفجار است که چشمان فضلعلی آسیب میبیند وچشم چپش تخلیه میشود...
مسیر عبور این تلههای انفجاری که میراث هشت ساله جنگ تحمیلی اند بخشهایی از مناطق مرزی استانهای ایلام ٬ کردستان ٬ اهواز٬ کرمانشاه و آذربایجان غربی است
و مناطقی از سرپل ذهاب٬ قصرشیرین٬ گیلانغرب٬ سومار٬نفت شهر ٬ شیخ صله و نوسود هم از مکانهای آلوده به مین در استان کرمانشاه هستند.
هاشمی فرد مدیر پاکسازی استان کرمانشاه میگوید: تا کنون بیش از ۸۰۰ نفر در استان کرمانشاه قربانی مین شده اند.
هر چند جشن پاکسازی مین سال ۹۱ در سطح ۷۰۰ هزار هکتار منطقه آلوده به مین در استان کرمانشاه برگزار شد امامدیر پاکسازی استان مناطق درگیر مین در استان کرمانشاه را لازمه بازنگری میداند.
او میگوید: شرایط کوهستانی، شخم زدن زمین و مواردی از این قبیل به جابجایی مینها منجر شده است و آموزش میتواند به کاهش تلفات کمک کند.