سیستان و بلوچستان،
صنعتی که شاید بتواند اقتصاد ایران را متحول کند
ظرفیت توسعه گردشگری سیستان و بلوچستان آنقدر زیاد است که می تواند اقتصاد ایران را دگرگون کند.
ظرفیت توسعه گردشگری سیستان و بلوچستان آنقدر زیاد است که می تواند اقتصاد ایران را دگرگون کند؛ باور این جمله در ابتدا سخت است اما کمی کنکاش در این موضوع ابعاد جدید از این قابلیت را مشخص می کند. پیش از آنکه از ظرفیت های گردشگری این منطقه مرزی بگوییم نگاهی به کاستیها و نیازها میاندازیم.
از نداشتهها بگوییم!
به گزارش خبرگزاری صدا و سیما مرکز سیستان وبلوچستان، معاون گردشگری سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری سیستان و بلوچستان می گوید: شمار اقامتگاههای گردشگری در استان 3 میلیون نفری سیستان و بلوچستان، تنها 109 باب است که به نظر می رسد نسبت به ظرفیتهای گردشگری این استان و پراکندگی جغرافیایی آن ناچیز است و هنوز جای کار بسیاری مانده است.
میرحسینی میافزاید: در سه سال اخیر 16 اقامتگاه بوم گردی نیز در استان ایجاد شده تا استان بدون اقامتگاه نباشد اما 128 اقامتگاه دیگر نیز باید به بهره برداری برسد.
سنگهای سر راه
سیستان و بلوچستان استانی بیابانی است که در بین سه استان بیابانی دیگر محصور است و راه دسترسی به آن از کویرهای طولانی می گذرد؛ این استان همچنان از نبود زیرساخت های اساسی حمل و نقل همچون جاده های دوطرفه و راه آهن رنج می برد.
جلالزایی مدیر کل میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری سیستان و بلوچستان می گوید: مشکل اصلی برای توسعه گردشگری استان مسیر طولانی دسترسی است؛ به گونه ای که طولانی ترین مسیر پروازی کشور تهران – چابهار است و گاهی قیمت بلیت هواپیما در این مسیر به یک میلیون و 300 هزار تومان نیز می رسد.
میرحسینی معاون گردشگری سازمان میراث فرهنگی استان نیز آماده نشدن مسیر ریلی چابهار – میلک را از دیگر مشکلات توسعه گردشگری داخلی و خارجی استان می داند و بنا به گفته این کارشناس گردشگری، مطابق ماده 57 برنامه ششم توسعه، استان های کم برخوردار باید به خطوط ریلی برقی مجهز باشند تا دسترسی آسان در آنها فراهم شود که اگر این اتفاق در مسیر چابهار به میلک و زاهدان به تهران اتفاق بیافتد، می تواند مسیر ورود مردم 32 کشور حاشیه اقیانوس هند به ایران را هموار کند.
دروازه ورود یک سوم مردم دنیا به ایران
دو و نیم میلیارد نفر در کشورهای حاشیه سواحل اقیانوس هند زندگی می کنند و اگر حتی یک درصد از جمعیت گردشگران این کشورها به سواحل مکران بیایند، هر ساله 20 میلیون گردشگر وارد کشور خواهند شد و به همین دلیل ایجاد مسیر ریلی برقی از سواحل مکران به مرکز کشور توجیه اقتصادی دارد.
میرحسینی با بیان این مطلب می افزاید: جذب گردشگر از کشورهای همجوار از همه گزینه های دیگر محتملتر است چرا که 70 درصد جمعیت توریست های ورودی به فرانسه از کشورهای همجوار به آنجا می روند و در ایران نیز 85 درصد جمعیت گردشگران ورودی را مردم کشورهای همجوار تشکیل می دهند و در صورت مهیا شدن زیرساخت ها، این همجواری با اقیانوس علاوه بر توسعه تجارت به توسعه گردشگری نیز خواهد انجامید.
بارقه های امید
در استانی که 51 درصد مردم آن روستانشین و یا عشایرند، توسعه اقامتگاه های بوم گردی، کاری بسیار ساده و البته اشتغال زا خواهد بود.
مدیر کل میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری سیستان و بلوچستان از توسعه بوم گردی در سرزمین های بلوچ نشین به عنوان فرصتی برای تثبیت جمعیت در این مناطق یاد می کند و می گوید: آنچه اکنون نیاز آن بیش از پیش احساس می شود، اصلاح تصویری است که از سیستان و بلوچستان در ذهن مردم نقش بسته است و کسانی که حتی یک شب مهمان نوازی، خونگرمی و اخلاق مداری مردم این استان را درک کرده اند، مشتری ثابت گردشگری در اقلیم سیستان و بلوچستان شده اند.
جلالزایی به تحول بوم گردی در استان اشاره دارد و می گوید: موهبتی استاندار سیستان و بلوچستان در جلسه با دهیاران و بخشداران استان آنها را موظف کرد تا پایان سال در منطقه مسئولیت خود یک اقامتگاه گردشگری ایجاد کنند.
چرا سیستان و بلوچستان برای توریست ها جذاب است
سیستان و بلوچستان از سه منظر برای توریست ها جذاب است:
- جاذبه های طبیعی: قله تفتان به عنوان تنها آتشفشان نیمه فعال کشور با بیش از 4 هزار متر ارتفاع، نخلستانهای وسیع در جنوب، 300 کیلومتر نوار ساحلی بکر و زیبا، امکان موج سواری در سواحل اقیانوسی چابهار، گلفشان کنارک و گل فشان پیرگل خاش ؛ غارهای سه گانه و جنگلهای حرا و کوه های مینیاتوری در چابهار، ساحل صخرهای دریا بزرگ با ارتفاع موجی تا 15 متر در فصل مونسون گوشه ای از زیبایی های طبیعت منحصر به فرد سیستان و بلوچستان هستند، به علاوه وجود گونه های جانوری نادر مانند: تمساح پوزه کوتاه، خرس سیاه بلوچی، پلنگ، سنجاب بلوچی و گیاهان استوایی و گرمسیری خاص چون انبه، کنار، چیکو، گواوا و پاپایا، رنگ و لعابی بی نظیر به این طبیعت بکر و زیبا داده اند.
- جاذبه های تاریخی: محوطه باستانی شهر سوخته سیستان با 5 هزار سال قدمت، قلعه ناصری ایرانشهری، قلعه سب در سیب و سوران، سنگ نگاره های 7 هزار ساله سراوان، کوه خواجه سیستان، قلعه تیس (پرتغالی ها) و قبرستان هفتاد ملا در میرجاوه بخشی از میراث فرهنگی این دیار کهن هستند.
- جاذبه های فرهنگی: موسیقی بلوچی (با سازهایی چون دونلی و قیچک)، رقص شمشیر در سیستان، سوزن دوزی لباس های بانوان بلوچ (به عنوان هنری پست مدرن و رایج در مدهای لباس امروزی)، سکه دوزی (برای تزیین وسایل اتاق خواب و نمای خانه)، صنعت سفال کلپورگان (قدیمی ترین صنعت دستی شناخته شده در کشور با قدمت بیش از 5 هزار سال)، زرگری سراوان و قالی سیستان گوشه هایی از هنر دستان مردان و زنان سیستانی و بلوچند که به عنوان سوغات و یادگاری از سفر به این سرزمین هرگز از خاطره ها پاک نمی شوند.
با این همه استعداد و جاذبه اگر مسئولان نیم نگاهی به این گوشه ایران داشته باشند و در تقویت زیرساخت های آن همت کنند، صنعت توریسم و بوم گردی نه تنها اقتصاد خود استان بلکه اقتصاد ایران را نیز متحول خواهد کرد. نکته آخر درباره توریسم در سیستان و بلوچستان را یک توریست آلمانی گفته و آنکه "سیستان و بلوچستان کتابی است که با نگاهی به جلدش در مورد آن قضاوت شده است.
نویسنده: دانیال مسلمی