پخش زنده
امروز: -
آنسوي تنش لفظي اردوغان با نتانياهو
تنش لفظي اردوغان با نتانياهو هم زمان با اعلام خروج نظاميان امريکايي از سوريه و آمادگي ارتش ترکيه براي ورود به شرق فرات آغاز شده است.
رجب طيب اردوغان رئيس جمهور ترکيه در روزهاي اخير جنگ لفظی را علیه نحوه برخورد ارتش رژیم صهيونيستي با فلسطینی ها آغاز کرده و بنیامین نتانیاهو، نخست وزیر اين رژيم نيز این حملات را بی پاسخ نگذاشته است.
اردوغان در سخنرانی روز یکشنبه خود در استانبول خطاب به نتانیاهو گفت: « تو صدای ظالمان هستی. تو در راس دولت ترور قرار داری». مولود چاووش اغلو، وزیر خارجه ترکیه نیز روز دوشنبه با انتقاد از نحوه برخورد اسرائیلی ها با زنان و کودکان فلسطینی، نتانیاهو را «کودک کش» خطاب کرد.
نتانياهو روز یکشنبه با دفاع از ارتش این رژیم، اردوغان را دیکتاتوری یهودی ستیز نامید و گفت ارتش ترکیه زنان و کودکان را در روستاهای کردنشین قتل عام می کند و دولت این کشور هر روز بیش از پیش به سمت دیکتاتوری پیش می رود.
اين رخداد يادآور تنش لفظي اردوغان با شيمون پرز نخست وزير وقت رژيم صهيونيستي در اجلاس داووس سوئيس است که وي را کودک کش خطاب و هنگام سخنراني پرز جلسه را ترک کرد و البته اين اقدام براي او در بين اعراب و شهروندان ترکيه محبوبيت و اعتبار به بار آورد.
سوال اينجاست که در مقطع زماني کنوني از سرگيري چنين تنش لفظي آن هم در حاليکه در عمل هيچ اقدام ضد صهيونيستي از سوي آنکارا در تضعيف اقدامات اسراييل عليه فلسطيني ها صورت نمي گيرد چه معنايي دارد؟ به نظر مي رسد پاسخ به اين سوال به تماس تلفني ترامپ و اردوغان بي ارتباط نيست.
در اين تماس ترامپ اعلام کرد که نيروهايش را از سوريه خارج خواهد کرد و اطمينان دارد که ترکيه خلاء ناشي از خروج اين نيروها را براي جلوگيري از حضور نيروهاي ارتش سوريه پر خواهد کرد.
پس از اين تماس تلفني گزارش هايي نيز از تقويت حضور نظامايان ترکيه در نوار مرزي با سوريه و قريب الوقوع بودن ورود آنها به شرق فرات منتشر شد. هم زمان با اين تحرکات، رسانه ها و برخي مقام هاي حزب حاکم هم در سخنان خود با حمله به گروههاي کرد سوري و حزب کارگران کردستان ترکيه پ ک ک، تلاش کردند ميان اين احزاب کردي و رژيم صهيونيستي ارتباط برقرار و اين خط تبليغي را دنبال نمايند که حمله به سوريه و ورود به شرق فرات به مانند حمله به اسراييل و تضعيف اين رژيم است. در اين باره مي توان به سخنان عمر چلیک سخنگوی حزب حاکم عدالت و توسعه ترکیه اشاره کرد که گفت نتانیاهو از عملیات نیروهای نظامی ترکیه بر ضد عناصر گروه جدایی طلب کارگران کردستان که در ترکیه یا سوریه مرتکب حملات تروریستی می شوند، به شدت آشفته شده است. در همين ارتباط گزارش خبرگزاري آناتولي نيز درخور توجه است که نوشت آیلت شاکد وزیر دادگستری رژیم صهیونیستی از شبه نظامیان ی پ گ شاخه نظامي اتحاد دموکراتيک سوريه حمایت کرد. بر اساس برخي گزارش ها اين حزب با سازماندهي نظاميان امريکايي توانسته است ارتشي به استعداد نزديک به 100 هزار نفر را از ميان کردهاي سوري جذب نمايد.
نکته اينجاست که در ادامه هم آناتولي در توصيف وزير دادگستري رژيم صهيونيستي مي افزايد که او هماني است که پیشتر پیامی نژاد پرستانه در حساب های کاربری خود در شبکه های اجتماعی منتشر کرده و کشتار مادران فلسطینی را خواستار شده بود والبته در ادامه هم اين خبرگزاري مي افزايد که وزير دادگستري رژيم صهيونيستي در سخنانی در رادیو نظامی اين رژيم تصریح کرد خروج نیروهای آمریکایی از سوریه«حضور اردوغان را به زیان اسرائیل» تقویت می کند.
از چنين فضاسازي دو برداشت مي توان کرد نخست اينکه حمله ارتش ترکيه به شرق فرات مشروع است.
دوم اينکه حمله به اين منطقه به منزله حمله به اسراييل و تضعيف اين رژيم و برهم خوردن طرح هاي آن است تا هم در داخل بتواند از حمايت برخوردار شود و هم اينکه از سوي عرب هاي منطقه نيز اين اقدام با مقاومت روبرو نشود.
البته منکر اين واقعيت نيستيم که رژيم صهيونيستي همچون امريکا با استفاده ابزاري از کردهاي منطقه، در صدد بحران سازي و حاشيه امن ساختن براي خود است اما ترديدي نيست که تنش لفظي نتانياهو و دايه از مادر مهربان شدن او براي کردها نيز چيزي جز به خطر انداختن جان آنها و زمينه سازي براي درگير کردن آنکارا با دمشق و باز هم حاشيه امن سازي براي خود نيست.
اينکه نتانياهو مي گويد او مخالفتی با کارهایی که ارتش ترکیه علیه کردها در سوریه انجام می دهند ندارد زمانی که نیروهای ارتش ترکیه ؛ زنان و کودکان را در روستاهای کردنشین به خاک و خون می کشد و اینگونه او(اردوغان) روز به روز به دیکتاتوری اش افزوده می شود. در اين چارچوب ارزيابي مي شود.
به نظر مي رسد در چنين شرايطي بهترين اقدام براي ترکيه اين باشد که نگراني هاي امنيتي خود را در هماهنگي با دولت سوريه و همکاري با آن براي رفع تهديدها بجويد و بهترين اقدام براي کردهاي سوري نيز اين است که اکنون اين واقعيت را درک کرده باشند که امنيت خود را در وحدت با دولت سوريه دنبال نمايند نه در قالب طرح هايي که از آنها به عنوان ابزاري براي رسيدن به اهداف استفاده مي نمايد و در آخر اينکه اگر ترکيه از طرح هاي اسراييل در منطقه احساس تهديد مي کند که احساس درستي است چرا روابط خود را با اين رژيم قطع نمي کند؟ و چرا در مسيري گام بر مي دارد که براي رژيم صهيونيستي حاشيه امن وبراي خود دردسر بسازد؟
اردوغان در سخنرانی روز یکشنبه خود در استانبول خطاب به نتانیاهو گفت: « تو صدای ظالمان هستی. تو در راس دولت ترور قرار داری». مولود چاووش اغلو، وزیر خارجه ترکیه نیز روز دوشنبه با انتقاد از نحوه برخورد اسرائیلی ها با زنان و کودکان فلسطینی، نتانیاهو را «کودک کش» خطاب کرد.
نتانياهو روز یکشنبه با دفاع از ارتش این رژیم، اردوغان را دیکتاتوری یهودی ستیز نامید و گفت ارتش ترکیه زنان و کودکان را در روستاهای کردنشین قتل عام می کند و دولت این کشور هر روز بیش از پیش به سمت دیکتاتوری پیش می رود.
اين رخداد يادآور تنش لفظي اردوغان با شيمون پرز نخست وزير وقت رژيم صهيونيستي در اجلاس داووس سوئيس است که وي را کودک کش خطاب و هنگام سخنراني پرز جلسه را ترک کرد و البته اين اقدام براي او در بين اعراب و شهروندان ترکيه محبوبيت و اعتبار به بار آورد.
سوال اينجاست که در مقطع زماني کنوني از سرگيري چنين تنش لفظي آن هم در حاليکه در عمل هيچ اقدام ضد صهيونيستي از سوي آنکارا در تضعيف اقدامات اسراييل عليه فلسطيني ها صورت نمي گيرد چه معنايي دارد؟ به نظر مي رسد پاسخ به اين سوال به تماس تلفني ترامپ و اردوغان بي ارتباط نيست.
در اين تماس ترامپ اعلام کرد که نيروهايش را از سوريه خارج خواهد کرد و اطمينان دارد که ترکيه خلاء ناشي از خروج اين نيروها را براي جلوگيري از حضور نيروهاي ارتش سوريه پر خواهد کرد.
پس از اين تماس تلفني گزارش هايي نيز از تقويت حضور نظامايان ترکيه در نوار مرزي با سوريه و قريب الوقوع بودن ورود آنها به شرق فرات منتشر شد. هم زمان با اين تحرکات، رسانه ها و برخي مقام هاي حزب حاکم هم در سخنان خود با حمله به گروههاي کرد سوري و حزب کارگران کردستان ترکيه پ ک ک، تلاش کردند ميان اين احزاب کردي و رژيم صهيونيستي ارتباط برقرار و اين خط تبليغي را دنبال نمايند که حمله به سوريه و ورود به شرق فرات به مانند حمله به اسراييل و تضعيف اين رژيم است. در اين باره مي توان به سخنان عمر چلیک سخنگوی حزب حاکم عدالت و توسعه ترکیه اشاره کرد که گفت نتانیاهو از عملیات نیروهای نظامی ترکیه بر ضد عناصر گروه جدایی طلب کارگران کردستان که در ترکیه یا سوریه مرتکب حملات تروریستی می شوند، به شدت آشفته شده است. در همين ارتباط گزارش خبرگزاري آناتولي نيز درخور توجه است که نوشت آیلت شاکد وزیر دادگستری رژیم صهیونیستی از شبه نظامیان ی پ گ شاخه نظامي اتحاد دموکراتيک سوريه حمایت کرد. بر اساس برخي گزارش ها اين حزب با سازماندهي نظاميان امريکايي توانسته است ارتشي به استعداد نزديک به 100 هزار نفر را از ميان کردهاي سوري جذب نمايد.
نکته اينجاست که در ادامه هم آناتولي در توصيف وزير دادگستري رژيم صهيونيستي مي افزايد که او هماني است که پیشتر پیامی نژاد پرستانه در حساب های کاربری خود در شبکه های اجتماعی منتشر کرده و کشتار مادران فلسطینی را خواستار شده بود والبته در ادامه هم اين خبرگزاري مي افزايد که وزير دادگستري رژيم صهيونيستي در سخنانی در رادیو نظامی اين رژيم تصریح کرد خروج نیروهای آمریکایی از سوریه«حضور اردوغان را به زیان اسرائیل» تقویت می کند.
از چنين فضاسازي دو برداشت مي توان کرد نخست اينکه حمله ارتش ترکيه به شرق فرات مشروع است.
دوم اينکه حمله به اين منطقه به منزله حمله به اسراييل و تضعيف اين رژيم و برهم خوردن طرح هاي آن است تا هم در داخل بتواند از حمايت برخوردار شود و هم اينکه از سوي عرب هاي منطقه نيز اين اقدام با مقاومت روبرو نشود.
البته منکر اين واقعيت نيستيم که رژيم صهيونيستي همچون امريکا با استفاده ابزاري از کردهاي منطقه، در صدد بحران سازي و حاشيه امن ساختن براي خود است اما ترديدي نيست که تنش لفظي نتانياهو و دايه از مادر مهربان شدن او براي کردها نيز چيزي جز به خطر انداختن جان آنها و زمينه سازي براي درگير کردن آنکارا با دمشق و باز هم حاشيه امن سازي براي خود نيست.
اينکه نتانياهو مي گويد او مخالفتی با کارهایی که ارتش ترکیه علیه کردها در سوریه انجام می دهند ندارد زمانی که نیروهای ارتش ترکیه ؛ زنان و کودکان را در روستاهای کردنشین به خاک و خون می کشد و اینگونه او(اردوغان) روز به روز به دیکتاتوری اش افزوده می شود. در اين چارچوب ارزيابي مي شود.
به نظر مي رسد در چنين شرايطي بهترين اقدام براي ترکيه اين باشد که نگراني هاي امنيتي خود را در هماهنگي با دولت سوريه و همکاري با آن براي رفع تهديدها بجويد و بهترين اقدام براي کردهاي سوري نيز اين است که اکنون اين واقعيت را درک کرده باشند که امنيت خود را در وحدت با دولت سوريه دنبال نمايند نه در قالب طرح هايي که از آنها به عنوان ابزاري براي رسيدن به اهداف استفاده مي نمايد و در آخر اينکه اگر ترکيه از طرح هاي اسراييل در منطقه احساس تهديد مي کند که احساس درستي است چرا روابط خود را با اين رژيم قطع نمي کند؟ و چرا در مسيري گام بر مي دارد که براي رژيم صهيونيستي حاشيه امن وبراي خود دردسر بسازد؟
-----------------------------------------------------------
رضا محمدمراد
نظر شما