طرح ناتمام رنگی در فدراسیون بسکتبال

به گزارش خبرنگار خبرگزاری صداوسیما؛ بسکتبال چین از زمان ریاست "یائو مینگ"، برنامه موفقی را با تشکیل دو تیم با نام‌های آبی و قرمز به طور موازی آغاز کرد که این برنامه با معرفی چند بازیکن خوب به تیم بزرگسالان خاتمه یافت. چینی‌ها که با خیال راحت از سهمیه جهانی (به دلیل میزبانی) در پنجره‌های انتخابی شرکت می‌کردند، از این فرصت برای محک بازیکنان جوانتر خود استفاده کرده و بعد از فصل تابستان، به طور رسمی پایان طرح قرمز و آبی را اعلام کردند.

تیم ملی چین بعد از اتمام این طرح بار دیگر ستاره‌هایی مثل ژیان لیان را در پنجره پنجم انتخابی جام جهانی به تیم ملی فراخواند و قدرت خود را در این پنجره بیشتر به رخ کشید.

فدراسیون بسکتبال ایران هم در شروع فعالیت‌های ملی در سال ۹۷ از همین طرح الگوبرداری کرده و تیم‌های قرمز و آبی را تشکیل داد. این تیم‌ها با یک سیستم هماهنگ شروع به کار کردند و فرزاد کوهیان به عنوان سرمربی تیم آبی، تمرکز روی این تیم را برعهده داشت. تیم آبی در مسابقات ویلیام جونز امسال به خوبی نشان داد که کار روی بازیکنان جوان حتی در مدت کم هم نتایج خوبی دارد.

با این وجود تمرکز روی بازی‌های آسیایی باعث شد که بعد از مسابقات ویلیام جونز، برنامه تیم آبی نیمه کاره بماند. همچنین در پنجره پنجم انتخابی جام جهانی، خبری از این تیم نشد.

مفهوم جوانگرایی در بسکتبال ایران

کلمات "جوان" و "جوانگرایی" از عناوین مورد علاقه در بسکتبال ایران هستند که پیش از این هم در لیگ داخلی بار‌ها شنیده شدند. مربیان مختلفی تا به حال در تیم‌هایی با حضور بازیکنان با تجربه از این عنوان استفاده کرده اند و حضور چند بازیکن جوان را در تیم خود با عنوان جوانگرایی مطرح می‌کنند.

این موضوع در پنجره پنجم انتخابی جام جهانی هم باعث اختلاف نظر شد. استفاده مسئولان تیم ملی از عنوان جوان برای تیم اعزامی، واکنش‌هایی را در جامعه بسکتبال برانگیخت. هر چند جای تعجب است که چطور چنین واکنش‌هایی در شرایط مشابه مقابل استفاده از این کلمات به چشم نمی‌خورد؛ اما در واقعیت هم ترکیب اعزامی به استرالیا و فیلیپین از نظر سنی در بسکتبال جوان شمرده نمی‌شود.

با این وجود بازیکنانی که از میانه دهه ۲۰ سالگی هم گذشته اند، هنوز تجربه زیادی در میادین بین المللی ندارند و می‌توان گفت گروهی از بازیکنان در ترافیک برخی پست ها، بخشی از جوانی خود را پشت سر گذاشتند. بازیکنانی که شاید در صورت داشتن فرصت‌های پیاپی به تدریج پختگی لازم را برای صف اول تیم ملی پیدا می‌کردند. یکی از نمونه‌های جالب توجه تیم ملی در این دوره حامد حسین زاده بود که پیش از این هم به اردو‌های تیم ملی دعوت می‌شد؛ اما فرصتی مانند این پنجره برای بازی نداشت.

حسین زاده در حال حاضر از ۳۰ سالگی عبور کرده و یکی از بازیکنان باتجربه لیگ ایران است. او در بازی با فیلیپین به خصوص با کمک در دفاع به چشم آمد و نشان داد که در سال‌های قبل با پیدا کردن شانس‌های بیشتر می‌توانست به جای سطح اول لیگ برتر به بازیکنی با قواره ملی تبدیل شود.

 

با همه این اوصاف بسکتبال ایران در حال بیشتر نیاز به کار روی بازیکنانی دارد که در دهه آینده به عنوان "ستاره" بار دیگر تیم ملی را به اوج برسانند.

قرمز، سبز و آبی

مدتی قبل بعد از جلسات کمیته فنی فدراسیون بسکتبال عنوان شد که علاوه بر تیم‌های قرمز و آبی، طرح تشکیل تیم سبز هم در کمیته فنی بررسی شده است. تیمی که به نظر می‌رسید بیشتر متشکل از بازیکنانی باشد که به تازگی از رده سنی جوانان خارج شده اند.

موضوع مهم عملی شدن یک طرح و انسجام در پی گیری همان طرح است. کاری که در چین به صورت تمام و کمال انجام شد و در ایران مانند همه تیم‌های ب سابق به طور مقطعی پی گیری شد.

مهران شاهین طبع سرمربی تیم ملی بسکتبال در پاسخ به اینکه چطور طرح تیم‌های ملی قرمز و آبی نیمه تمام ماند؟ توضیح می‌دهد: "باید در این پنجره هم تیم آبی تشکیل می‌دادیم؛ اما بحثی در جلسات فنی مطرح شد که در این مقطع از لیگ برتر، باشگاه‌ها روی بازیکنان خود کار می‌کنند و تمرینات باشگاهی با فراخواندن تعداد زیادی از بازیکنان به اردوی ملی مختل می‌شود."

سرمربی تیم ملی بسکتبال تاکید می‌کند که این برنامه فراموش نشده است و به احتمال زیاد برای پنجره بعدی انتخابی جام جهانی که با دو میزبانی در ایران برگزار می‌شود، بار دیگر از باشگاه‌ها درخواست خواهد شد که بازیکنان خود را دو هفته در اختیار تیم ملی قرار دهند.

در هر حال سفید، سبز، قرمز و آبی تنها عناوینی هستند که بازی با آن‌ها اهمیت چندانی ندارد. موضوع مهم در شرایط فعلی بسکتبال این است که تلاش بیشتری برای پشتوانه سازی تیم ملی صورت گیرد و برنامه ریزی متناسب با دوره‌های بسکتبال ملی در تقویم فیبا انجام شود. فدراسیون جهانی بسکتبال در طرح جدید خود دوره‌های چهار ساله با استراحت در یک تابستان را در نظر گرفته است که از فدراسیون‌های ملی هم انتظار می‌رود براساس همین طرح برای تزریق بازیکنان به تیم ملی برنامه ریزی کنند.