گزارش تلویزیون هلند:
استفاده گسترده از سلاح های گرم در آمریکا شبیه یک بیماری فراگیر است
کانال 3 تلویزیون هلند اعلام کرد: استفاده گسترده و بی رویه از سلاح های گرم در آمریکا شبیه یک بیماری فراگیر است که به اکثر مردم در سراسر این کشور سرایت کرده است.
به گزارش سرويس بين الملل خبرگزاري صداوسيما آرجن هنریک لوباک، مجری برنامه طنز موسوم به «یکشنبه با لوباک» که در «شبکه تلویزیونی 3» هلند پخش می شود، ابتدا گفت: اتفاقی در دنیا در جریان است که ما دیگر نمی توانیم آن را نادیده بگیریم. این مشکل در کشوری وجود دارد که بسیار دور از ما (اروپاییان) است. ما واقعاً می خواهیم به این مسئله بپردازیم و از اینرو، این کلیپ ویدیویی را برای شما تهیه کرده ایم که با این معضل در آن کشور دوردست آشنا شوید.
راوی که گویی مردی آمریکایی است (با لهجه آمریکایی صحبت می کند) در ابتدای این کلیپ ویدیویی طنز آمیز که در برنامه یکشنبه با لوباک پخش شد، خطاب به مردم اروپا می گوید: همقطاران عزیز اروپایی، یک فاجعه انسانی ویرانگر کشوری «کوچک» را در سواحل آمریکای شمالی تهدید می کند. آن کشور «ایالات متحده آمریکا» است! (خنده حضار)
در ادامه این کلیپ، آماری صحیح و واقعی از تلفات ناشی از استفاده از سلاح های گرم در آمریکا پخش می شود و راوی می گوید: 24 هزار تن زخمی و 11 هزار تن کشته شده اند، که البته این آمار فقط مربوط به تلفات ناشی از استفاده از سلاح های گرم در سال جاری میلادی است! هر روزه 40 شهروند آمریکایی به علت یک بیماری فراگیر موسوم به «اعتیادِ بیمعنا به سلاحهای گرم» کشته می شوند. مخفف نام این بیماریِ فراگیر «اِن آر اِی» است که دقیقاً همانند مخفف نام «انجمن اسلحه آمریکا» (اِن آر اِی) است. در بقیه این کلیپ ویدیویی، برای اشاره به بیماری اعتیاد بی معنا به سلاح های گرم، عمدتاً از مخفف «اِن آر اِی» استفاده می شود.
راویِ این کلیپ در این بخش از ویدیو از واژه هایی که شبیه اطلاحات پزشکی است، استفاده می کند و می گوید: اِن آر اِی نوعی نابسامانی قانون اساسی است که به علت بروز اختلال در بخش قُدامیِ مغزِ بیمار، موسوم به بخش «متممِ دومِ» (قانون اساسی آمریکا که به شهروندان این کشور حق مالکیت و حمل سلاح ها گرم را می دهد) ایجاد می شود. بیمارانی که دچار عارضه «اِن آر ای» هستند، همواره به سوی مردم شلیک می کنند.
این بیماری ابتدا با یک سلاح کمریِ «کُلتِ» بیآزار آغاز می شود، ولی بیمارانی که به استفاده از سلاح های گرم معتاد می شوند، به سرعت به استفاده از تفنگ شکاری، تفنگ تک تیراندازی و حتی سلاح های نیمه خودکار مانند «ام-16» رو می آوردند. معمولاً بیماران (مبتلا به اعتیاد به سلاح های گرم) تلاش می کنند با استفاده از «صدا خفه کن» این عارضه خود (اعتیاد به سلاح گرم) را مخفی نگه دارند.
مبتلایان به بیماری «ان آر ای» تأثیر زیادی بر محیط اطراف خود دارند. آنان ممکن است به اعضای خانواده، همکلاسان و حتی مردم عادی که اصلاً آن ها را نمی شناسند، شلیک کنند. از این رو، مردم (آمریکا) دیگر از این شرایط خسته شده اند و همواره در تشویش و دلواپسی به سر می برند، زیرا همواره از این وحشت دارند که مبادا کسی با سلاح گرم به صورتِ آن ها شلیک کند. (خنده حضار).
در حالی که تصاویری از یک محقق پزشکی که یک «ظرف پتری» (برای کِشت میکروب) در دست دارد، نشان داده می شود، راوی می گوید: بیماری «ان آر ای» به شدت واگیردار است. معمولاً والدینِ کودکان، این بیماری را به فرزندان خود منتقل می کنند. انتقال این بیماری از والدین به فرزندان به صورت «خودکار» یا «نیمه خودکار» اتفاق می افتد. (اشاره به دو نوع سلاح گرم «خودکار» و «نیمه خودکار» است.)
دانشمندان هنوز نتوانسته اند این فرایند را توضیح دهند که چرا این بیماریِِ مسری مانند «آتش در بیشه زار،» به سرعت به سراسر کشور آمریکا منتشر می شود، ولی (ویروس) بیماری «ان آر ای» قادر نیست از اقیانوس عبور کند یا حتی از مرز کانادا بگذرد. (اعتیاد به سلاح گرم، مختص جامعه آمریکا است.)
راوی افزود: ریشه کن کردن بیماری «اعتیادِ بیمعنا به سلاح های گرم» کاری بسیار دشوار است. مردمی که به انواع بسیار شدیدِ بیماری «اِن آر اِی» مبتلا هستند، معمولاً در مناطق صعب العبور که دسترسی به آن بسیار سخت است- مانند مناطق دوردستِ روستایی یا «کنگره» آمریکا، به سر می برند. (خنده حضار)
مردم آمريکا از این معضل فراگیر، مستأصل شده اند. کسانی که بر اثر شلیک گلوله زخمی می شوند، معمولاً با شماره تلفن اورژانس تماس می گیرند و درخواست کمک می کنند. در این بخش از این کلیپ ویدیویی، به صورتی کنایه آمیز به سیاستمداران آمریکایی انتقاد شده است، زیرا هر زمان که خبری درباره تیراندازی گسترده به گروه بزرگی از مردم یا دانش آموزان در آمریکا گزارش می شود که طی آن، ده ها تن کشته شده اند، سیاستمداران آمریکایی، به جای این که فکری اساسی برای مقابله با این معضل اجتماعی بکنند، صرفاً می گویند: «افکار و دعاهایِ ما با قربانیان و خانواده های آنان است» که البته نوعی لفاظی (ابراز همدردیِ) بیمعنا است، زیرا سیاستمداران آمریکایی به غیر از گفتن این واژه ها، هیچ اقدام عملیِ دیگری برای ممانعت از خشونت های مرگبارِ ناشی از استفاده بی رویه از سلاح های گرم، انجام نمی دهند.