به گزارش خبرگزاری صدا و سیما مرکز بوشهر، سال 61 هجری، 40 روز پس از شهادت سید و سالار شهیدان . جابر بن عبدالله انصاری صحابی باوفای رسول عظیم الشان اسلام با چشمانی که در گذر زمان بینایی اش را از دست داده بود و پاهایی که کهولت سن رمق از آنها گرفته بود با پای پیاده از مدینه راهی کربلای معلی شد. جابر نخستین زائر سالار شهیدان است که در اوج خفقان حکومت یزیدی آن هم فقط 40 روز پس از شهادت امام حسین(ع) به زیارت قبر آن حضرت شتافت. اهتمام جابر بر زیارت پیاده کربلا از اوج عظمت و بزرگی زیارت اربعین حکایت دارد.
در گذر زمان ائمه اطهار و علمای بزرگ در تداوم این سنت حسنه بسیار کوشیدند. حاکمان حکومتهای شیعی آلبویه و صفویه نیز به این سنت نیکو پایبند بوده و در حفظ آن کوشیده اند. بنا به نوشته ابن جوزی، جلال الدوله، یکی از نوادگان عضدالدوله، با فرزندان و جمعی از یاران خود برای زیارت، رهسپار نجف شد و از خندق شهر کوفه تا مشهد امیرالمؤمنین (ع) در نجف را که یک فرسنگ فاصله بود، پیاده و با پای برهنه پیمود. زیارت کربلا با پای پیاده، تا زمان مرحوم شیخ انصاری (ره) مرسوم بود. مرحوم آخوند خراسانی با اصحاب با پای پیاده به زیارت کربلا مشرف میشدند. میرزا حسین نوری نیز هر سال در روز عید قربان به همراه جمعی به پیادهروی از نجف تا کربلا اقدام میکردند و این سفر، سه روز طول می کشید. آیتاللهالعظمی سید محمود شاهرودی (ره) نقش مهمی را در احیاء و تدام این سنت حسنه داشتند. ایشان 260 بار مسیر کربلا را با پای پیاده پیمود. سفر پیاده تا کربلا، به مرور زمان در عراق گسترش بسیاری پیدا کرد و در مناسبتهای مختلف، زائران امام حسین (ع) از سراسر این کشور، به سمت کربلا حرکت می کردند. با روی کار آمدن دولت بعث عراق، حکومت با این مسئله به شدت برخورد نمود و بسیاری از زائرین پیاده را اسیر و اعدام کرد و این مراسم مذهبی را به تعطیلی کشانید؛ اما بازهم برخی از مردم عراق به طور مخفیانه و از راههای فرعی پیاده روی اربعین را انجام می دادند. اکنون بیش از ده سال است با احیای این سنت حسنه در سایه دوستی دو ملت و دو دولت ایران و عراق میلیون ها زائر و دلداده سالار شهیدان با پای پیاده از ایران، عراق، پاکستان، لبنان و دیگر کشورها به عشق حضرت اباعبدالله الحسین(ع) راهی کربلای معلی می شوند. پیاده روی اربعین رزمایش بزرگ مسلمان است که حتی تیغ برنده تکفیر و داعشی گری و سرازیر شدن دلارهای نفتی هم نتوانسته است ذره ای از شکوه و عظمتش بکاهد و هر سال پررنگ تر از قبل در برابر دیدگان جهانیان جلوه گری می کند.