طرح آمریکا در ادلب برای جبران شکست های منطقه ای آمریکا

پایگاه اینترنتی روزنامه البناء، در مقاله ای به قلم ناصر قندیل، با عنوان «قضیه، هرمز و نه ادلب است» نوشت: نظامیان روس تاکید می کنند حضور نظامی آمریکا در دریای مدیترانه به رغم تکذیب واشنگتن ، به اقدامات مقدماتی آمریکا برای اقدامی خصمانه علیه سوریه به بهانه ساختگی حمله شیمیایی در ادلب و برای ناکام گذاشتن جنگ علیه تروریسم مربوط می شود. همچنین مواضع کشورهای غربی و سازمان ملل که برای غیر نظامیان و اوضاع آنها در جنگ اشک می ریزند، حاکی از آن است که هدف واقعی آنها ایجاد فضایی برای اعمال فشار و توقف عملیات نظامی ارتش سوریه برای آزادسازی ادلب است.
پرواضح است هدف از اعمال فشار کشورهای غربی و سازمان ملل با هدف متوقف کردن عملیات برای مذاکره در خصوص بهایی است که آمریکا و متحدان آن می خواهند برای متوقف کردن عملیات به منظور ریشه کن کردن تروریسم بپردازند، بی آن که بحران سیاسی یا دیپلماتیکی علیه آنها ایجاد شود. اما آمریکا قصد دارد چه بهایی بپردازد؟
پرواضح است آمریکایی که به طور مستقیم و غیر مستقیم، پیشنهاد خروج کامل از سوریه، از جمله پایگاه التنف و پایگاه های شرق فرات را برای سوریه مطرح کرده است و همچنین پیشنهاد داده است در بازسازی و آغاز لغو تحریم ها مشارکت کند و مشروعیت پیروزی سوریه و رئیس جمهور و ارتش آن را به رسمیت شناخته است، با سوریه و پیروزی آن مشکلی ندارد؛ مگر در مسائلی که به امنیت تل آویو مربوط می شود. خواسته های آمریکا در زمینه روابط سوریه و ایران و روابط بین سوریه و حزب الله، نشان دهنده همین موضوع است.
واضح تر از آنچه گفته شد، این است که آمریکا به رغم جنجال آفرینی ها، اعمال فشارها و تهدیدها، معنای موفقیت سوریه و متحدان آن در نبرد ادلب را بخوبی حس می کند زیرا می داند نتیجه سناریوی ادلب به سناریوی پس از ادلب یعنی منطقه استقرار نیروهای آمریکا در شرق فرات هم منتقل خواهد شد.
همچنین مشخص است که نبرد ادلب از جانب سوریه تصمیمی قاطع و کاملا حل و فصل شده است و متحدان در این زمینه، آنچنان که واشنگتن با حمله، اعمال فشارها و تهدیدات خود درصدد ایجاد تردید است، دچار تردید و دودلی نشده اند. روسیه و ایران می توانند ترکیه را که حامی گروه های تروریستی است و با حیله گری، درصدد فیصله دادن به اوضاع آنهاست، در تنگنا قرار دهند و آمریکا با اعمال فشار بر ترکیه نتوانست آن را بار دیگر به قبول سنگ اندازی و برخورد با تهران و مسکو و ریسک کردن در قبال از دست دادن همه دستاوردهای خود ترغیب کند.
مشخص است حمله آمریکا در نبرد ادلب به طول خواهد انجامید؛ نبردی که پیش بینی می شود طولانی تر از نبرد در جنوب سوریه باشد. همچنین پرواضح است پیام های پی در پی آمریکا برای ایجاد تنش های موازی روابط آمریکا و ایران به علت تحریم هایی است که اوایل نوامبر، بسته ویژه آن در حوزه نفتی اجرایی خواهد شد و ایران اعلام کرد بستن تنگه هرمز بخشی از واکنش به این تحریم هاست و واشنگتن از جدی بودن تهدیدهای ایران آگاه است.
واشنگتن می خواهد از طریق دریای مدیترانه و ادلب، پیروزی در نبرد هرمز را کسب کند تا از این طریق، امنیت تل آویو تامین شود. مسکو، تهران و دمشق به خوبی از این موضوع آگاه هستند. به همین علت، نبرد ادلب، نبردی برای ترسیم موازنه های بین المللی و منطقه ای در پایان جنگی خواهد بود که دو محور بزرگ جهانی و منطقه ای رویاروی یکدیگر قرار گرفتند و این جنگ شاهد فصل آخِر خود است. متحد محور شکست خورده برای کاستن از میزان شکست خود تلاش می کند؛ اما راهی محال را انتخاب کرده و برای انجام اقدامات به نفع امنیت تل آویو تلاش می کند و با این کار، ریسک شکست کامل در ادلب، هرمز و دیگر مناطق اعم از لبنان، عراق، فلسطین و یمن را برای خود به ارمغان می آورد.