غروبِ سرخِ جوانترین ستاره آسمان ولایت

 او پدر جود و مهربانی بود که در خردسالی اعجاز زیبای امامت را به تصویر کشید و با جوشش چشمه های فقه،حکمت و الهام از سینه اش نقشه‏ های شوم مأمون و معتصم عباسی را نقش بر آب کرد.
میوه دل ثامن الحجج(ع) با سن کمش طرحی نو در انداخت و با چلچراغ هدایت و درایتش سد انحرافی معتزله ها را شکست.
پیشوای روشنگر و مفسر تمام کتاب های آسمانی که با اقیانوس بی پایان علمش ابرهای شک و تردید را از دل دوستانش زدود و با گفتمان های محکم علمی دهان یاوه گویان را بست و امثال "يحيى بن اكثم" قاضی القضات مامون را رسوا کرد.
و امروز شیعه سوگوار غروبِ خورشیدی آسمانی است که بیش از 16 سال  نور امامتش بی‏ وقفه ‏تابید تا با نگاه ولایی اش ، جهانی را روشن و نورانی کند.
دل بی تاب ما هم در این لحظه های غمبارِ پایان ماه ذی القعده به آسمان حزن انگیز کاظمين پر کشیده تا مهمان خوان کرامت جواد الائمه شویم .
ای علی اکبرِ امامِ رضا! ما شیعیان و دلدادگانت،مشهد هم که می رویم دل آرزومندمان پروانه‌ی باب الجواد است تا دستانمان مشمول احسان و جودت شود.
پس ، در قنوت آسمانی دست هایت یادی از ما کن که قلوبمان عاشقانه به کاظمینت دخیل بسته است....

 

نگارنده: مرضیه قاسمی