پخش زنده
امروز: -
رئیس موسسه پژوهشی حکمت و فلسفه، در شانزدهمین شب از طرح تقویت مبانی اعتقادی و شبههزدایی دینی به تفکیک قلمرو شغل واجب و حرام در رویکرد اسلامی پرداخت.
به گزارش خبرگزاری صدا و سیما ، مرکز چهارمحال و بختیاری ؛ حجتالاسلام والمسلمین عبدالحسین خسروپناه در مهدیه مصلی امام خمینی (ره) شهرکرد گفت : در اسلام هر شغل و هر کاری واجب نیست، ممکن است نفس کار حلال باشد ولی نحوه کارکرد شاغل، منجر به درآمد حرام شود.
وی افزود: از نظر اسلام تلاش فکری و عملی که در مسیر سعادت انسان باشد، در محضر خدا ، اقدامی پسندیده است .
حجتالاسلام خسروپناه با بیان اینکه هر گونه تلاش فکری، علمی، معرفتی و بدنی در اسلام کار نامیده میشود گفت: اگر کار علمی و اندیشهای وجود نداشته باشد منجر به عمل نخواهد شد.
رئیس موسسه پژوهشی حکمت و فلسفه با اشاره به اینکه در فقه شیعه و اهل سنت برخی از کارها واجب، مستحب، مباه، مکروه و حرام است افزود: کاری که برای تامین نفقه خانواده باشد و از راه حلال تامین شود کار واجب شمرده میشود و کاری که افراد برای زندگی اشرافیگری انجام میدهند گرچه از راه حلال باشد، حرام است.
حجتالاسلام خسروپناه با بیان اینکه هر چه عمل افراد خالصتر باشد اجر بیشتری نصیب آنها میشود به فرموده پیامبر اکرم اشاره کرد و گفت : کسی که برای خانواده خود تلاش میکند، مجاهد در راه خداست و فقرزدایی، ایجاد اشتغال و رشد اقتصادی از آثار اجتماعی کار است.
رئیس موسسه پژوهشی حکمت و فلسفه با اشاره به اینکه کشوری که نسبت به دیگر کشورهای جهان دارای بالاترین نقدینگی است چرا بیکاری آن کشور بالا است گفت :اگر نقدینگی در چرخه تولید به ثروت تبدیل شود با بیکاری در کشور مواجه نخواهیم بود.
حجتالاسلام خسروپناه تاکید کرد: نخستین ضعف مربوط به مردم است که حاضر نیستند سرمایه خود را در اختیار دیگران قرار دهند، بنابراین لازم است فرهنگ مشارکت در کار افزایش یابد تا حدودی مشکل بیکاری در جامعه برطرف شود.
وی افزود: ضعف دیگر به مسئولان اقتصادی ارتباط دارد، ساختارها را به گونهای اصلاح کنند که به جای سوق دادن سرمایه به سمت سکه و ارز، سرمایهدار نقدینگی را در چرخه تولید مصرف کند، با این حال ساختارها اشتباه است.
حجت الاسلام خسرو پناه با اشاره به لزوم اصلاح ساختارها گفت: ضعف نخست از تنبلی ما، ضعف دوم مربوط به سرمایه دارانی که حاضر نیستند دیگران را سهیم کنند و ضعف سوم ضعف ساختارها است که ساختارهای اقتصادی دولتمردان به سمت تولید نیست یا بسیار کم است.