بائوباب درختاني باستاني نماد آفريقا،
مرگ کهنسال ترين درختان بر اثر خشکسالي
تغییرات آب و هوایی باعث شده است درختان کهنسال و نمادین آفریقایی که سن برخی از آنها به پیش از میلاد مسیح نیز می رسد یک یک از پای در آیند.
به گزارش سرویس بین الملل
خبرگزاری صدا و سیما ، تغییرات آب و هوایی باعث شده است درختان کهنسال و نمادین آفریقایی که سن برخی از آنها به پیش از میلاد مسیح نیز می رسد یک یک از پای در آیند.
درختان بائوباب (baobab) درختانی کهنسال با قدمتی باستانی هستند که برخی ها آنها را نمادی از آفریقا نیز می دانند. ولی اکنون این درختان یک به یک از نفس می افتند و گمان می رود تغییرات اقلیمی عمده ترین علت این فاجعه زیست محیطی باشد.
لیمپوپو (Limpopo) در آفریقای جنوبی قرار دارد که برخی ها آن را سرزمین بائوباب ها می دانند؛ درختانی که بلندی آنها به بیش از بیست متر هم می رسد و به اندازه ای قطور هستند که در برخی موارد انسان ها از آنها خانه، مغازه و حتی زندان درست می کنند. این درختان سودمند، افزون بر انسان ها، پناهگاهی برای حیوانان نیز هستند و از آنها در برخی موارد داروهای گیاهی نیز به دست می آید و حال فرو افتادن این درختان مردم محلی را در سوگ فرو برده است.
محلی ها باور دارند این درختان تا شش هزار سال نیز عمر می کنند ولی مطالعاتی که ژوئن 2018 انجام گرفت نشان می دهد مرگ گسترده این درختها در ابعادی بی سابقه و تکان دهنده در حال رقم خوردن است.
اولین نشانه ها در 2005 پدیدار شد؛ زمانی که 9 درخت از 13 درخت بائوبای قدیمی که سن آنها تا 2500 سال تخمین زده می شدند، خشک شدند و فرو افتادند.
گفته می شود افزایش دمای زمین و تشدید خشکسالی ممکن است مهم ترین عامل در این پدیده باشد ولی بی شک تنها عامل نخواهد بود.
مرگ این درختان در بوتسوانا، نامیبیا، آفریقای جنوبی، زامبیا و زیمبابوه تایید شده است.
این درختان، بزرگترین درختان شکوفه زا در سطح زمین هستند که می توانند صد و چهل هزار لیتر آب در درون خود ذخیره کنند که ذخیره آبی مناسبی برای فیل های تشنه در دشت های آفریقا به شمار می آیند. قبایل محلی نیز برخی آیین های دینی خود را در اطراف این درختان برگزار می کنند.
برگ های درختان در خشکسالی سال گذشته، از ماه آوریل شروع به خشکیدن کردند ولی با وجود بارندگی های مناسب سال جاری، باز روند خشک شدن برگ های این درختان ادامه یافت.
به گفته دانشمندان، مرگ این درختان دیگر ثابت شده است و این مساله بر اکوسیستم و زندگی مردم بومی تاثیر خواهد گذاشت و باید این در خت نیز در فهرست احیا قرار گیرد و کار کاشت آن در مناطق مختلف شروع شود. با دانه هایی که از این درخت به دست می آید می توان کار کشت و احیای آن را به صورت مصنوعی دنبال کرد.