پخش زنده
امروز: -
بشار الجعفری؛
گزارش سازمان ملل درباره سوریه غیرواقعی است
نماینده دائم سوریه در سازمان ملل متحد گفت: گزارش سازمان ملل متحد درباره سوریه جانبدارانه و غیر واقعی است.
به گزارش سرویس بین الملل خبرگزاری صداوسیما، نماینده دائم سوریه در سازمان ملل متحد گفت: گزارش سازمان ملل متحد درباره سوریه جانبدارانه و غیر واقعی است.
به گزارش شبکه تلویزیونی الاخباریه سوریه بشار الجعفری در جلسه شورای امنیت گفت: در گزارشی که استفان دی میستورا نماینده ویژه سازمان ملل متحد در امور سوریه ارائه کرد و در گزارشی که مدیر عملیات بشردوستانه اوچا (دفتر هماهنگ کننده امور بشردوستانه سازمان ملل متحد) ارائه کرد و همچنین در سخنان برخی از نمایندگان کشور‌های عضو شورای امنیت سازمان ملل متحد ملاحظاتی وجود داشت.
من برخی ملاحظات خود را درباره مسائلی که مطرح شد ارائه می‌کنم. نخست به آنچه در گزارش استفان دی میستورا نماینده ویژه سازمان ملل متحد آمده بود می‌پردازم. وی در آغاز گزارش خود گفت که وی سه اولویت دارد وی این اولویت‌ها را اینگونه بیان کرد: نخست ایجاد آرامش، دوم از سرگیری احیای فرایند سیاسی و سوم کم کردن اختلاف میان دو طرف از طریق دیپلماسی سطح بالا. البته ما به این سخنان اعتراضی نداریم، اما ملاحظاتی صحیح در این باره داریم که می‌طلبد نماینده ویژه سازمان ملل متحد در امور سوریه و اعضای شورای امنیت به آن گوش فرادهند.
به گزارش شبکه تلویزیونی الاخباریه سوریه بشار الجعفری در جلسه شورای امنیت گفت: در گزارشی که استفان دی میستورا نماینده ویژه سازمان ملل متحد در امور سوریه ارائه کرد و در گزارشی که مدیر عملیات بشردوستانه اوچا (دفتر هماهنگ کننده امور بشردوستانه سازمان ملل متحد) ارائه کرد و همچنین در سخنان برخی از نمایندگان کشور‌های عضو شورای امنیت سازمان ملل متحد ملاحظاتی وجود داشت.
من برخی ملاحظات خود را درباره مسائلی که مطرح شد ارائه می‌کنم. نخست به آنچه در گزارش استفان دی میستورا نماینده ویژه سازمان ملل متحد آمده بود می‌پردازم. وی در آغاز گزارش خود گفت که وی سه اولویت دارد وی این اولویت‌ها را اینگونه بیان کرد: نخست ایجاد آرامش، دوم از سرگیری احیای فرایند سیاسی و سوم کم کردن اختلاف میان دو طرف از طریق دیپلماسی سطح بالا. البته ما به این سخنان اعتراضی نداریم، اما ملاحظاتی صحیح در این باره داریم که می‌طلبد نماینده ویژه سازمان ملل متحد در امور سوریه و اعضای شورای امنیت به آن گوش فرادهند.
پس از هفت سال از جنگ تروریستی جانکاهی که بر کشور من تحمیل شد از این اولویت ها، اولویت مبارزه با تروریسم از چشم نماینده ویژه سازمان ملل متحد در امور سوریه جا مانده است آن هم با وجود آنکه همگان می‌دانند که داعش با حمایت آمریکایی‌ها همچنان در سوریه حضور دارد و جبهه النصره نیز با حمایت آمریکایی‌ها و اسرائیلی‌ها و دیگران همچنان در سوریه حاضر است و گروه‌های تروریستی بسیاری که با پیوستن به توافق آستانه چهار مخالفت کرده اند در سوریه موجود هستند. دی میستورا همراه با ما در نشست آستانه چهار حاضر شد و شاهد انعقاد توافقی بود که بر اساس آن مناطق کاهش تنش ایجاد شد. چرا من این حرف را می‌زنم؟ به این خاطر این حرف را می‌زنم که توافق آستانه چهار گروه‌های تروریستی مسلح را که با پیوستن به این توافق مخالفت می‌کنند از شمول مزایای این توافق مستثنا کرده است. یعنی تنها داعش و جبهه النصره نیستند که این توافق شامل حال شان نمی‌شود بلکه گروه‌هایی را که از پیوستن به این توافق سرباز زده اند یا سر باز می‌زنند یا سرباز خواهند زد نیز شامل نمی‌شود؛ بنابراین از هفت سال پیش تا کنون عرصه تروریسم همچنان در برابر چشمان ما حضور دارد و ما در موضوع مبارزه با تروریسم از مرحله مبارزه با نائبان و نمایندگان به مرحله مبارزه با اصل کاری‌ها و اربابان رسیده ایم. امروز همه چیز روشن است. دو روز پیش نیروهای تروریستی مسلح از منطقه التنف و اردوگاه الرکبان خارج شدند و به شهر سویدا و درعا و مناطقی که ارتش سوریه در آنجا حاضر بود حمله کردند. منطقه التنف و اردوگاه الرکبان دو منطقه‌ای است که نیروهای آمریکایی در کنترل خود دارند. آیا ارتش سوریه وظیفه ندارد که به این حملات تروریستی که علیه دو شهر در جنوب سوریه رخ داده است پاسخ دهد و به حمایت از صد‌ها هزار تن از غیرنظامیان برخیزد. این سوال مرتبط با اولویتی است که به ذهن نماینده ویژه سازمان ملل متحد در امور سوریه نیامد، این اولویت اولویت مبارزه با تروریسم است. آقای دی میستورا چرا ما بر این اولویت تاکید می‌کنیم؟ زیرا ما توافق کردیم که جدول کاری ما در ژنو در بردارنده چهار سبد باشد که یکی از این سبد‌ها مبارزه با تروریسم بود. به این معنا که ما سخنان مان را از صفر آغاز نمی‌کنیم بلکه به همدیگر یادآوری می‌کنیم که اولویت مبارزه با تروریسم در جدول کاری ما در ژنو گنجانده شده بود.
دوم اینکه نماینده ویژه سازمان ملل متحد در امور سوریه، جمله‌ای خطرناک و پیچیده گفت: "ما در شورای امنیت نمی‌توانیم اجازه دهیم که اوضاع در جنوب سوریه به وضعیتی شبیه آنچه در غوطه شرقی و حلب رخ داد در بیاید".
دوم اینکه نماینده ویژه سازمان ملل متحد در امور سوریه، جمله‌ای خطرناک و پیچیده گفت: "ما در شورای امنیت نمی‌توانیم اجازه دهیم که اوضاع در جنوب سوریه به وضعیتی شبیه آنچه در غوطه شرقی و حلب رخ داد در بیاید".
آیا بیان چنین سخنی در حیطه وظائف نماینده ویژه سازمان ملل متحد در امور سوریه است. آیا نماینده ویژه سازمان ملل این اختیار را دارد که برای سران سوریه، دولت سوریه و ارتش سوریه چگونگی مبارزه با تروریسم در خاک سوریه را ترسیم کند. ما از مبارزه با تروریسم در خاک آمریکا یا فرانسه یا انگلیس یا سوئد یا لهستان یا هلند سخن نمی‌گوییم بلکه ما از مبارزه با تروریسم در خاک خودمان سخن می‌گوییم. یعنی این بخشی از حاکمیت ما است. شما در بیست و هفت قطعنامه‌ای که در شورای امنیت صادر شده است بر این مساله تاکید کرده اید. تمامی قطعنامه‌های شما با این عبارت آغاز شده است که "از آنجا که شورای امنیت بر حاکمیت سوریه و یکپارچگی سرزمینی این کشور تاکید می‌کند"، بنابراین چنانچه شما حاکمیت سوریه را پذیرفته اید پس چگونه -همچنان که نماینده سوئد گفت- آنچه در جنوب سوریه می‌گذرد تجاوز نظامی قلمداد می‌کنید. نماینده سوئد از تعبیر "تجاوز نظامی" استفاده کرد. آیا وقتی ارتش سوریه به نبرد با تروریسم در جنوب سوریه می‌پردازد دست به تجاوز زده است؟
نماینده دائم فرانسه در سازمان ملل متحد گفت: باید از نیروهای کلاه سفید در جولان حمایت کرد. این امر عجیبی است خیلی عجیب است که چنین سخنی از زبان نماینده دائم یک کشور در سازمان ملل متحد بیان شود. سازمان کلاه سفیدها یک سازمان تروریستی وابسته به القاعده و جبهه النصره است. این سازمان در جولان و دیگر اماکن فعالیت و اسرائیل از آن حمایت می‌کند و این بخشی از مشکلی است که ما دیگر به سخن گفتن درباره آن عادت کرده ایم. نماینده فرانسه در سازمان ملل متحد در برابر ما ظاهر می‌شود و می‌گوید باید از کلاه سفیدها در جولان حمایت کرد. آیا وظیفه شورای امنیت سازمان ملل متحد حمایت از سازمان کلاه سفیدها در جولان است یا وظیفه شورای امنیت حمایت از نیروهای ناظر است یعنی نیروهای وابسته به سازمان ملل متحد که در خط فاصل در جولان مستقر شده اند. اولویت شورای امنیت چیست؟ آیا اولویت این شورا حمایت از کلاه سفیدها است یا حمایت از نیروهای آندوف (نیروهای ناظر سازمان ملل) است؟ همچنان که شما نیز مطلع هستید کلاه سفیدها، جبهه النصره و دیگر گروه‌های تروریستی چند سال پیش اقدام به ربایش نیروهای فیجیایی و فلیپینی وابسته به سازمان ملل کردند؛ و همین مساله باعث شد که بسیاری از پایگاه‌ها از نیروهای دیده بان در خط فاصل تخلیه شود.
آقای گینگ با آب و تاب از به وخامت گرائیدن اوضاع انسانی در تل رفعت و عفرین سخن گفت. در این باره حق با او است، اما او اشاره‌ای به دلایل به وخامت گراییدن اوضاع انسانی در تل رفعت و عفرین نکرد. گویی که هیولای ترکیه به هیچ وجه در این عرصه حضور ندارد و گویی که آقای گینگ هیچ چیز درباره تجاوز نظامی ترکیه به این مناطق و اشغال این مناطق توسط ترکیه نشنیده است. وضعیت آنگاه بدتر شد که آقای گینگ دست به ستایش از نقش ترکیه در ورود کمک‌های بشردوستانه به تل رفعت و عفرین زد. آیا بیان چنین سخنی در این شورا عیب نیست، آن هم به جای آنکه ترکیه را متهم کنند که به بخشی از خاک سوریه حمله کرده و برخی از شهر‌های این کشور را به اشغال خود در آورده است و این فجایع انسانی را در شمال کشور رقم زده است. ما از نماینده اوچا سخنانی ستایش آمیز درباره نقش ترکیه در ورود کمک‌های بشردوستانه به مناطقی می‌شنویم که ارتش ترکیه آن‌ها را مورد یورش قرار داده است.
امروز ما پنجاه و دومین گزارش دبیرکل سازمان ملل متحد درباره امور بشردوستانه در سوریه را مورد بحث و بررسی قرار می‌دهیم گزارشی که در باره اجرای قطعنامه ۲۲۳۹ شورای امنیت سازمان ملل متحد است. کشور‌های آمریکا، انگلیس و فرانسه در کنار برخی از اعضای بانفوذ در دبیرخانه سازمان ملل متحد از زمانی که نخستین گزارش درباره اوضاع بشردوستانه سوریه صادر شد به شدت کوشیدند که از این بیانیه‌ها به عنوان ابزاری سیاسی استفاده کنند که در راستای طرح‌های این کشور‌ها بر دولت سوریه فشار وارد کند. آن‌ها به دخالت در امور داخلی سوریه پرداختند و برای بر هم زدن امنیت و ثبات سوریه دست به تلاش زدند به جای آنکه هدف از صدور این قطعنامه این باشد که سوری‌ها از مشکلات شان عبور کنند. مشکلاتی که در نتیجه جنگ تروریستی بی سابقه تحمیلی بر سوریه ایجاد شده بود.
به دور از تبلیغاتی که برخی مجدانه می‌کوشند آن را ترویج دهند و بگویند که دولت سوریه وصول کمک‌های بشردوستانه را با مشکل مواجه می‌کند. واقعیت‌های موجود بار دیگر این مساله را ثابت می‌کند که دولت کشور من با سازمان ملل متحد و دیگر سازمان‌های بین المللی که در کشور کار می‌کنند همکاری کرده تا از این طریق، کمک‌های بشردوستانه را به مستحقان آن برساند. قطعنامه‌ای که در این زمینه در دست بررسی در بند بیستم خود آورده که دولت سوریه در ماه مه گذشته با تمامی درخواست‌های برنامه جهانی غذا موافقت کرده است درخواست‌های که تعدادشان به دوهزار و صد و هشتاد مورد می‌رسیده است. همچنین دولت سوریه با تمامی درخواست‌های کمیساریای آوارگان نیز موافقت کرده است. من نمی‌دانم چرا سازمان برنامه جهانی غذا و کمیساریای آوارگان سازمان ملل متحد از سوی دولت سوریه مبسوط الید بوده اند، اما اوچا دستش بسته است. این مساله داستان عجیبی است.
آنچه باعث زشت شمردن می‌شود این است که فراهم کنندگان گزارش پنجاه و دوم سازمان ملل متحد جنایت‌هایی که علیه سوریه و مردم این کشور صورت گرفته نادیده می‌گیرند و مسائلی همچون اشغالگری، تجاوز و حمله به سوریه و حمایت از تروریسم و اعمال تدابیر اقتصادی اجباری و یکجانبه علیه ملت سوریه را نمی‌بینند و این در حالی است که سازمان ملل متحد سالانه تاکید کرده است که این تدابیر اقتصادی یکجانبه که علیه مردم سوریه اعمال می‌شود قانونی نبوده و با حقوق بین الملل و منشور سازمان ملل متحد و مبانی حقوق بشر تناقض دارد. با وجود این ما مطالبی در خصوص یک گواهی غیر واقعی راجع به وضعیت دارو در سوریه شنیدیم. گویی کسی که درباره وضعیت دارو سخن می‌گفت: نمی‌دانست تروریست‌ها اقدام به نابودی هزار و چهارصد چهل و یک کارگاه و کارخانه در حلب کرد و دستگاه‌های این کارگاه‌ها را به ترکیه بردند و آن‌ها را به عنوان آهن پاره فروختند. بسیاری از این کارخانه‌هایی که در حلب از بین برده شد کارخانه تولید دارو بودند. سپس تحریم‌هایی علیه سوریه وضع شد تا اوضاع بیش از پیش بدتر شود، اما هیچ کس این مسائل را ندید نه اوچا نه دبیر کل سازمان ملل متحد و نه کسی دیگر.
مساله دیگری که باعث ننگ است این است که فراهم کنندگان این گزارش جنایت‌های جنگی و جنایت‌های علیه بشریت را که آمریکا و همپیمانانش در شهر الرقه و دیگر شهر‌ها به بهانه مبارزه با تروریسم مرتکب شدند نادیده گرفته اند، البته این رئیس شورای امنیت سازمان ملل متحد (نماینده روسیه در سازمان ملل متحد) بود که از آن سخن گفت و ما از او تشکر می‌کنیم. فراهم کنندگان این گزارش همچنین از نقش کشور‌های حامی تروریسم و کشور‌هایی که از تروریسم پشتیبانی مالی به عمل می‌آوردند مانند سعودی و قطر و ترکیه چشم پوشیده است، این کشور‌ها خشنوت ورزی و ارعاب را تشویق کرده و می‌کنند و به دنبال انتشار اندیشه افراطی و نفرت انگیزی و بکار گیری اطلاعات نادرست دینی هستند.
فعلاً آن چیزی که زشتی به بار آورده است این است که حرفه‌ای گری و اعتباری در این گزارش‌ها دیده نمی‌شود و کار را به جایی رسانده اند که هیچ کس نمی‌تواند این گزارش‌ها را بپذیرد. این امر با اقدام تهیه کنندگان گزارش پنجاه و دوم بر گزارش هیئت سازمان ملل متحد راجع به ارزیابی اوضاع شهر رقه سوریه سرپوش گذاشت. زیرا فراهم کنندگان این گزارش به اشاره‌های کلی بسنده کرده بودند و برخی از عبارات موجود در تحقیق هیئت سازمان ملل متحد استخراج کرده و آن‌ها را به صورت کاملاً تحریف شده‌ای مجدداً بکار گرفته بودند؛ و آنچه در گزارش راجع به وضعیت فاجعه بار شهر الرقه آمده بود نادیده گرفته بودند. وضعیتی که بر اثر جنایت‌های ائتلاف بین المللی و گروه‌های شبه نظامی همپیمان شان رقم خورده است. همچنان در شهر الرقه صد‌ها هزار مین برجا مانده است و هر ماه چیزی حدود پنجاه تا هفتاد شهروند غیرنظامی سوری بر اثر انفجار مین جان خود را از دست می‌دهند.
شش ماه از گفتگو‌های ما با اداره مین روبی سازمان ملل متحد می‌گذرد و ما به آن‌ها گفته ایم بیایید بر سر از بین بردن مین‌ها در شهر الرقه توافق کنیم و توافقی در این زمینه با امضا برسانیم. اخیراً این فرایند بر اثر پافشاری مدیریت برنامه از بین بردن مین ها، جهت اینکه یک فرانسوی با آن‌ها باشد برای دو ماه متوقف بود. انگار بدون این فرد امکان اتمام عملیات نابودی مین‌ها وجود ندارد. برنامه سازمان ملل متحد تصور می‌کرد که بدون این فرد فرانسوی نمی‌توان صد‌ها هزار مین را از استان الرقه سوریه جمع آوری کرد. مساله مهم این است که شش ماه می‌گذرد و دبیرخانه سازمان ملل متحد کاری برای از بین بردن میان‌ها در شهر الرقه نکرده است. یکی دیگر از اموری که موجب زشتی است این است که فراهم کنندگان گزارش ۵۲ سازمان ملل متحد جنایت‌هایی که اسرائیل مرتکب می‌شود و تجاوز‌های مکرر این رژیم علیه حاکمیت جمهوری عربی سوریه را نادیده گرفته اند. اسرائیل به طور مستمر از گروه‌های تروریستی حاضر در منطقه فاصل و در رأس آن‌ها گروه‌های تروریستی داعش و جبهه النصره حمایت به عمل آورده است.
یکی دیگر از امور قبیح این است که تمامی این تحولات با وجود پیامد‌های عمده‌ای که بر وضعیت بشری در سوریه دارد به هیچ وجه توجه فراهم کنندگان گزارش پنجاه و دوم که در نگارش پنجاه و دو گزارش تبحر کسب کرده اند بر نیانگیخت.
دولت کشور من با ارسال نامه‌ای رسمی پاسخ خود را به آنچه در گزارش مورد بررسی آمده است ارائه کرده است. اجازه دهید به صورت مختصر به مطالب ذیل اشاره کنم: نخست اینکه ضروری است تا تهیه کنندگان این گزارش به خاطر مخالفت‌های شان با مضامین قطعنامه‌های شورای امنیت سازمان ملل متحد در خصوص مبارزه با تروریسم مورد پیگرد قرار گیرند. آن‌ها گروه‌های مسلح موجود در ادلب را همچون جبهه النصره، هیئت آزادسازی شام و گروه‌های هودار آن‌ها را مخالفان مسلح نام نهاده اند.
دوم اینکه تهیه کنندگان این گزارش دچار سیاست زدگی آشکاری بوده اند و دولت سوریه را مسئول کوتاهی در وصول محموله‌های بشردوستانه به نیازمندان دانسته اند که این مساله به هیچ وجه قابل پذیرش نیست. آن‌ها در عین حال موانع واقعی بر سر راه رسیدن کمک‌های بشردوستانه به شهروندان سوری را نادیده گرفتند. نماینده اوچا در دمشق در پذیرش مسئولیت‌ها و وظائف خود تعلل زیادی به خرج داد و با پیش روی به سوی مناطق آزاد شده مخالفت کرد.
سوم اینکه هدف تهیه کنندگان این گزارش از چشم بستن بر روی این حقیقت که تجاوز ترکیه به عفرین عامل اصلی آوارگی و بدبختی شهروندان این شهر بوده است. حامیان و پشتیبانان مالی جبهه النصره در شورای امنیت سازمان ملل متحد همچون همیشه با هر پیشروی ارتش سوریه علیه گروه تروریستی جبهه النصره در صدد تشکیل جلسه شورای امنیت بر می‌آیند و اتهام‌های باطلی علیه دولت سوریه وارد می‌کنند و می‌کوشند با این کار روحیه اعضای گروه جنایتکار جبهه النصره را بالا ببرند.
دولت کشور من بر تداوم مبارزه بی وقفه با تروریسم بین الملل تاکید می‌کند و این کار را در سراسر خاک سوریه انجام خواهد داد. ما بر این نکته تاکید می‌کنیم که راه حل بحران سوریه یک راه حل سیاسی است که مبنای آن گفتگوی سوری - سوری به رهبری یک سوری است و نباید در این گفتگو‌ها بیگانگان دخالت کنند و نباید این گفتگو‌ها پیش شرطی داشته باشد.
نماینده دائم فرانسه در سازمان ملل متحد گفت: باید از نیروهای کلاه سفید در جولان حمایت کرد. این امر عجیبی است خیلی عجیب است که چنین سخنی از زبان نماینده دائم یک کشور در سازمان ملل متحد بیان شود. سازمان کلاه سفیدها یک سازمان تروریستی وابسته به القاعده و جبهه النصره است. این سازمان در جولان و دیگر اماکن فعالیت و اسرائیل از آن حمایت می‌کند و این بخشی از مشکلی است که ما دیگر به سخن گفتن درباره آن عادت کرده ایم. نماینده فرانسه در سازمان ملل متحد در برابر ما ظاهر می‌شود و می‌گوید باید از کلاه سفیدها در جولان حمایت کرد. آیا وظیفه شورای امنیت سازمان ملل متحد حمایت از سازمان کلاه سفیدها در جولان است یا وظیفه شورای امنیت حمایت از نیروهای ناظر است یعنی نیروهای وابسته به سازمان ملل متحد که در خط فاصل در جولان مستقر شده اند. اولویت شورای امنیت چیست؟ آیا اولویت این شورا حمایت از کلاه سفیدها است یا حمایت از نیروهای آندوف (نیروهای ناظر سازمان ملل) است؟ همچنان که شما نیز مطلع هستید کلاه سفیدها، جبهه النصره و دیگر گروه‌های تروریستی چند سال پیش اقدام به ربایش نیروهای فیجیایی و فلیپینی وابسته به سازمان ملل کردند؛ و همین مساله باعث شد که بسیاری از پایگاه‌ها از نیروهای دیده بان در خط فاصل تخلیه شود.
آقای گینگ با آب و تاب از به وخامت گرائیدن اوضاع انسانی در تل رفعت و عفرین سخن گفت. در این باره حق با او است، اما او اشاره‌ای به دلایل به وخامت گراییدن اوضاع انسانی در تل رفعت و عفرین نکرد. گویی که هیولای ترکیه به هیچ وجه در این عرصه حضور ندارد و گویی که آقای گینگ هیچ چیز درباره تجاوز نظامی ترکیه به این مناطق و اشغال این مناطق توسط ترکیه نشنیده است. وضعیت آنگاه بدتر شد که آقای گینگ دست به ستایش از نقش ترکیه در ورود کمک‌های بشردوستانه به تل رفعت و عفرین زد. آیا بیان چنین سخنی در این شورا عیب نیست، آن هم به جای آنکه ترکیه را متهم کنند که به بخشی از خاک سوریه حمله کرده و برخی از شهر‌های این کشور را به اشغال خود در آورده است و این فجایع انسانی را در شمال کشور رقم زده است. ما از نماینده اوچا سخنانی ستایش آمیز درباره نقش ترکیه در ورود کمک‌های بشردوستانه به مناطقی می‌شنویم که ارتش ترکیه آن‌ها را مورد یورش قرار داده است.
امروز ما پنجاه و دومین گزارش دبیرکل سازمان ملل متحد درباره امور بشردوستانه در سوریه را مورد بحث و بررسی قرار می‌دهیم گزارشی که در باره اجرای قطعنامه ۲۲۳۹ شورای امنیت سازمان ملل متحد است. کشور‌های آمریکا، انگلیس و فرانسه در کنار برخی از اعضای بانفوذ در دبیرخانه سازمان ملل متحد از زمانی که نخستین گزارش درباره اوضاع بشردوستانه سوریه صادر شد به شدت کوشیدند که از این بیانیه‌ها به عنوان ابزاری سیاسی استفاده کنند که در راستای طرح‌های این کشور‌ها بر دولت سوریه فشار وارد کند. آن‌ها به دخالت در امور داخلی سوریه پرداختند و برای بر هم زدن امنیت و ثبات سوریه دست به تلاش زدند به جای آنکه هدف از صدور این قطعنامه این باشد که سوری‌ها از مشکلات شان عبور کنند. مشکلاتی که در نتیجه جنگ تروریستی بی سابقه تحمیلی بر سوریه ایجاد شده بود.
به دور از تبلیغاتی که برخی مجدانه می‌کوشند آن را ترویج دهند و بگویند که دولت سوریه وصول کمک‌های بشردوستانه را با مشکل مواجه می‌کند. واقعیت‌های موجود بار دیگر این مساله را ثابت می‌کند که دولت کشور من با سازمان ملل متحد و دیگر سازمان‌های بین المللی که در کشور کار می‌کنند همکاری کرده تا از این طریق، کمک‌های بشردوستانه را به مستحقان آن برساند. قطعنامه‌ای که در این زمینه در دست بررسی در بند بیستم خود آورده که دولت سوریه در ماه مه گذشته با تمامی درخواست‌های برنامه جهانی غذا موافقت کرده است درخواست‌های که تعدادشان به دوهزار و صد و هشتاد مورد می‌رسیده است. همچنین دولت سوریه با تمامی درخواست‌های کمیساریای آوارگان نیز موافقت کرده است. من نمی‌دانم چرا سازمان برنامه جهانی غذا و کمیساریای آوارگان سازمان ملل متحد از سوی دولت سوریه مبسوط الید بوده اند، اما اوچا دستش بسته است. این مساله داستان عجیبی است.
آنچه باعث زشت شمردن می‌شود این است که فراهم کنندگان گزارش پنجاه و دوم سازمان ملل متحد جنایت‌هایی که علیه سوریه و مردم این کشور صورت گرفته نادیده می‌گیرند و مسائلی همچون اشغالگری، تجاوز و حمله به سوریه و حمایت از تروریسم و اعمال تدابیر اقتصادی اجباری و یکجانبه علیه ملت سوریه را نمی‌بینند و این در حالی است که سازمان ملل متحد سالانه تاکید کرده است که این تدابیر اقتصادی یکجانبه که علیه مردم سوریه اعمال می‌شود قانونی نبوده و با حقوق بین الملل و منشور سازمان ملل متحد و مبانی حقوق بشر تناقض دارد. با وجود این ما مطالبی در خصوص یک گواهی غیر واقعی راجع به وضعیت دارو در سوریه شنیدیم. گویی کسی که درباره وضعیت دارو سخن می‌گفت: نمی‌دانست تروریست‌ها اقدام به نابودی هزار و چهارصد چهل و یک کارگاه و کارخانه در حلب کرد و دستگاه‌های این کارگاه‌ها را به ترکیه بردند و آن‌ها را به عنوان آهن پاره فروختند. بسیاری از این کارخانه‌هایی که در حلب از بین برده شد کارخانه تولید دارو بودند. سپس تحریم‌هایی علیه سوریه وضع شد تا اوضاع بیش از پیش بدتر شود، اما هیچ کس این مسائل را ندید نه اوچا نه دبیر کل سازمان ملل متحد و نه کسی دیگر.
مساله دیگری که باعث ننگ است این است که فراهم کنندگان این گزارش جنایت‌های جنگی و جنایت‌های علیه بشریت را که آمریکا و همپیمانانش در شهر الرقه و دیگر شهر‌ها به بهانه مبارزه با تروریسم مرتکب شدند نادیده گرفته اند، البته این رئیس شورای امنیت سازمان ملل متحد (نماینده روسیه در سازمان ملل متحد) بود که از آن سخن گفت و ما از او تشکر می‌کنیم. فراهم کنندگان این گزارش همچنین از نقش کشور‌های حامی تروریسم و کشور‌هایی که از تروریسم پشتیبانی مالی به عمل می‌آوردند مانند سعودی و قطر و ترکیه چشم پوشیده است، این کشور‌ها خشنوت ورزی و ارعاب را تشویق کرده و می‌کنند و به دنبال انتشار اندیشه افراطی و نفرت انگیزی و بکار گیری اطلاعات نادرست دینی هستند.
فعلاً آن چیزی که زشتی به بار آورده است این است که حرفه‌ای گری و اعتباری در این گزارش‌ها دیده نمی‌شود و کار را به جایی رسانده اند که هیچ کس نمی‌تواند این گزارش‌ها را بپذیرد. این امر با اقدام تهیه کنندگان گزارش پنجاه و دوم بر گزارش هیئت سازمان ملل متحد راجع به ارزیابی اوضاع شهر رقه سوریه سرپوش گذاشت. زیرا فراهم کنندگان این گزارش به اشاره‌های کلی بسنده کرده بودند و برخی از عبارات موجود در تحقیق هیئت سازمان ملل متحد استخراج کرده و آن‌ها را به صورت کاملاً تحریف شده‌ای مجدداً بکار گرفته بودند؛ و آنچه در گزارش راجع به وضعیت فاجعه بار شهر الرقه آمده بود نادیده گرفته بودند. وضعیتی که بر اثر جنایت‌های ائتلاف بین المللی و گروه‌های شبه نظامی همپیمان شان رقم خورده است. همچنان در شهر الرقه صد‌ها هزار مین برجا مانده است و هر ماه چیزی حدود پنجاه تا هفتاد شهروند غیرنظامی سوری بر اثر انفجار مین جان خود را از دست می‌دهند.
شش ماه از گفتگو‌های ما با اداره مین روبی سازمان ملل متحد می‌گذرد و ما به آن‌ها گفته ایم بیایید بر سر از بین بردن مین‌ها در شهر الرقه توافق کنیم و توافقی در این زمینه با امضا برسانیم. اخیراً این فرایند بر اثر پافشاری مدیریت برنامه از بین بردن مین ها، جهت اینکه یک فرانسوی با آن‌ها باشد برای دو ماه متوقف بود. انگار بدون این فرد امکان اتمام عملیات نابودی مین‌ها وجود ندارد. برنامه سازمان ملل متحد تصور می‌کرد که بدون این فرد فرانسوی نمی‌توان صد‌ها هزار مین را از استان الرقه سوریه جمع آوری کرد. مساله مهم این است که شش ماه می‌گذرد و دبیرخانه سازمان ملل متحد کاری برای از بین بردن میان‌ها در شهر الرقه نکرده است. یکی دیگر از اموری که موجب زشتی است این است که فراهم کنندگان گزارش ۵۲ سازمان ملل متحد جنایت‌هایی که اسرائیل مرتکب می‌شود و تجاوز‌های مکرر این رژیم علیه حاکمیت جمهوری عربی سوریه را نادیده گرفته اند. اسرائیل به طور مستمر از گروه‌های تروریستی حاضر در منطقه فاصل و در رأس آن‌ها گروه‌های تروریستی داعش و جبهه النصره حمایت به عمل آورده است.
یکی دیگر از امور قبیح این است که تمامی این تحولات با وجود پیامد‌های عمده‌ای که بر وضعیت بشری در سوریه دارد به هیچ وجه توجه فراهم کنندگان گزارش پنجاه و دوم که در نگارش پنجاه و دو گزارش تبحر کسب کرده اند بر نیانگیخت.
دولت کشور من با ارسال نامه‌ای رسمی پاسخ خود را به آنچه در گزارش مورد بررسی آمده است ارائه کرده است. اجازه دهید به صورت مختصر به مطالب ذیل اشاره کنم: نخست اینکه ضروری است تا تهیه کنندگان این گزارش به خاطر مخالفت‌های شان با مضامین قطعنامه‌های شورای امنیت سازمان ملل متحد در خصوص مبارزه با تروریسم مورد پیگرد قرار گیرند. آن‌ها گروه‌های مسلح موجود در ادلب را همچون جبهه النصره، هیئت آزادسازی شام و گروه‌های هودار آن‌ها را مخالفان مسلح نام نهاده اند.
دوم اینکه تهیه کنندگان این گزارش دچار سیاست زدگی آشکاری بوده اند و دولت سوریه را مسئول کوتاهی در وصول محموله‌های بشردوستانه به نیازمندان دانسته اند که این مساله به هیچ وجه قابل پذیرش نیست. آن‌ها در عین حال موانع واقعی بر سر راه رسیدن کمک‌های بشردوستانه به شهروندان سوری را نادیده گرفتند. نماینده اوچا در دمشق در پذیرش مسئولیت‌ها و وظائف خود تعلل زیادی به خرج داد و با پیش روی به سوی مناطق آزاد شده مخالفت کرد.
سوم اینکه هدف تهیه کنندگان این گزارش از چشم بستن بر روی این حقیقت که تجاوز ترکیه به عفرین عامل اصلی آوارگی و بدبختی شهروندان این شهر بوده است. حامیان و پشتیبانان مالی جبهه النصره در شورای امنیت سازمان ملل متحد همچون همیشه با هر پیشروی ارتش سوریه علیه گروه تروریستی جبهه النصره در صدد تشکیل جلسه شورای امنیت بر می‌آیند و اتهام‌های باطلی علیه دولت سوریه وارد می‌کنند و می‌کوشند با این کار روحیه اعضای گروه جنایتکار جبهه النصره را بالا ببرند.
دولت کشور من بر تداوم مبارزه بی وقفه با تروریسم بین الملل تاکید می‌کند و این کار را در سراسر خاک سوریه انجام خواهد داد. ما بر این نکته تاکید می‌کنیم که راه حل بحران سوریه یک راه حل سیاسی است که مبنای آن گفتگوی سوری - سوری به رهبری یک سوری است و نباید در این گفتگو‌ها بیگانگان دخالت کنند و نباید این گفتگو‌ها پیش شرطی داشته باشد.
نظر شما