رژيم آل خليفه در حد و اندازه جنگ هاي منطقه اي نيست
گزارش سرويس بين الملل
خبرگزاري صداوسيما، تحلیلگر مسایل سیاسی بحرین در لندن اعلام کرد سران رژیم آل خلیفه که نمیتوانند از کشورشان دفاع کنند نباید در جنگهای منطقهای حضور یابند.
به گزارش شبکه تلویزیونی اللولوة، علی الفرج درباره قرارداد نظامی جدید بحرین و آمریکا گفت: درباره این قرارداد باید به دو موضوع اصلی اشاره کرد نخست این که سیاست دونالد ترامپ رئیس جمهور آمریکا در منطقه روشن و آشکار است و آن فروش تسلیحات و تجهیزات نظامی به کشورهای (عربی) منطقه به هر شیوه ممکن است. ترامپ قراردادهای نظامی سنگینی با محمد بن سلمان ولیعهد سعودی و آل خلیفه و دیگر خاندانهای حاکم بر کشورهای عربی منطقه امضا کرده است. نکته دوم این است که بحرین متاسفانه اکنون وارد جنگهای منطقه شده است جنگهایی که ورود به آنها نیاز نبود و نیست جنگهایی که بحرین در حد و اندازههای آن نیست. بحرین نیازی ندارد که در جنگهای منطقهای ورود پیدا کند. بحرین حتی نمیتواند از خود دفاع کند. بحرین توان و قدرت ورود در جنگهای بزرگ را ندارد و حتی نمیتواند در جنگ یمن یا سوریه ورود کند. اصلا بحرین نیازی ندارد به این که در این مسایل ورود کند. متاسفانه باید بگوییم با ورود رژیم آل خلیفه در این جنگها، آمریکا برای فروش سلاح به آن اعلام آمادگی میکند تا بحرین به حضور در این جنگها ادامه دهد جنگهایی که نتیجهای جز نابودی و تخریب منطقه ندارد و بیشتر باعث بروز نا آرامی میشود. البته این تسلیحات به مثابه شمشیر دو لبه است و ممکن است در آینده علیه خود رژیم آل خلیفه نیز استفاده شود و خسارتهای زیادی به همراه دارد. آن چه گفتیم در بعد خارجی بود، اما در زمینه داخلی باید بگوییم امروز سیاست ریاضتی سخت و شدیدی بر بحرین به علت بدهیهای حاکمیتی و عمومی روی هم انباشته شده است. البته شرایط سخت معیشتی و زندگی مردم عادی بحرین برای سران رژیم آل خلیفه هیچ اهمیت ندارد. این که مردم چگونه و با چه سختی ارتزاق میکنند. این ریاضت اقتصادی وزارت دفاع یا دیگر دستگاههای دولتی در بحرین را شامل نمیشود و تنها مردم باید تاوان آن را پس بدهند.
برخی دستگاههای امنیتی و مراکز تسلیحاتی مانند وزارت دفاع بحرین از سوی رژیم آل خلیفه حمایت میشود، زیرا نظام موجودیت خود را وابسته به آنها میداند. فاصله زیادی بین سران بحرین و مردم وجود دارد. هیچ تردیدی وجود ندارد که هدف رژیم آل خلیفه و اولویت نخست آن کسب رضایت قدرتهای خارجی از جمله آمریکا و انگلیس است و به همین علت هیچ توجه و اهمیتی به مردم بحرین نمیدهد. یکی از اهداف قراردادهای نظامی بحرین با کشورهای غربی و آمریکا این است که سطح روابط با آنها را گسترش دهد. متاسفانه باید بگوییم که این قراردادها فقط بدهی رژیم آل بحرین را افزایش میدهد و هیچ فایده و ارز آوری برای کشور ندارد. همه اینها جزء بدهیهای حاکمیتی بحرین میشود و متاسفانه این بدهیها روی هم انباشته میشود. متاسفانه سیاست رژیم آل خلیفه این است که تنها از وزارت کشور و دفاع و دستگاههای درباری حمایت میکند و این دستگاهها مشمول سیاست ریاضت اقتصادی نمیشوند. خب همه اینها به کشور و مردم ضربه میزند و کشور را به سوی ورشکستگی سوق میدهد. ولی وقتی که میبینیم رژیم آل خلیفه مشروعیت خود را از حمایت خارجی میگیرد نه حمایت داخلی و مردم، در چنین شرایطی است که کشور با مشکلات و معضلات لاینحل مواجه میشود.