پخش زنده
امروز: -
بیش از هفتاد سال است که صدایش در استان طنین انداز است، صدایی که شاید برای رهگذران گوش خراش باشد اما برای کارگرانش صدای زندگیست.
به گزارش خبرگزاری صدا و سیما از قم، در شهرک درودگران پیاده می شوم؛ صدای برش چوب از هر طرف به گوش می رسد؛ آقای صدری با 60 سال سابقه، یکی از فعالان این صنعت است که در کارگاه کوچکش از سابقه دیرین این صنعت در قم و ساخت کرسی می گوید که حالا مبلمان، کمد، انواع ویترین، کنسول و قاب های تزیینی جایش را گرفته.؛ او می گوید مبل دیگر یک وسیله تزیینی نیست و باید قیمت تمام شده اش مناسب باشد تا قشر متوسط هم بتوانند آن را تهیه کنند، و این یعنی رونق هر چه بیشتر این صنعت.
پسرش اما ناراضی است و می گوید به زودی کارگاه تعطیل می شود چون ما سرمایه کافی برای تجهیز کارگاه را نداریم و روش های سنتی دیگر جوابگو نیست.
او می گوید کارگاه های مجهز انگشت شمار اند و اگر به کارگاه های دیگر سر بزنید کارگران زیادی را می بینید که انگشتان دست خود را به علت نداشتن توانایی برای خرید ابزار آلات پیشرفته از دست داده اند.
کارگری به نام سعید را صدا می زند که دو انگشت خود را از دست داده؛ او می گوید مسئولان باید بدانند که با استفاده از این دستگاه های فرسوده قدیمی در این حرفه آسیب دیدن اجتناب ناپذیر است، چون کارگری که با فکر آشفته پشت دستگاه رنده می ایستد ربات نیست که در طی سالها برایش اتفاقی نیفتد.
صنعت درودگری با اشتغال مستقیم بیش از بیست هزار نفر در چهار هزار کارگاه، قطب اول تولید استان و رتبه دوم کشور در صنعت چوب را بر پیشانی صنعت قم حک کرده است ، جایگاهی که به علت بی توجهی ها، از طرف رقبای داخلی و خارجی تهدید می شود.
آقای طباطبایی یکی از جوانترین سرمایه گزاران در این صنعت است که می گوید در ماه ظرفیت تولید شصت دست مبل از صفر تا صد را دارد، یعنی از چوب خام تا پشت ویترین.
او از معدود سرمایه گذارانی است که با ابزارآلات مدرن کار می کند؛ با او همراه می شوم تا در کارگاه های مجهز، مرحله به مرحله نظاره گر کیفیت مبل قم باشم.
بعد از برش چوب در اندازه های مختلف قرار است عملیات منبت روی آن صورت گیرد. کاری که در این کارگاه به وسیله دستگاهی به نام سی ان سی انجام می شود.
سی ان سی ده بازو دارد که طبق برنامه ای که به آن داده شده همزمان روی ده قطعه چوب منبت کاری می کند. اما تولید کنندگان سنتی دل خوشی از این دستگاه ندارند چرا که می گویند نیروی انسانی را حذف کرده و بیکاری را افزایش داده است.
آقای طباطبایی می گوید برخی خریداران با تردید به محصولی که توسط دستگاه سی ان سی تولید شده نگاه می کنند در صورتی که همان کیفیت کار دست را دارد، ضمن اینکه 80 درصد کار منبت را انجام می دهد و بقیه عملیات توسط استاد هنرمند منبت کار انجام می شود؛ او می افزاید: این دستگاه در واقع به تولید انبوه و با کیفیت خوب کمک می کند.
به اتاقک بالای کارگاه می روم، جایی که استاد منبت کار مشغول زدن نقش بر چوب است. آقای علوی می گوید کار دستگاه که تمام شد کار ما شروع می شود ؛ به عقیده او نقش دستگاه سی ان سی بر روی چوب مرده به نظر می رسد و این دست هنرمند است که به نقش های گل و بوته جان و طراوت می بخشد.
در کارگاه بعدی گرد و غبار چوب گرفته می شود و نقاط اتصال قطعات تراشیده می شود تا آماده اتصال شوند. این مرحله بسیار مهم است و اگر قطعات با کیفیت قابل قبول به هم چفت و بست نشوند، محصول نهایی اجازه صادرات پیدا نمی کند.
اینجا همان مرحله ای است که در تولید سنتی بسیاری از کارگران انگشتان خود را زیر دستگاه های قدیمی از دست داده اند؛ انگشتانی که قطع شدند تا همچنان قم قطب دوم صنعت چوب کشور باشد؛ اما حالا با این دستگاههای مدرن از انگشتان قطع شده خبری نیست.
آقای طباطبایی می گوید برای تجهیز این کارگاه نیم میلیارد تومان سرمایه گذاری کرده تا از غافله تولید عقب نماند که هم کیفیت و هم ایمنی در کار را افزایش یابد.
آقای رضایی از کارگران با سابقه کارگاه آقای طباطبایی می گوید: اگر حمایت صورت بگیرد همه تولیدکنندگان می توانند به این دستگاهها مجهز شوند که متاسفانه حمایتی نیست.
خام فروشی آری یا نه؟
حالا اسکلت خام آماده است، برای تعدادی از تولیدکنندگان این مرحله آخر است.
صفایی رییس اتحادیه دررودگران می گوید 60 درصد محصولات خام کشور در قم تولید می شود. در استان قم مبل به صورت خام آماده می شود و به استان های دیگر همچون تهران ، اصفهان و آذربایجان شرقی صادر می شود چرا که تولید کنندگان قم به علت هزینه پایین نگهداری و انتقال کلاف به استان های دیگر به این کار گرایش بیشتری دارند اما در نهایت ارزش افزوده مبل به جیب فروشنده نهایی می رود.
از سوی برخی تولید کنندگان می گویند خام فروشی یک ظرفیت است و تولید را افزایش می دهد در نتیجه تولید رونق بیشتری می گیرد.
اسکلت های آماده شده، حالا باید به کارگاه های رنگ کاری منتقل شوند.
در کارگاه رنگ کاری نفس کشیدن بسیار سخت است، کارگران با دقت تمام و ماسک های معمولی مشغول کار اند.
آقای محسنی از کارگران این بخش می گوید کیفیت و استفاده از تجهیزات و مواد اولیه در این مرحله حرف اول را می زند و یکی از فاکتورهای یک مبل خوب است؛ کارگران زحمت کش در این مرحله حداقل 20 سال سابقه کار دارند و فقط در همین زمینه به صورت تخصصی فعالیت داشته اند.
رویه کوبی نام مرحله آخر است. آقای محمدی جوان همراه پدر در این کارگاه مشغول دوخت و دوز هستند؛ الیافت و گونی با منگنه به اسکلت دوخته می شود و تشک ها روی مبل سوار می شوند تا محصول نهایی آماده حمل به سمت بازار شود.
پای لنگ مدیریت فروش در صنعت چوب قم
بعد از یک روز پرکار و حضور در تمام مراحل تولید راهی بازار مبل قم شدم جایی که مدیریت فروش یک پایش می لنگد.
مشتری ها از همه جای کشور هستند، علت انتخاب مبل قم از یکی از مشتری های کرجی می پرسم که در جواب می گوید: در پرس و جوهایم از دوستان و فعالان این عرصه، مبل قم را به من پیشنهاد دادند که حالا از نزدیک شاهد قیمت مناسب و کیفیت خوب آن هستم.
حالا یک سوال به ذهن متبادر می شود که پس علت رکود چیست؟
برای پاسخ به سوالم با آقای آزموده رئیس هیئت انبار مبل قم صحبت کردم. او می گوید همه چیز خوب است ما تولید انبوه داریم، محصولمان با کیفیت عالی تولید می شود و نسبت به کیفیت با قیمت مناسبی هم عرضه می کنیم اما موانعی مثل نبود بازار برای عرضه مستقیم مبل قم داریم . او می گوید مبل قم بنام محصول تهران در بازار یافت آباد به فروش می رسد.
آقای آزموده می گوید ما در کشورهای منطقه هم بازار یابی نداریم و رقیب سرسختی مثل ترکیه مشتری ها را یکی پس از دیگری از چنگمان می قاپد.
آقای گنجی از فعالان صنعت مبل قم هم در تایید صحبت های آقای آزموده می گوید: استانی که 40 درصد اقتصادش روی انگشت های بریده کارگران دروگرش می چرخد چرا باید محصولاتش به نام استان ها و حتی کشورهای دیگر فروخته شود؟
او می افزاید: مبل قم ظرفیت تبدیل شدن به برند جهانی را دارد اما چه کنیم که حمایت ها فقط در حد همایش های آنچنانی و جلسات بی نتیجه باقی می ماند.
گزارش از فاطمه آقا محمدی_ خبرگزاری صدا و سیما_ قم
سردبیر: جواد محمودی