در سوگ امام هفتم باب الحوائج

25 رجب مرثيه خوان داغ مردي است که هر لحظه زندگيش خنجري  بر قلب سياه دلان بود.

اي رشته پيوند زمين و آسمان ! درود خدا بر تو باد که هدايتگر روح هاي تابناک و پاکي که در عصر حاکميت جور و ستم ، هدايت امت را بر دوش کشيدي و جان را مظلومانه فداي راه حق و ايمان کردي.

سلام خدا بر تو باد که شب هاي سياه زندان هاي تاريک جور و ستم را با چراغ ذکر و دعا به سپيده سحر پيوند زدي.

 سلام خدا بر تو باد که شاهان در محضرت اسير حلم و بردباري خود کردي و سلام خدا بر تو يا باب الحوائج.

و سلام بر کاظمين که چنين گوهري را در آغوش دارد.

امام موسي کاظم سکوت زندان را به خاطر عبادت خوش مي دانست و عبادت او اوج بينش و معرفت بود ، هرچند درهاي زندان به رويش کم گشوده مي شد ام او را باب الحوائج روزهاي سخت مي خوانند .

اي باب رحمت و اجابت ، چگونه مي شود در عين درماندگي از تو غافل شد ؟ ما زانو زده ايم مقابل درهاي اجابتت يا باب الحوائج !

حضرت موسي کاظم عليه السلام هفتمين ستاره آسمان ولايت و امامت در منطقه اي ميان مکه و مدينه به دنيا آمدند ، در سن 20 سالگي به امامت نائل شدند و به مدت 35 سال پيشواي مسلمانان بودند.

ايشان در عصر خلافت منصور عباسي به مقام امامت نائل شدند از آن زمان تا سال 183 ه.ق يعني سال شهادت آن حضرت چند بار توسط خلفاي عباسي دستگير و زنداني شدند.

امام موسي کاظم عليه السلام 14 سال در زندان هاي مخوف خلفاي عباسي اسير بودند تا اينکه هارون الرشيد در سال 183 هجري قمري در زندان مسموم کرد.

به گزارش خبرگزاري صدا و سيما در مراکز استان ها ، به همين مناسبت در جاي جاي کشور مردم بيرق سياه برافراشته اند و با برپايي مجالس به سوگ امام موسي کاظم عليه السلام نشسته اند.