پرواز در نقطه ای کور

سال 1327فرودگاهی با تاسیسات مختصر در بجنورد بنا شد که هدف از تاسیس آن را سم پاشی عنوان کرده اند. در سال 1367 این فرودگاه با طراحی مجدد حال و روز جدیدی پیدا کرد تا اینکه در سال 1375 همراه با چند طرح عمرانی دیگر به بهره برداری رسید .
گفته می شد مهندسان پتروشیمی با پروازهای این فرودگاه پرواز می کنند چون آن وقت بجنورد هنوز مرکز استان نشده بود و اداره کلی هم در استان مستقر نبود تا آن چنان پرواز کاری انجام شود. فرودگاه بجنورد تا سال 1385 فرودگاه اقماری شهید هاشمی نژاد مشهد محسوب می شد اما در همین سال به عنوان یک فرودگاه مستقل جان گرفت تا جایی که اکنون دارای یک پارکینگ  118 × 245 متری ، یک ترمینال مسافر و باندی به طول 4570 متر است.
آن روزها هفته ای یک پرواز از فرودگاه بجنورد انجام می شد ، بعدا تعداد پروازها به هفته ای چند مورد ، روزی یک پرواز و برخی روزها 2 پرواز هم رسید. همه خوشحال از توسعه ترابری هوایی بودند . حتی در همان زمان تاکسی فرودگاه هم با در اختیار گرفتن چند دستگاه سواری پراید اقدام به خدمات دهی به مسافران کرد و بلوار ورودی شهر هم به سوی زیباسازی رفت.
کم کم زمزمه هایی رسید ، در ابتدا گفته می شد وقتی رئیس جمهور برای بهره برداری از طرح ها یا دیدار مردمی ، در قالب سفر استانی به خراسان شمالی می آید به علت موقعیت جغرافیایی فرودگاه ، خلبان های حرفه ای و دارای شرایط خاص هواپیما را هدایت می کنند. پروازی که برای فرود باید با گذشت از کوه باباموسی در شمال بجنورد به ناگهان ارتفاع کم می کرد.
برای رفع این مشکل چندین طرح مطرح شد ، گمانه زنی کردند فرودگاه به تخته ارکان در 5 کیلومتری جنوب بجنورد منتقل شود ، به شهر دیگری برود یا توسعه یابد که گزینه آخر قوت گرفت.
توسعه با کاستن از ارتفاع بخشی از کوه باباموسی آغاز شد، مسئله ای که خیلی سر و صدا کرد و از انجمن های دوستدار طبیعت گرفته تا محیط زیست و منابع طبیعی حداقل در حد حرف با آن مخالفت کردند.
کم کم تعداد پروازها بیشتر شده بود و همزمان با افزایش عمر ناوگان هوایی کشور، نیازهای جدیدی اعلام شد : دستگاه کمک ناوبری فرودگاهی (ILS) ، افزایش طول باند و ایجاد ترمینال جدید.
با انجام طرح توسعه طول باند هم افزایش یافت و هنوز هم با رفع تملک زمین های اطراف فرودگاه این کار در حال تکمیل است.
در چند دوره از مجلس ، برای برخی نمایندگان ، ILS شده بود ذکر دائم تا بالاخره این دستگاه با هزینه ای6 میلیارد تومانی نصب شد اما پس از تست مشخص شد شیب اعلامی این دستگاه برای فرود چیزی شبیه شیرجه بود و این شیب مورد قبول شرکت های هوایی قرار نگرفت و عملا ILS بلا استفاده ماند.
به علت شدت گرفتن پرواز های کنسلی در شرایط آب و هوایی نامناسب ، استقبال مسافران از پرواز ها کم شد اما در عوض روزگار تاکسی های خطی مسیر بجنورد – مشهد رونق گرفت و حتی سرویس خطی VIP هم به این ناوگان افزوده شد ، چرا که برخی مشتریان فرودگاه بجنورد ، مشهد را برای پرواز، مناسب تر می دانستند .
با شناور شدن نرخ بلیط های هواپیما ، بلیط تک مسیره بجنورد – تهران نسبت به بعد مسافت ، یکی از گران ترین قیمت ها را به خود اختصاص داد . این در حالی است که پرواز مشهد – تهران از 160 هزار تومان آغاز می شود و به 370  هزار تومان می رسد ولی پرواز بجنورد – تهران در همان کلاس پروازی بین 310 تا 370 هزار تومان در نوسان است.
همین امر موجب شده مدیران استانی هم نرخ پروازی از مشهد را مناسب تر بدانند.
سید مهدی رزاز مدیر فرودگاه بجنورد می گوید :  هم اکنون دوشنبه ها ، پنجشنبه ها و جمعه ها فقط یک پرواز رفت و برگشت از شرکت ماهان انجام می شود و شرکت آسمان در نامه ای اعلام کرده به علت مسائل مالی و بازرگانی نمی تواند به فرودگاه بجنورد خدمات بدهد.
فرودگاهی که نام بین المللی را به معنای پروازهای خارجی یدک می کشد نهایتا می تواند  ایرباس 320 ، ایرباس 321 تا بوئینگ 707 را  پذیرا باشد. فرودگاهی که موقعیتی مناسب برای پروازهای تجاری را هم دارد.
ارتفاع کوه معین هم که باید 70 متر کم می شد تنها 28 متر کم شده و روز به روز به جایگاه این فرودگاه لطمه می زند.
حال باید دید تامین نیاز مردم استان از تنها فرودگاه آن چقدر برای مسئولان و نمایندگان اهمیت دارد ؟ پیگیری برای برقراری پروازهایی منظم با هواپیماهای کوچک تر به صرفه است یا پروازهایی نامنظم و بزرگتر؟ وجود ایرتاکسی که یک ماهی از تاسیس آن می گذرد چقدر می تواند نیاز مشتریان را تامین کند؟
این ها بخشی از سوالاتی است که مردم و رسانه ها به دنبال دریافت جوابش هستند .

 

نویسنده : امین صادقی