سرمربی سوزی تکواندو؛ عادت یا مصلحت

به گزارش خبرنگار خبرگزاری صداوسیما؛ تغییرات در راس کادر فنی تیم ملی تکواندو حالا تبدیل به یک عادت شده است، یا شاید هم بتوان آن را مصلحت اندیشی مسئولان هنگام نتیجه نگرفتن نامید.
بیش از ۱۰ سال ثبات در کادر فنی تیم ملی تکواندو با هدایت غلامحسن ذوالقدری و تقریبا به طور همزمان فرجام دانش در تیم نوجوانان نشان از اعتماد فدراسیون تکواندو به این صندلی حساس بود.
بعد از آن هم رضا مهماندوست و محمدرضا زوار به این جایگاه رسیدند. اما با جدایی مهماندوست، حاشیه‌های تکواندو هم آغاز شد. هر بار که تیم ملی نتیجه نگرفت، کادر فنی تغییر کرد، غافل از اینکه همه مشکلات تکواندو سرمربی تیم ملی نیست.
حاشیه‌های خروج مهماندوست، همچنان گاه و بی گاه نصیب فدراسیون تکواندو می‌شود. شاید بتوان گفت؛ در مقطع خروج مهماندوست، فریبرز عسکری با پذیرش هدایت تیم ملی فداکاری کرد، اما در میان درخشش کشتی، وزنه برداری و دوومیدانی در المپیک ۲۰۱۲ لندن، بدترین نتایج در بین رشته‌های المپیکی نصیب تکواندو شد. بعد از ناکامی در المپیک ریو و جام جهانی ۲۰۱۶ باکو هم، مهدی بی باک برای کمک به تیم ملی بحران زده همین فداکاری را کرد، اما فدراسیون تکواندو با شعار "تکواندو ایران قائم به فرد نیست" به کار خود در تغییر سرمربیان تیم ملی ادامه داد و حالا فریبرز عسکری با نگاهی متفاوت از گذشته به تیم ملی تکواندو بازگشته است.
نداشتن اعتماد، سرمربی سوزی زیادی به همراه داشته است و مشخص نیست عسکری تا چه زمانی بتواند در این جایگاه به کارش ادامه دهد.
صندلی سرمربیگری تیم ملی قربانیان زیادی مثل مهماندوست، عسکری، کریمی، مقانلو و بی باک گرفته است و هر بار که تکواندو دچار مشکل می‌شود نگاه‌ها به سمت کادر فنی تیم ملی می‌چرخد، در حالیکه مشکل تکواندو تنها تعویض کادر فنی نیست و آن طور که گفته می‌شود، باید ریزشی در ملی پوشان هم داشته باشیم، چرا که با داشتن لیگی منسجم و داشتن جوانانی مستعد، می‌شود چهره‌های جدید و جویای نامی به تیم ملی تکواندو تزریق کرد.
یادداشت از: انسیه بحری