گروه‌های تروریستی در ایران حامی ندارند

به گزارش سرويس بين الملل خبرگزاري صداوسيما ، محمد جواد ظريف وزير امور خارجه ايران در مصاحبه با شبکه تلويزيوني پي بي اس ، انقلاب اسلامي ايران را ناشي از خواست مردم براي دستيابي به عزت نفس خود توصيف کرد و در دفاع از برنامه هاي موشکي ايران، به حمايت تمام قد جهان از عراق در زمان حمله به ايران، پرداخت.
برنامه فرانت لاين شبکه پي بي اس بيستم فوريه (1 بهمن) مصاحبه اي را با محمد جواد ظريف وزير خارجه ايران انجام داد که متن کامل به شرح زير است:
مجري: معناي انقلاب 1979 ايراني ها چه بود؟
ظريف: فکر مي کنم مردم ديدگاه هاي متفاوتي درباره انقلاب دارند اما به نظر من، انقلاب ما درخواست براي عزت نفس بود. مردم ايران خواستار به رسميت شناخته شدن هويت و تاريخ خود بودند.
مجري: آيا فکر مي کنيد آمريکايي ها به طور کلي تجربه ايراني ها را پيش از انقلاب درک مي کنند؟
ظريف: فکر نمي کنم. مردم آمريکا مثل ايراني ها خشم و بي احترامي را تجربه نکرده اند، هرچند در آن زمان ايراني ها از متحدان نزديک آمريکايي ها بودند. البته مي توانيد درک کنيد مردم ايران آن احترامي را که سزاوارش بودند، دريافت نمي کردند.
مجري: برداشت مردم در کشورهاي عربي سراسر منطقه از انقلاب ايران چگونه بود؟
ظريف: اگر بخواهيم رو راست باشيم، در آن زمان در آمريکا بودم و مي توانم برداشت آمريکايي ها را از اين انقلاب بگويم. تجربه شخصي از برداشت مردم در کشورهاي عربي ندارم، اما با توجه به مطالبي که خوانده ام، دو نوع واکنش وجود داشت، يکي از طرف مردم در کشورهاي عربي که متوجه شدند اين امکان وجود دارد که خود را از ديکتاتوري هايشان نجات دهند. البته اين بدان معنا نبود که ايران مي خواست اين کار را براي آنها انجام دهد. ايران فقط نمونه اي از مردمي را براي آنها فراهم کرد که بدون کمک خارجي توانسته بودند خود را از دست رژيمي بي رحم که تحت حمايت آمريکا بود، نجات دهند.
از طرف ديگر واکنش دولت هاي عرب بود زيرا متوجه شده بودند ممکن است چنين سرنوشتي پيدا کنند و به همين علت عليه اين انقلاب جبهه گرفتند و بدون اين که ايران عليه آنها اقدامي انجام دهد تلاش کردند آن را شکست دهند. آشکارترين مثال براي اين تلاش ها، مسلح کردن، تامين مالي و حمايت از هشت سال تهاجم بي رحمانه عليه ايران است.
مجري: مي خواهم سوالات بيشتري از شما درباره انقلاب بپرسم زيرا کشورهاي عربي هم به آن اعتراض داشتند و هم از آن حمايت کردند. چه عاملي باعث شد اين حادثه نه تنها منطقه بلکه کل دنيا را به لرزه درآورد. آيا به اين علت بود که يک انقلاب مذهبي بود؟
ظريف: هرچند آرمان هاي اين انقلاب الهام گرفته از آموزه هاي دين اسلام بود، اما لزوما انقلابي مذهبي نبود.
مجري: عادل الجبير، همتاي ( سعودي ) شما و وزير خارجه عربستان سعودي، انقلاب ايران را انقلابي شيعه مي نامد. آيا اين انقلاب، انقلابي شيعه بود؟
ظريف: آنها احساس خطر کردند و آن هم به علت انتخاب هاي اشتباه خودشان است. آنها مقابله با انقلاب را با صدام آغاز کردند و با القاعده و داعش و جبهه النصرة ادامه دادند. همه اين انتخاب ها نادرست بودند. حال براي توجيه اقدامات گذشته خود انقلاب را با اين نام مي خوانند.
ايران از آرمان فلسطين حمايت کرد. آيا فلسطين انقلابي شيعه است؟ آيا فلسطيني ها شيعه هستند؟ ما سنگين ترين هزينه را براي حمايت از مردم فلسطين پرداخت کرده ايم. بنابراين آنها بايد دوباره درباره چنين اظهارات مضحک خود فکر کنند.
مجري: آيا منظور شما اين است که انقلاب ايران، يک انقلاب شيعه نبوده است؟
ظريف: نه، چون انقلابي اسلامي است زيرا همه را با هم متحد کرد و همانطور که خود شما گفتيد در سراسر جهان اسلام بازتاب داشت. افراد سعي مي کنند آن را انقلابي شيعه ترسيم کنند و از اين رو پيام هاي نفرت را در سراسر دنيا و با صرف هزينه هاي بسيار تبليغ مي کنند.
اکنون همان پيام هاي نفرت که به ايجاد اين شبکه هاي(تروريستي) در سراسر دنيا منجر شد، دامن حاميان رژيم سعودي را گرفته است. همانطور که مي دانيد بدون هيچ استثنايي ريشه هاي ايدئولوژيکي همه سازمان هاي تروريستي افراطي از آموزه ها، کتاب ها و ادبياتي نشات گرفته اند که تبليغ و در سراسر دنيا منتشر شده اند و عربستان سعودي با هزينه ميلياردها دلار پول نفت اين آموزه ها را در اختيار بنيادهايي قرار داده است که اين ايدئولوژي هاي افراطي را آموزش مي دهند.
مجري: اما همه شبکه هاي سلفي که درباره اش سخن گفتيد، همه آن شبکه هاي وهابي که به آنها اشاره کرديد، به ايران حمله نمي کنند و بلکه به شکل منظم عربستان سعودي را هدف قرار مي دهند.
ظريف: درست است، زيرا آنها در ايران نمي توانند جايگاهي براي خود ايجاد کنند. آنها نمي توانند در ايران مستقر شوند. آنها در ايران حامي ندارند. همه اين منابع از عربستان سعودي تامين مي شود. به اين موضوع توجه داشته باشيد که چه ميزان پيام هاي حمايت از داعش از عربستان سعودي و ديگر کشورهاي عربي مخابره مي شود. اين حقيقت تلخي است. ما معتقديم بي ثباتي در عربستان سعودي، در دولت عربستان سعودي و بي ثباتي در هر دولتي در منطقه تهديدي براي امنيت ملي ما است زيرا شما نمي توانيد در فضايي ناامن زندگي کنيد و ايمن بمانيد.
با توجه به اين ديدگاه ما است که گروه هاي تروريستي نمي توانند در ايران حامياني براي خود دست و پا کنند. در ضمن اطلاعات ما هم بسيار دقيق است. آنها تلاش مي کنند در ايران نفوذ کنند و برخي از آنها همچنان از سوي عربستان سعودي حمايت هاي نظامي و مالي مي شوند.
مجري: شما درباره نگراني دولت هاي حوزه خليج (فارس) و به ويژه عربستان سعودي پس از پيروزي انقلاب شما، صحبت کرديد. در آن زمان آيت الله خميني(ره) بنيانگذارفقيد انقلاب سرنگوني همه پادشاهي هاي خليج(فارس) و خاندان سعود را خواستار شد.
ظريف: ما عليه هيچ کشوري وارد عمل نشديم. ما ديدگاه خود را به صراحت درباره ماهيت دولت هاي مطيع آمريکا و دولت هايي که پيام هاي نفرت را مخابره کردند، اعلام کرديم.
مجري: اما در 1979 پيام هاي راديويي از ايران مخابره و از شيعيان در استان شرقي عربستان سعودي درخواست مي شد عليه پادشاهي اين کشور قيام کنند. به نظر من اين پيام ها نوعي مداخله در امور عربستان سعودي بود.
ظريف: ما هميشه با استفاده از زور عليه دولت ها مخالف بوده ايم. البته ممکن است مردم را ترغيب کرده باشيم حقوق خود را از دولت هايشان درخواست کنند.
مجري: اما اين اقدام مداخله در امور داخلي کشورها نيست. شما گفتيد عليه هيچ کشوري تهاجم نداشته ايد.
ظريف: اما چند سال گذشته سناي آمريکا براي مردم ايران پيام هايي مخابره کرد و از آنها خواست عليه نظام ايران قيام کنند. هرچند مردم ايران به اين پيام ها خيلي توجه نکردند و گفتند آمريکا مي خواهد نظام ايران را سرنگون کند. مردم ديدگاه هاي خود را بيان مي کنند. در جهان امروز بيان ديدگاه ها به ويژه در راديو و تلويزيون را اگر درخواست براي انقلاب و سرنگون کردن حکومت ها قلمداد کنيم، پس اکثر کشورها سابقه خيلي خوبي در اين زمينه ندارند به عنوان مثال رئيس سابق دستگاه اطلاعات عربستان سعودي در پاريس در گردهمايي يک گروه تروريستي شناخته شده شرکت کرد و به آن سازمان تروريستي گفت ما براي سرنگون کردن نظام ايران در کنار شما هستيم. وي يکي از اعضاي رسمي خاندان سعود بود، يک مقام دولت عربستان سعودي بود که به صراحت چنين اظهاراتي را در پاريس مطرح کرد.
مجري: آيا منظورتان گردهمايي گروه مجاهدين خلق (گروهک تروريستي منافقين) است؟
ظريف: بله
مجري: سعودي ها مي گويند شما شهروندي ديگران را به رسميت نمي شناسيد و اين که افراد را بر اساس شيعه بودن هويت مي دهيد و اهل هر کشوري که باشند، شما شهروندي آن کشورها را نمي پذيريد.
ظريف: اين موضوع حقيقت ندارد. ايران حاکميت همه دولت ها را بر همه جمعيتش به رسميت مي شناسد.
مجري: شما اخيرا براي دفاع از آزمايش موشکي‌تان، سخنراني احساسي را ايراد کرديد.
ظريف: اخيرا نبود سال گذشته بود اما ما آن را در توئيتر مجددا منتشر کرديم.
مجري: اما يک لحظه صبر کنيد. شما آن سخنراني را بازنشر کرديد تا از حمله موشکي که به دنبال ممنوعيت ورود مسلمانان به آمريکا صورت گرفته بود، دفاع کنيد؟
ظريف: آن اقدام، حمله موشکي نبود. آزمايش موشکي بود.
مجري: از آن آزمايش موشکي.
ظريف: اين آزمايش در واکنش به ممنوعيت سفر مسلمانان نبود. آزمايش موشکي، اقدامي معمول است و چيز غيرعادي نبود. ما بايد تجهيزات دفاعي خود را توليد کنيم زيرا آمريکا کمپيني به راه انداخته است تا ايران را از دستيابي به ابزارهاي دفاعي منع کند. اين کمپين از زمان جنگ ايران و عراق به راه افتاده است. اما ما بايد از خود دفاع کنيم.
مجري: فکر مي کنم اين جنگي است که آمريکايي ها خيلي خوب آن را نمي فهمند.
ظريف: حقيقت تلخي است که مردم حافظه ضعيفي دارند و در واقع نمي خواهند آن چه را که برايشان اتفاق افتاده است به ياد آورند.
زماني که عراق در بيست و دوم سپتامبر 1980 به ايران حمله کرد، همه انتظار داشتند نظام ايران ظرف يک هفته سقوط کند. به همين علت بود که شوراي امنيت سازمان ملل هيچ قطعنامه اي درباره آن تا بيست و نهم سپتامبر صادر نکرد. حمله عراق يک تهاجم همه جانبه بود که هزاران کيلومتر از خاک ايران را شامل مي شد. همه منتظر بودند حکومت انقلابي جديد سقوط کند.
يک هفته طول کشيد تا آنها متوجه شوند اين اتفاق به همان سرعتي که انتظار دارند، رخ نخواهد داد. به همين علت شوراي امنيت در نوزدهم سپتامبر 1980 نخستين قطعنامه خود را صادر کرد. شما مي دانيد زماني که جنگي آغاز مي شود، اين وظيفه شوراي امنيت است که براي برقراري صلح و عقب نشيني متخاصم تلاش کند.
اما اين کار را نکرد و تنها از طرف هاي درگير خواست صلح کنند و از عقب نشيني حرفي به ميان نيامد. و اين تنها قطعنامه شوراي امنيت بود، قطعنامه 479. براي دوسال مردم ما با دستان خالي از کشور خود دفاع کردند. همه از عراق حمايت کردند. هيچ تجهيزاتي به ايران وارد نشد. ما تجهيزات مورد نياز را از مسيرهاي غيررسمي و با هزينه هاي بسيار هنگفت يعني از بازارهاي سياه تهيه کرديم.
مجري: از بازار سياه؟
ظريف: از بازار سياه.
مجري: و شما با مشکل جدي مواجه شديد؟
ظريف: ما با جدي ترين عمليات از سوي آمريکا مواجه شديم، ما با رژيمي مواجه شديم که تقريبا از همه (کشورها) تجهيزات دريافت مي کرد. آمريکايي ها سامانه آواکس (سامانه کنترل و هشدار هوابرد) مي دادند. فرانسوي ها جنگنده هاي ميراژ فراهم مي کردند. روس ها جنگنده هاي ميگ به آن کشور دادند.
مجري: و سعودي ها؟
ظريف: در اين جنگ عربستان سعودي کمک هاي مالي بسياري به عراق کرد. کويتي ها بنادر خود را در اختيار عراقي ها قرار دادند و از آن حمايت مالي کردند. همه براي عراق نفت فروختند تا راحت بتواند هزينه هاي اين جنگ را تامين کند. آلماني ها به عراق سلاح هاي شيميايي دادند. در 1984 حملات شيميايي عليه ايراني ها آغاز شد و استفاده از آنها در 1985 به شکل گسترده اي ادامه يافت.
در آن زمان نزد رئيس شوراي امنيت که ديپلماتي جوان بود رفتم و درباره استفاده عراقي ها از سلاح هاي شيميايي با وي صحبت کردم. اما وي به من گفت اختيارات لازم را براي بحث درباره اين موضوع ندارد.