گستاخی برخی عربها در اعتماد به رژیم صهیونیستی بعنوان متحد راهبردی

به گزارش سرويس بين الملل خبرگزاري صدا و سيما به نقل از راي اليوم ؛ عرب ها هنوز براي دفاع از خود به ديگران تکيه دارند و گستاخي برخي از آن ها به جايي رسيده است که روي اسرائيل به عنوان حامي و متحد راهبردي خود حساب مي کنند.
عبدالباري عطوان سردبير روزنامه اينترنتي راي اليوم که از لندن به روز مي شود نوشت بارزترين پيام گزارش سالانه کنفرانس امنيتي مونيخ که روز گذشته آغاز به كار کرد اين بود که جهان در لبه پرتگاه قرار گرفته است و درگيري آمريکا با کره شمالي و تنش هاي ايران و عربستان و جنگ در سوريه همگي عناصر بروز جنگ هاي بزرگ و قريب الوقوع هستند. اروپايي ها خطر اين بحران ها را درک کرده و براي مديريت آثار و پيامدهاي مستقيم آن بر امنيت خودشان آماده مي شوند. آنها منتظر آمريکا نمانده اند و با تشکيل نيروهاي واکنش سريع مشترک، تقسيم وظايف و ايجاد زمينه اتخاذ راهبرد دفاع مستقل، براي بحران هاي مذکور آماده مي شوند.

زيگمار گابريل وزير خارجه آلمان شجاعانه از دونالد ترامپ رئيس جمهور آمريکا انتقادهاي بي سابقه اي کرد و مسئوليت افزايش تنش در جهان را متوجه سياست هاي تحريک آميز او در جاي جاي جهان دانست و گفت: به دولت آمريکا تحت رهبري ترامپ اعتمادي نيست و ما نمي دانيم مواضع او را چگونه بايد ارزيابي کنيم...با اظهاراتش يا با اقداماتش يا از طريق توييت هايش؟
اين گرايش استقلال طلبانه اروپا که در کنفرانس مونيخ واضح تر از گذشته نمايان شد توسط دو زن رهبري مي شد. نخست فلورانس پارلي وزير ارتش هاي فرانسه (وزير دفاع) و اورزولا فون وزير دفاع آلمان که بدون هرگونه اغراق از بسياري از مردان شرکت کننده در کنفرانس که بيست و يک رهبر و رئيس جمهور و نخست وزير و تعداد زيادي وزير خارجه (پانصد نفر در اين کنفرانس شرکت کرده بودند) را شامل مي شد مردتر بودند. آن دو در اظهارات خود در کنفرانس بر لزوم توانمند شدن اروپا براي تضمين امنيت خود به تنهايي و استقلال بيشتر اين قاره از آمريکا و پيمان ناتو تاکيدکردند. قبل از آن دو آنگلا مرکل صدر اعظم آلمان گفت: روزهايي که ما به ديگران تکيه داشتيم تمام شده است و برنخواهد گشت.

کره شمالي به خودش تکيه دارد و نيروي بازدارنده هسته اي و بالستيک را براي مقابله با هرگونه تهديد آمريکا توسعه مي دهد. ايران هم همين راه را در پيش گرفته و ضمن ساخت سامانه موشکي پيشرفته و با توسعه طلبي استراتژيک در منطقه از طريق يک سياست حساب شده و با پشتوانه بازوهاي نظامي خود، آن را تقويت کرده است. درحالي که ما عرب ها هنوز براي دفاع از خود به ديگران تکيه داريم و گستاخي برخي از ما به جايي رسيده است که روي اسرائيل به عنوان حامي و متحد راهبردي خود حساب مي کنيم.

آمريکا حتي در اروپا که متحد قديمي واشنگتن بود نامطلوب شده است زيرا سياست هايش به ويژه در خاورميانه که از نظر جغرافيايي به قاره اروپا نزديک است منبع تحريک و بي ثبات کل جهان شده است و اکنون هم قصد لغو توافق هسته اي با ايران را دارد و قدس اشغالي را به عنوان پايتخت ابدي رژيم اشغالگر به رسميت شناخته است و براي نگه داشتن دائمي نيروهايش در سوريه و ايجاد رژيم کُردي که بتواند پايگاه هاي نظامي خود در منطقه را در اراضي تحت سيطره آنها بنا کند نقشه دارد.
موضوع تاسف آور اين است که عرب ها هيچ نقش موثري در کنفرانس امنيتي مونيخ نداشتند و اگر نقشي هم داشتند نقشي کاملا منفي بوده است يعني انتقال همان اختلاف هاي عربي و ميان کشورهاي خليج (فارس) به تريبون هاي کنفرانس و تبديل آن به ديوار ندبه و جايگاهي براي شکايت از يکديگر و نيز برگزاري ديدارهاي پنهاني و چه بسا آشکار با بنيامين نتانياهو نخست وزير رژيم صهيونيستي که مثل طاووس در سالن کنفرانس و راهروهاي آن مي خرامد.
کره شمالي خطري واقعي براي آمريکا به شمار نمي رود زيرا بيش از پنج هزار مايل از آن فاصله دارد اما براي متحدانش مانند ژاپن و کره جنوبي و مهمتر از همه اسرائيل خطرناک است.
مهمترين علت تنش زايي آمريکا عليه پيونگ يانگ همکاري کره شمالي با برخي کشورهاي عربي و به ويژه سوريه و ايران در زمينه هاي نظامي مانند ساخت موشک و تبادل تجارب علمي و فناوري هسته اي است. خبرهاي تقريبا موثقي وجود دارد که هواپيماي اف 16 اسرائيل با يک موشک قديمي روس هدف قرار گرفت که با تجارب اتخاذ شده از کره شمالي نوسازي شده بود.
وضع کشورهاي عربي از هر نظر خجالت آور است و بيشتر نظام هاي عربي در جهان و منطقه به صورتي خفت بار از آمريکا تبعيت مي کنند آن هم در زماني که متحدان سنتي واشنگتن از آمريکا دور مي شوند. عرب هايي که در کنفرانس امنيتي مونيخ و بيشتر کنفرانس هاي مشابه شرکت کردند مسئله مشترکي که بر سر آن اجماع کنند نداشتند و اوضاع مانند ده سال گذشته نيست که نقطه مشترک بين همه آنها يا اکثرشان توطئه عليه يکديگر و هزينه کردن دهها بلکه صدها ميليارد براي آن باشد.
دردآور است که گزارش سالانه کنفرانس مونيخ تاکيد مي کند جنگ سوريه سالها و شايد دهه ها ادامه يابد و احتمال تبديل آن به جنگ جهاني بين دو ابرقدرت در سايه جنگ سرد تشديد شونده اي که بين آن ها به راه افتاده است وجود دارد. بعيد نيست برخي از شرکت کنندگان عرب بعد از شنيدن اين خبر به شدت خوشحال شده باشند چون از روي کوته نظري به انتقام هاي شخصي خود فکر مي کنند که با همه معيارهاي علمي و منطقي و مسئوليت ها و اصول ملي و اخلاقي تناقض دارد.