هنر انقلاب، اتفاقی بزرگ در تاریخ ۲۰۰ سال اخیر کشور است

به گزارش خبرگزاری صدا و سیما به نقل از روابط عمومی حوزه هنری، مدیر مرکز آفرینش‌های ادبی حوزه هنری در دیدار با هیأت مدیران و معاونان ستادی فرهنگ سرای خاتم در حوزه هنری، گفت: باید فرهنگ و هنر انقلاب اسلامی را بشناسیم و هنرمندان واقعی را ترویج کنیم. هنرمند واقعی کسی نیست که در ماشین گران قیمت خود می‌نشیند و زندگی آنچنانی دارد؛ هنرمند واقعی کسی است که جیبش خالی است، اما کار می‌کند و در اوج عزت زندگی می‌کند.

علیرضا قزوه با اشاره به اینکه در سال‌های اخیر اگر هنر و ادبیات کشور رشد کرده، مدیون هنر و ادبیات انقلاب اسلامی است، افزود: امروز بعد از گذشت ۴۰ سال از پیروزی انقلاب اسلامی، هنر و ادبیات انقلاب به سبک خاصی می‌رسد. وقتی سبک‌های ادب فارسی را مرور می‌کنیم، می‌بینیم که در قرن‌های مختلف، سبک‌هایی همچون خراسانی، عراقی و... پی‌ریزی می‌شود، اما در ۲۰۰ سال اخیر اتفاق بزرگی در عرصه ادبیات کشور رخ نداده است.

وی ادامه داد: انقلاب‌های ادبی و فرهنگی در کشور رخ داده است. مشروطه شعر و هنری داشته که مردم‌گرایی کرده، اما هنوز سبکی ایجاد نشده است. انقلاب اسلامی در این ۴۰ سال با استفاده از تجربیاتی که داشته، به جایی رسیده است که امروز بحث سبک ادبیات و هنر انقلاب اسلامی را مطرح می‌کند. امروز سینمای ایران در عرصه‌های جهانی می‌درخشد و بهترین جایزه‌ها را از آن خود می‌کند و ادبیات کشورمان هم به همین شکل در سطح جهانی می‌درخشد.

قزوه همچنین گفت: اگر این ادبیات و سبک را یک درخت تصور کنیم، می‌فهمیم که شاخه‌های مختلف دارد. دو شاخه پربار این درخت، انقلاب اسلامی و دفاع مقدس است. در حوزه هنری، مرتضی سرهنگی در زمینه ادبیات و تاریخ دفاع مقدس فعالیت می‌کند و حضرت آقا درباره این شخصیت می‌گفتند که اگر شاعر بودم برای ایشان قصیده می‌گفتم. در همین راستا، در سالگرد تولد ۶۳ سالگی ایشان که پارسال بود، قصیده‌ای در ۶۳ بیت برایشان سرودم.

این شاعر کشور با بیان اینکه دوره‌های مختلفی در تاریخ کشورمان داریم که حماسه‌آفرینی کرده‌ایم، عنوان کرد: جنگ‌ها و اتفاقات بسیاری در کشورمان رخ داده است. در ۴۰۰ سال گذشته اگر جنگ‌ها و مقاومت‌های مردم کشورمان در برابر متجاوزان را مرور کنیم، هیچ‌کدام به اندازه جنگ ۸ ساله ما غرورآفرین نبوده است. در جنگ تحمیلی برای نخستین بار بود که ۴۴ کشور در کنار صدام و رژیم بعث عراق قرار گرفتند و ما با کمترین امکانات در مقابلشان ایستادیم و تکه‌ای از خاک کشورمان را هم از دست ندادیم و در کنار آن صدام را به عنوان متجاوز به جهان معرفی کردیم. ادبیات و خاطرات شفاهی نیز، بخشی از جنگ بودند که هیچ‌گاه به عنوان سرمایه به آن نگاه نکرده بودیم و شخصیت‌هایی همچون مرتضی سرهنگی و هدایت‌الله بهبودی از دل خاطرات این وقایع، فرهنگی را بیرون کشیدند که امروز گل سرسبد کشورمان است.

مدیر مرکز آفرینش‌های ادبی افزود: در جنگ چالدران مبارزات بسیاری داشتیم. وقتی لشکر عثمانی به کشورمان حمله می‌کرد، زنان تبریز از بالای پشت‌بام‌ها بر روی نیرو‌های دشمن آب جوش می‌ریختند و این‌گونه مقاومت می‌کردند. در مشروطه زنانی بودند که با لباس مبدل مردانه در تهران مبارزه کردند. اما این وقایع هیچ جا به درستی و به شکلی جامع نوشته و ثبت نشده است. شهیدان چالدران معرفی نشده‌اند. اما امروز در دفاع مقدس، برای سرداران، شهدا و رزمندگان کتاب‌های زیادی نوشته شده است. این گنجینه ادبیات مقاومت کشورمان را بسیار پربار کرده است؛ به طوری که دیگر شاهد این نیستیم که مغولان مدرن به کشورمان حمله کنند و این برای کشورمان افتخار است. این قدرت و مقاومت در ادبیات، سینما و دیگر هنر‌ها بروز و ظهور پیدا کرد.

قزوه گفت: بهای هنر، بهای بالایی است. حضرت آقا می‌فرمایند هیچ اندیشه‌ای نمی‌تواند جاودانه شود، مگر آنکه به وسیله هنر این کار صورت بگیرد. هیچ‌کدام از انقلاب‌های دنیا را نداریم که رهبرشان شاعر و حکیم و ادیب باشند و هنرمندان و ادبای واقعی کشور پشتیبان آن‌ها باشد. امروز ممکن است در برخی جاها، هنرمندانی که هنرمند واقعی نیستند و شومن هستند، به عنوان هنرمند معرفی شوند. هنرمند واقعی این افراد نیستند. هنرمند واقعی در گوشه خانه نشسته است و هنرش را در آثارش بروز می‌دهند.

قزوه حوزه هنری را یکی از پایگاه‌های هنرمندان کشورمان دانست و عنوان کرد: سازمان فرهنگی هنری شهرداری تهران هم کار‌های خوبی در این راستا انجام می‌دهد. کشور ما بیش از آنکه سیاسی باشد، کشوری فرهنگی است. رهبر معظم انقلاب اسلامی، زمانی را که برای دیدار با شاعران قائل می‌شوند، برای هیچ گروهی، حتی هیأت دولت قرار نمی‌دهند. رئیس‌جمهور آمریکا با زور و سرمایه و برج‌‎هایش حرف می‌زند و ما با تفکر و اندیشه با دنیا سخن می‌گوییم. ما باید این فرهنگ را بشناسیم و هنرمندان واقعی را ترویج کنیم. هنرمند واقعی کسی نیست که در ماشین گران‌قیمت خود می‌نشیند و زندگی آنچنانی دارد؛ هنرمند واقعی کسی است که جیبش خالی است، اما کار می‌کند و در اوج عزت زندگی می‌کند.