کثافت خانه اي به نام آمريکا

به گزارش سرويس بين الملل خبرگزاري صدا و سيما؛ نشريه فورچون نوشت: آمريکا ثروتمندترين کشور روي زمين است. اما از هر پنج کودک يک کودک در اين کشور شب ها گرسنه مي خوابد.
اين نشريه آمريکايي در پايگاه اينترنتي خود در تحليلي به قلم جاش هاگسي نوشت: اين تکبر غيرقابل تصور در بسياري از ما وجود دارد که کشوري ديگر را «کثافت خانه» توصيف کنيم.
متاسفانه اين فقط يکي ديگر از اظهارات زننده، نژاد پرستانه و کاملا احمقانه اي بود که ما از دونالد ترامپ، رئيس جمهور آمريکا انتظار داشتيم. اگر اين رئيس جمهور به خود اجازه داده فراتر از زمين چمن آراسته مار-ئه-لاگو يا کاخ سفيد اظهار نظر کند بايد بداند که آمريکا در جايگاهي نيست که درباره همسايگان جهاني ما قضاوت و آنها را تحقير کند.
ترامپ گفته است چرا مردم از کشورهايي که کثافت خانه هستند مانند هائيتي، السالوادور، هندوراس و بعضي از کشورهاي آفريقايي به آمريکا مي روند و چرا از نروژ به اين کشور نمي روند.
ترامپ و مدافعانش نقش مستقيم و شرم آور آمريکا را در بدتر کردن اوضاع زندگي مردم در کشورهايي که وي نام برد به طور کامل ناديده گرفتند. از جمله اين که ما از جوخه هاي مرگ جناح راست در السالوادور و از ديکتاتورهاي ظالم در هائيتي حمايت کرده ايم و کشورهاي فقير را با وام هاي صندوق بين المللي پول به دام انداختيم.
من بقيه اين موضوع را به محققان روابط خارجي مي سپارم اما آن چه مرا نگران کرده است بي توجهي کامل ترامپ به «کثافت خانه» اي است که خود آن را رهبري مي کند.
گاندي به ما آموخت بزرگي يک کشور با ثروتمندترين افرادش سنجيده نمي شود بلکه با چگونگي رفتارش با آسيب پذيرترين قشر آن کشور سنجيده مي شود. با اين حساب، آمريکا قطعا يک کثافت خانه است.
آمريکا ثروتمندترين کشور روي زمين است. اما از هر پنج کودک يک کودک در اين کشور شب ها گرسنه مي خوابد. سيزده ميليون کودک آمريکايي در فقر زندگي مي کنند و اين بالاترين ميزان در ميان کشورهاي ثروتمند جهان است.
يک نکته روشن براي کودکان فقير آمريکايي اين است که تقريبا همه آنها بيمه درماني دارند آن هم به لطف برنامه بيمه سلامت کودکان که در سال 1997 تصويب شد. اين نور نيز اکنون کمي تاريک شده است زيرا کنگره حرف هاي زيادي درباره تامين مالي اين برنامه مي زند و زندگي ميليون ها کودک را بلاتکليف نگه داشته است.
فيليپ الستون، گزارشگر ويژه سازمان ملل در زمينه فقر شديد، اواخر سال 2017 يک سفر دو هفته اي به آمريکا انجام داد و يکي از شديدترين نابرابري ها در جهان را يافت.
وي در مقاله اي در روزنامه گاردين نوشت: «آمريکا يکي از ثروتمندترين، قدرتمندترين و از نظر فن آوري خلاقانه ترين کشورهاي جهان است. اما نه از ثروت و قدرتش و نه از فن آوريش براي پرداختن به وضع زندگي چهل ميليون نفري که همچنان در فقر زندگي مي کنند استفاده نمي شود.»
آمريکا همچنين بيشترين ميزان زنداني را در جهان و بالاترين ميزان مرگ و مير نوزادان را در ميان کشورهاي توسعه يافته دارد و تنها کشور صنعتي در جهان است که مراقبت هاي پزشکي را به عنوان حقوق اساسي بشر تضمين نمي کند. اين فهرست ادامه دارد اما شما اصل مطلب را متوجه شويد.
بر اساس اظهارات آلستون، انتظار مي رود مردم آمريکا در مقايسه با کساني که در ديگر کشورهاي دموکراتيک ثروتمند زندگي مي کنند زندگي کوتاهتري داشته باشند و بيمارتر باشند. اما نمي توان گفت بسياري از آمريکايي ها شاد زندگي نمي کنند و ثروتمند و سالم نيستند. چرا اينگونه زندگي مي کنند و برخي از کودکان آمريکايي که در فقر به دنيا آمده اند روزي کار خواهند کرد و به امنيت مالي خواهند رسيد. اما درصد کساني که موفق مي شوند به مراتب در حال کاهش است.
خوشبختانه، فعالاني هستند که تلاش مي کنند آمريکا را به مکان بهتري تبديل کنند.
رهبراني از جمله کساني که نامشان را ما هرگز نخواهيم دانست به صورت خستگي ناپذيري تلاش مي کنند تا اشتباهات و بي عدالتي هاي عميق را اصلاح کنند. آنها مي دانند که با وجود شعار ترامپ، اين کشور هرگز واقعا براي همه «عالي» نبوده است. آنها کساني هستند که براي تميز کردن اين کثافت خانه تلاش مي کنند.