پخش زنده
امروز: -
به گزارش سرويس بين الملل خبرگزاري صداوسيما گروههاي حقوق بشري و بشردوست شرايط را براي بازگشت آوارگان روهينگيا به ميانمار مساعد نمي دانند.
به گزارش شبکه تلويزيوني الجزيره انگليسي، بنگلادش و ميانمار در حالي اعلام کرده اند آماده اجراي طرح بازگرداندن آوارگان روهينگيا به ميانمار هستند که بسياري بر اين باورند شرايط امنيتي براي بازگشت آنها در استان راخين مساعد نيست. حتي سازمانهاي بشردوست و سازمان ملل متحد اين توافقنامه را بيهوده و مسخره توصيف کرده اند. بيش از ششصد و پنجاه هزار روهينگيايي در ماههاي اخير از ميانمار فرار کرده و به بنگلادش رفته اند. گروههاي حقوق بشري مي گويند ارتش ميانمار حدود هفت هزار زن و مرد و کودک روهينگيايي را در ماه اول سرکوبها در ماه اوت قتل عام کرد. بسياري از اين آوارگان ديگر حاضر نيستند به ميانمار بازگردند زيرا نگران جان خود هستند به علاوه ارتش ميانمار خانه هاي آنها را نابود کرده است.
تسليمه بگم، آواره روهينگيايي گفت ما به آنجا بر نمي گرديم زيرا شرايط مساعد نيست. ما را آزار و اذيت کرده و با ما بيرحمي کرده اند. آنها همه داراييها و محصولات کشاورزي و دامهاي ما را از ما گرفتند. ما ترجيح مي دهيم همين جا بميريم اما در چنين شرايطي به آنجا برنگرديم.
توافقي که براي بازگرداندن آوارگان ميان ميانمار و بنگلادش حاصل شده مبتني بر همان توافقنامه اي است که پس از سرکوب روهينگياها در هزار و نهصد و نود و دو ميان دو کشور حاصل شد. شرط بازگشت اين آوارگان اين است که دولت ميانمار هويت آنها را تاييد کند اما مشکل اين است که هزاران نفر از اين آوارگان هرگز مدارک هويتي نداشته اند که بتوانند سکونت خود را در ميانمار ثابت کنند. مشکل ديگر اين است که دولت ميانمار در سال هزار و نهصد و هشتاد و دو تابعيت آنها را باطل کرده و آنها را از حق شهروندي ميانمار محروم کرده است. در ماههاي اخير ارتش ميانمار صدها روستاي روهينگياها را ويران کرده است. بنابراين بازگشت آوارگان به معناي اسکان آنها در اردوگاههاي موقتي است. اين توافقنامه نقشي هم براي سازمان ملل متحد قائل شده است اما درباره جزئيات آن صحبتي نکرده است.
محمد ابوعساکر سخنگوي کميسارياي عالي پناهندگان سازمان ملل متحد گفت فعلا اوضاع در ميانمار براي بازگشت آوارگان اصلا مناسب نيست. هم اکنون هزاران نفر از آوارگان در اينجا ضربه روحي خورده اند و نياز به مددکاري اجتماعي دارند. مسئله ديگر اينکه آوارگان روهينگيا هنوز هم از ميانمار به بنگلادش مي آيند و اين اتفاق هر روز مي افتد گرچه در مقايسه با گذشته کمتر شده است.
دولت بنگلادش برآورد کرده است هر روز حدود چهار ميليون دلار براي کمک به اسکان و تغذيه آوارگان خرج مي کند. دولت بنگلادش همچنين طرحي دارد که مي خواهد يکصد هزار نفر از آوارگان را به سرپناههاي موقتي در جزيره اي منتقل کند که به گفته بسياري در برابر طوفان و سيل بسيار آسيب پذير است. دولتهاي غربي از جمله آمريکا مي گويند دولت ميانمار مسلمانان روهينگيا را پاکسازي قومي کرده است. آنها اين سوال را مي پرسند که چه کسي مي تواند امنيت روهينگياها را پس از بازگشت به ميانمار تضمين کند. به علاوه آنها چگونه مي توانند به ميانمار بازگردند وقتي تابعيت ندارند و خود اين مسئله آنها را دهه هاي متمادي در برابر آزار و اذيت و خشونت دولت و ارتش و بودائيان ميانمار بسيار آسيب پذير کرده است.