ماجرای کسادی سفر اتوبوسی

درترمینال مسافربری زاهدان، بزرگترین ظلم تعاونی ها درحق اتوبوس ها این است که اگر بلیطی را ۳۵هزارتومان می فروشند ، تنها ۲۰هزارتومان رابه اتوبوس داران می دهند وبقیه را خود تصاحب می شوند .این مقدار کسر نه با بیمه همخوانی دارد ونه با هیچ ترمینالی . اینکه متولیان کار اینقدر بی خبر باشند از اوضاع ترمینال ،عجیب است
بخشی از بی رونقی سفربا اتوبوس های زاهدان به دیگر مناطق کشور، از عدم آموزش خدمه آنهاست.
از همان آغاز به گونه ای  برخورد می شود که انگار تا آخر سفر باید حواست باشد که مبادا کسی موادمخدر زیر صندلیت بیندازد و به گردن تو بیفتد غافل از اینکه تریاک ،مفت مجانی نیست که صاحبش مثل نقل ونبات زیرپای این و آن بیندازد .
در مسیر تا چشمت گرم می شود با صدایی شلاقی طوری بیدارباش وایست وبازرسی اعلام می شود که یاد خشم شب می افتی . بگذاریم این کار راخود مامور درباره افراد مشکوک انجام دهد . تاحالا هیچ پاسگاهی اتوبوسی را توقیف نکرده بخاطر بیدارنکردن مسافران توسط راننده .
درمسیر، نوبت نماز وغذای مردم عمدتا قضا می شود .قبل توقف هم  طوری اعلام می شود بجنبید ! هیچ کس جا نماند ! هرکه جا ماند، جامانده ،که آدمی ترجیح می دهد در ماشین بماند ویا نمی داند با پایین آمدن کدام طرف بدود؛ دستشویی ،نماز ویا غذا!
اگر خدمه ،آموزش می دید، اینگونه می گفت: مسافران عزیز  خاطرتان جمع ،این اتوبوس بدون شما حرکت نمی کند ، مافقط بخاطر شما ایستاده ایم ، این رستوران از هرلحاظ مناسب است . درضمن وقت نماز برای ما هم دعا کنید.واقعا اگر اتوبوسی همین حداقل ها را رعایت کند با ۱۳ نفر از زاهدان راهی گرگان می شود یا همه مشتاق می شوند و تلفن می گیرند برای سفر بعدی خود یا بستگانشان با این اتوبوس .بقیه مسیر ها نیز ،همین آش و همین کاسه.

* یادداشت روز ؛احمد ملاشاهی