پخش زنده
امروز: -
فاجعه صبرا و شتیلا؛ فریاد مظلومیت و تبانی قدرت‌ها
سی و پنج سال پیش در چنین روزی صهیونیست‌ها با هجوم به دو اردوگاه فلسطینی در لبنان هزاران نفر را کشتند.
نظامیان صهیونیست به فرماندهی «آرییل شارون» وزیر
جنگ وقت رژیم صهیونیستی و نیروهای فالانژ در 16 سپتامبر سال 1982 تا 19 کشتاری وسیع
در اردوگاه‌های «صبرا و شتیلا» رقم زدند که در محله‌های فقیر جنوب بیروت قرار
داشته و آوارگان فلسطینی زیادی را در خود جای داده بود. بر اساس گزارش‌های رسانه‌های فلسطینی، این جنایت به بهانه ترور «بشیر
جمیل» رهبر وقت حزب فالانژ لبنان معروف به کتائب و به ادعای خونخواهی وی انجام شد؛
همچنین شارون ادعا کرد که سازمان آزادی‌بخش فلسطین که یک ماه پیش از این جنایت
لبنان را ترک کرده بودند حدود 3 هزار نفر از اعضایش را در این 2 اردوگاه نگه داشته
است و حال باید پاکسازی شود که به همین دلیل نظامیان صهیونیست با همکاری مزدوران
خود در لبنان روزهای پنج‌شنبه، جمعه و شنبه (16، 17 و 8 سپتامبر) وحشیانه به
اردوگاه‌های صبرا و شتیلا هجوم بردند و به قتل، شکنجه، تجاوز به زنان و تکه تکه
کردن جسد آنها پرداختند.
روزنامه «نیویورک تایمز» هم در سال 2012 اسناد سری جدیدی را فاش
کرد که حاکی از دخالت طرف‌های آمریکایی در جنایت صبرا و شتیلا بود.
این اسناد در مقاله‌ای تحت عنوان «کشتاری که امکان جلوگیری از وقوع
آن وجود داشت» به قلم «سیت انزیسکا» پژوهشگر آمریکایی دانشگاه کلمبیا منتشر شد که
توانسته علاوه بر دستیابی به اسنادی مهم از رژیم صهیونیستی، گفت‌وگوهای مقامات آمریکایی
در این مدت را به صورت مستند ثبت نماید؛ سندی که در تاریخ 17 سپتامبر 1982 صادر
شده است، رویدادهای جلسه آریل شارون و «موریس دراپر» فرستاده رئیس جمهور آمریکا به
منطقه را نقل می کند.
بر اساس این سند، شارون به «دراپر» اطمینان داده است که آمریکا را
وارد این جنایت نخواهد کرد. شارون خطاب به دراپر گفته بود: اگر نگران آن هستی که
تو هم به همراه ما وارد این جریان شوی اشکالی ندارد، آمریکا می‌تواند براحتی این
موضوع یا اطلاع از آن را انکار کند و ما نیز به نوبه خودمان این امر را انکار می‌کنیم.
این روزنامه خاطر نشان می‌کند که این گفت‌وگو نشان دهنده آن است که اسرائیلی‌ها از
ورود هم پیمانان لبنانی‌شان به اردوگاه و آغاز قتل عام اطلاع داشتند.
یک سند دیگر از دیدار فرستاده امریکا با شارون در حضور سفیر آمریکا
در سرزمین اشغالی و رافائل ایتان و «یهودا ساگی» رئیس دستگاه اطلاعات نظامی پرده
بر می‌دارد که براساس آن دراپر از موضع امریکا مبنی بر درخواست خروج نیروهای رژیم
صهیونیستی از بیروت سخن گفته؛ اما شارون در پاسخ وی گفته بود: تروریست‌ها هنوز در
پایتخت حضور دارند و ما اسامی‌شان را در اختیار داریم. تعداد آنها 2000 تا 3000
نفر است.
سرانجام سه روز پس از این گفت‌وگو و بحث و جدل‌های
بسیار، نیروهای رژیم صهیونیستی در هفدهم سپتامبر خروج از لبنان را آغاز کردند که این
روز بدترین روز کشتار بود. نیروهای سازمان آزادی بخش فلسطین عملا بیروت را تخلیه
کرده بودند، و پس از دو شب رعب و وحشت، صبح روز شنبه نیروهای لبنانی فالانژ از
اردوگاهها عقب نشینی کردند و آنگاه بود که حجم کشتارها مشخص شد.
این جنایت سر و صدای بسیاری در جهان برپا کرد به
نحوی که رژیم صهیونیستی مجبور شد به صورت نمایشی هم که شده کمیته‌ای در این مورد
تشکیل دهد، بنابراین «مناخیم بگین» نخست‌وزیر وقت دستور تشکیل کمیته تحقیقاتی
«کاهان» به ریاست «اسحاق کاهان» رئیس وقت دادگاه عالی را در فوریهٔ 1982 میلادی
صادر کرد.
این کمیته به ظاهر مستقل، برای تطهیر رژیم صهیونیستی در رویداد قتل
عام صبرا و شتیلا آریل شارون را که فرمانده محلی نیروهای ارتش صهیونیستی در منطقه
بود، به دلیل سهل‌انگاری و دست کم گرفتن واکنش فالانژهای لبنان، مقصر اعلام کرد و
همچنین بگین، رافائل ایتان ودیگر فرماندهان اطلاعاتی را به دلیل عدم اتخاذ تصمیمات
مناسب برای جلوگیری از این جنایت مقصر شناخت، در نهایت شارون استعفا داد اما وی
بار دیگر در سال 2001 با پیروزی در انتخابات به عنوان نخست‌وزیر رژیم صهیونیستی
منصوب گردید ولی لکه ننگ جنایت صبرا و شتیلا برای همیشه همراه وی باقی ماند.
گفتنی است این جنایت با نظارت سه شخص اصلی یعنی آریل شارون، رافائل
ایتان رئیس ستاد مشترک ارتش رژیم صهیونیستی وایلی حبیقه مسئول امنیتی نیروهای
لبنان انجام شد.
بر اساس شهادت «رالف شونمان» نویسنده آمریکایی در مقابل کمیسیون
اوسلو در دسامبر 1982 بین 4000 تا 4500 نفر از 12 تابعیت مختلف از جمله فلسطینی،
لبنانی، پاکستانی، بنگلادشی، اردنی، ترک و سودانی در این جنایت کشته شدند.
.................................
امین نجار
نظر شما