نیکلسون: قصد داریم داعش را در افغانستان شکست دهیم

متن مصاحبه پاملا کانستابل رئیس دفتر واشنگتن پست در کابل با جان نیکلسون در ارتباط با راهبرد جدید آمریکا در افغانستان به شرح زیر است:

-سوال: شما چهره مطرح در این مأموریت هستید و گفته می شود که شما در ارتباط با این مأموریت شور و اشتیاق دارید، شوری که بسیاری از مردم آن را یک باتلاق نظامی ناامیدکننده در کشوری می دانند که مملو از فساد است و به سبب جنگ طلبی های قومی چند دسته شده است. این شور شما از کجا نشأت می گیرد، چه عاملی به شما امید می بخشد؟

-نیکلسون: من به مردم افغانستان باور دارم و بر اساس نخستین تجربه هایم در اینجا در سال دو هزار و شش می توانم بگویم که برای مردم افغانستان احترام زیادی قائلم، مردمانی که طی چهار دهه گذشته با دشواری های زیاد و مداومی مواجه بوده اند اما همچنان با این وجود، افرادی با ایمان، سخت کوش و میهمان نواز هستند و به واقع خواهان ایجاد یک زندگی بهتر برای فرزندان خود هستند. من به عنوان یک سرباز، درباره تروریسم ناشی از این کشور نگرانی هایی دارم و زمانی که ما ظرفیت کار کردن با افغان ها را داریم تا ثبات را برقرار کنیم و زمانی که آنها از حضور ما در اینجا رضایت داشته باشند شاهد نتایج موفقیت آمیزی خواهیم بود زیرا می توانیم احتمال فعالیت های تروریستی را کاهش دهیم؛ فعالیت هایی که سرزمین ما و هم پیمانان ما را تهدید می کنند.

سوال: شما در دوره چهار یا پنج ساله خود در اینجا فراز و فرودهایی داشته اید، زمانی که نخستین بار با شما ملاقات کردم شما سرهنگ و در (ولایت) لقمان مستقر بودید تا یک پل را افتتاح کنید. آن دوران، دوران خوش بینی بود و از حمایت و همکاری افغان ها بهره مند بودید. از آن زمان به بعد، برخی مشکلات به وجود آمد که سبب تیره شدن روابط و ایجاد ناامیدی در میان افغان ها و احساسات علیه نیروهای خارجی شد. حملات زیادی حتی از سوی برخی از نیروهای ویژه افغان انجام شد؛ نیروهایی که شما روی آنها حساب باز کردید. شاید حمله هوایی به بیمارستان قندوز در آوریل سال دو هزار و شانزده نکته تاریک دوران کاری شما باشد، کمی پس از آن که شما فرمانده شدید و شما شخصا از مردم افغانستان عذرخواهی کردید. آیا می توانید به طور مختصر درباره آن حادثه و حوادثی از این دست صحبت کنید؟

-نیکلسون: آن حمله هوایی در اکتبر سال دو هزار و پانزده رخ داد، قبل از آن که من فرمانده شوم و سپس پس از آن که فرمانده شدم گزارش آن را دریافت کردم. از این رو، زمانی که نتایج تحقیقات منتشر شد من عذرخواهی کردم. یک فرد سردرگم که تحت تأثیر یک رفتار منفی قرار گرفته  است این گونه حملات را انجام می دهد. هرگز فکر نمی کنم این گونه حملات (حمله سرباز افغان به نیروهای آمریکایی) منعکس کننده تلاش هایی گسترده و هماهنگ و واکنش یک ژنرال به حضور ما در اینجا باشد. از این رو، این پدیده را جهانی نمی کنم. بر این باور نیستم که حمله به خودی منعکس کنده وجود این روند در سراسر نیروهای امنیتی افغانستان باشد بلکه منعکس کننده اقدامات فردی است که دلایل مختلفی برای کار خود دارد. از این رو، در ارتباط با قندوز باید بگویم که این یک جنگ بسیار طولانی مدت است و این مردم تحت مشکلات و سختی های زیادی قرار داشته اند. اکثر این مردم، حدود نود درصد از آنها طالبان را رد می کنند. آنها خواهان بازگشت طالبان نیستند و از کمک های ما تمجید می کنند. از این رو، زمانی که ما مرتکب اشتباه می شویم، همانند همان اتفاقی که در اکتبر سال دو هزار و پانزده رخ داد، و یک بیمارستان هدف قرار گرفت، باید در سطح شخصی به این مردم نزدیک می شدم. در ارتباط با این حمله ما عذرخواهی کردیم. زمانی که تحقیقات به پایان رسید ما به این نتیجه رسیدیم که ما اشتباه کردیم. در سطح انسانی ما با عذرخواهی کردن اقدام درستی انجام دادیم. در سطح فرهنگی، در این فرهنگ، زمانی که شما به سبب اقدامات خود عذرخواهی می کنید -و این موضوع همواره پذیرفته شده است- این اقدام می تواند سبب شود شما روابط خود را با آنها تقویت کنید. از سوی دیگر اگر شما عذرخواهی نکنید، این اقدام به روابط شما آسیب وارد می کند. از این رو، انجام دادن چنین کاری مهم است. این جنگ طولانی باید پایان یابد و از آن زمان به بعد، همسر من با این خانواده ها در تماس بوده است. ما به این خانواده ها توجه می کنیم. ما در سطح شخصی این موضوعات را مد نظر قرار می دهیم. یک مثال دیگر را در اینجا مطرح می کنم. پس از بمب گذاری سی و یکم ماه مه، زمانی که هفت پلیس افغان در حال محافظت از مجتمع های دولتی و دیپلماتیک و به سبب اجازه ندادن برای ورود یک بمب بزرگ به منطقه سبز کشته شدند، آنها کار خود را انجام دادند و این افراد اوراقی  داشتند که به آنها اجازه می داد وارد این منطقه شوند و یک اتفاق به مراتب بزرگ تر رخ می داد. ما از خانواده های افراد کشته شده و زخمی دعوت کردیم تا شخصا با آنها ابراز همدردی کنیم. واقعا مهم است که چنین کاری انجام شود و آنها می دانند که ما به آنها توجه داریم و به عنوان افرادی که جان خود را از دست دادند احترام می گذاریم. آنها از ما کمک خواسته اند، از این رو، فکر می کنم با توجه به تهدید تروریسم ناشی از منطقه و تمایل آنها برای مبارزه با این تروریست ها با کمک ما، این امر دلیل اصلی ماندن ما در اینجاست نه فقط برای کمک به آنها بلکه برای محافظت از سرزمین خودمان و سرزمین هم پیمانانمان.

-سوال: به نظر می رسد اظهارات اخیر شما و همچنین رئیس جمهور ترامپ توصیف کننده دو جنگ علیه دو دشمن در افغانستان است: طالبان و نیروهای تروریسم بین الملل. دو مخاطب جدا برای این پیام ها وجود دارند: مردم افغانستان که ناامیدانه در تلاش برای برقراری صلح هستند و رأی دهندگان آمریکایی که از جنگ افغانستان خسته شده اند اما لزوم مبارزه با تروریسم را درک می کنند. آیا این جنگ ها مکمل یکدیگر هستند یا متناقض یکدیگرند؟

-نیکلسون: رئیس جمهور در سخنان خود اذعان کرد که ما از زمان آمدن به اینجا هدف حمله قرار نگرفتیم. اساسا فکر می کنم باید فشارها بر این گروه های تروریستی حفظ شود تا مانع از انجام دادن یک حمله دیگر در سرزمین خود شویم. دلیل حضور ما در اینجا همین است و آن به سبب وجود طالبان است. طالبان شرایط را فراهم کرد. آنها روابط خود را با این گروه های تروریستی حفظ کرده اند حتی با آن که می دانند دلیل کنار راندن آن ها از قدرت به سبب میزبانی آنها از القاعده بود. آنها این روابط را حفظ کرده بودند. آنها آشکارا در این باره صحبت نمی کردند اما همچنان با آنها همکاری می کردند و در میدان جنگ با هم حضور داشتند. از این رو، بازگشت حکومت طالبان به افغانستان به معنای بازگشت به القاعده است. و بازگشت به القاعده به معنای وجود یک تهدید دیگر علیه کشور ماست و البته موضوع دیگری که رئیس جمهور ترامپ در سخنان خود به آن اشاره کرد، حضور بیش از بیست گروه تروریستی است و بدین ترتیب افغانستان کشوری است که یکی از بالاترین تجمع تروریست ها را دارد. و این یکی از دلایل ماندن ما در اینجاست. یکی دیگر از تحولاتی که طی شانزده سال گذشته شاهد آن بودیم ظهور شمار متنوعی از این گروه هاست. این همان چیزی است که مردم افغانستان آن را نمی پذیرند.

-سوال: شما این هفته گفتید که از طریق سلسله مراتب فرماندهی به ویژه از طریق ژنرال ووتل فرمانده سنتکام (فرماندهی مرکزی) با رئیس جمهور ترامپ در ارتباط بوده اید. او گفت که شما هرگز به طور مستقیم با او گفتگو نکرده اید. گفته می شود در نشست اخیر در کاخ سفید، رئیس جمهور تهدید کرد شما را اخراج می کند زیرا به سبب نبود پیشرفت در جنگ ناامید شده است. آیا بر این باورید در حال حاضر رئیس جمهور ترامپ از شما حمایت می کند؟

-نیکلسون: این یک سوال جالب است. بله. 

-سوال: چیز دیگری برای گفتن ندارید؟ رئیس جمهور ترامپ روز دوشنبه اعلام کرد درباره پیروزی در افغانستان مصمم است. دیگر مقامات از جمله رکس تیلرسون وزیر امور خارجه آمریکا و خود شما برنامه ای برای چگونگی جلوگیری از شکست یا ناکامی ارائه کرده اید.

-نیکلسون: در وهله نخست باید داعش و القاعده را در افغانستان شکست دهیم و سپس دیگر گروه های تروریستی نباید هیچ گونه آزادی عملی برای دنبال کردن دستورالعمل های خود در افغانستان داشته باشند. نکته دوم باید توانایی ها این گروه ها و تروریست ها در خارج کاهش یابد یا از بین برود. نکته سوم، این است که باید ظرفیت نیروهای امنیتی افغان افزایش یابد و این موضوع باید در ابتدا از نیروهای ویژه این کشور آغاز شود و نیروی هوایی باید بر این کشور کنترل داشته باشد. سپس شرایط برای آشتی ملی فراهم می شود. در آن صورت، شورشیان به صورت فزاینده ای به حاشیه رانده یا کشته می شوند یا این که مصالحه می کنند و در سطح بعدی باید پیشرفت های سیاسی و اقتصادی حاصل شود تا دولت بتواند روی پای خود بایستد و این امر شامل برگزاری یک انتخابات عادلانه در سال دو هزار و هجده و نوزده می شود.

سوال: شما اعتماد زیادی به رئیس جمهور غنی دارید. شما در ارتباط با نقشه راه نظامی چهار ساله، از نزدیک با او  همکاری کردید. شما به طور خاص به تلاش های او برای مبارزه با فساد و حرفه ای کردن بخش امنیتی اشاره کردید. اما رئیس جمهور غنی در حال تقلا کردن است و مخالفت های داخلی و خارجی مشکلاتی برای او به وجود آورده است و دلیل آن هم مخالفت با تلاش های وی برای اجرای اصلاحات است. دولت او پشتوانه مردمی و مشروعیت قانون اساسی ندارد. آیا فکر می کنید او می تواند با این شرایط به فعالیت خود ادامه دهد؟

نیکلسون: بله این گونه فکر می کنم. رئیس جمهور غنی سبب کسب حمایت های بین المللی از افغانستان شد. از زمان برگزاری نشست ورشو در ژوئیه سال دو هزار و شانزده، ائتلاف به سبب اعتماد به رئیس جمهور غنی و مردم افغانستان حمایت های خود را تا چهار سال دیگر تمدید کردند تا بتوانند نیروهای امنیتی این کشور را تأمین مالی کنند و حضور نیروهای ناتو و ائتلاف را تا چهار سال تمدید کنند. دوم این که، رئیس جمهور غنی در کنفرانس بروکسل -که در زمینه جمع آوری کمک برای افغانستان بود- تلاش های شخصی زیادی انجام داد و آنها توانستند پانزده میلیارد دلار کمک برای توسعه اقتصادی افغانستان به دست بیاورند. و سومین موضوع روال سیاسی اخیر حاصل شده با آمریکاست که بر اساس آن، رئیس جمهور غنی و تیمش از شرکای کلیدی در به نتیجه رسیدن آن بودند. اقدامات فراوانی تعیین شده است که افغان ها باید آنها را انجام دهند و ما آن ها را در این زمینه ها پاسخ گو می دانیم. فکر می کنم پاسخ سوال شما مثبت است . او توانست کمک های بین المللی را به دست آورد و مدت زمان حضور آنها را در افغانستان تمدید کند. و سیاست آمریکا حمایت از افغانستان است. او این کار را انجام داد زیرا او یک شریک قابل است و با ما در زمینه تأمین امنیت افغانستان و امنیت ائتلاف همکاری می کند. این موضوع بسیار اهمیت دارد. در زمینه اجرای اصلاحات و مبارزه با فساد باید بگویم که این موضوع بسیار با اهمیت است. این بخشی از اعتبار در میان جامعه بین المللی است و مطمئنا، زمانی که شما چنین تلاش هایی را برای اجرای اصلاحات در پیش میگیرید، افرادی هستند که در مقابل تلاش های شما مقاومت خواهند کرد و من فکر می کنم این موضوع توجیه کننده برخی مقاومت های سیاسی است که او تاکنون آن را تجربه کرده است. همچنین در زمینه بخش امنیتی باید بگویم که دستورالعمل اجرای اصلاحات برای رسیدن به موفقیت امری حیاتی است و ما از این روند حمایت می کنیم و من فکر می کنم با گذشت زمان اوضاع بهبود خواهد یافت. 

-سوال: شما بارها به نقش اساسی پاکستان در ایجاد مشکل در افغانستان و همچنین در حل و فصل مشکلات افغانستان به ویژه در زمینه پناه دادن به تروریست ها و شورشیان اشاره کردید. رئیس جمهور ترامپ هشدار داده است اگر پاکستان حمایت از شورشیان و تروریست ها را متوقف نکند، اقدامات لازم را انجام خواهد داد. اما دولت های قبلی آمریکا نیز چنین وعده  هایی داده بودند اما اجرایی نشدند. پاکستان هم اکنون از حمایت فراوان چین برخوردار است. نگرانی اولیه در زمینه استیلای هند و چگونگی مقابله با آن است. آیا نشانه ای در این باره وجود دارد که پاکستان احتمالا به فشارهای آمریکا در ارتباط با افغانستان واکنش نشان دهد؟

-نیکلسون: نخست باید بگویم که پاکستان به شدت به سبب وجود تروریست ها‌آسیب دیده است و آنها نیروهای امنیتی خود را دارند که با شجاعت با تروریست های خاص در کشور خود می جنگند و ما برای آنها احترام قائل هستیم. از سوی دیگر، رئیس جمهور ترامپ روابط کنونی آمریکا و پاکستان را تدوین کرد و من چیزی ندارم که به آن اضافه کنم. فکر می کنم ما در مرحله ای مهم در روابط خود قرار داریم و این روند از سوی واشنگتن و اسلام آباد مدیریت خواهد شد. این همه آن چیزی است که می توانم بگویم.

-سوال: رئیس جمهور ترامپ درباره دیگر بازیگران مهم منطقه ای به ویژه ایران و روسیه صحبت نکرد، کشورهایی که مشتاقانه در تلاش برای تأثیر گذاری و نفوذ در افغانستان و درگیری های این کشور هستند و من مطمئنم که این یکی از موارد نگرانی شما محسوب می شود. از نظر شما، آمریکا برای اطمینان یافتن از این موضوع که این بازیگران منطقه ای در امور افغانستان مداخله نخواهند کرد، چه اقدامی را باید انجام دهد؟

-نیکلسون: فکر می کنم همسایگان منطقه ای منافعی مشترک با ائتلاف و افغانستان دارند. موضوع شماره یک در این باره می تواند مسئله مبارزه با  فعالیت های تروریستی باشد. از این رو، ما در روند مبارزه با تروریسم ذینفع هستیم و به ویژه در ارتباط با گروه داعش. از این رو، امیدوارم همسایگان افغانستان به این نتیجه برسند که نیروهای ویژه افغان با کمک نیروهای ضد تروریستی آمریکا همان نیروهایی هستند که داعش را شکست خواهند داد، نه طالبان. از این رو، همسایگان باید از دولت افغانستان و نیروهای آن حمایت کنند و این تروریست ها را شکست دهند. افغان ها و مشاوران آمریکایی آنها در  مبارزه ای حضور دارند که به نفع آنها خواهد بود و از این رو، باید از تلاش های ما حمایت شود نه این که این تلاش ها به سبب حمایت از طالبان تضعیف شود. نگرانی دوم موضوع مبارزه با قاچاق مواد مخدر است. قاچاق مواد مخدر به خارج از افغانستان و به ایران و روسیه هر ساله سبب کشته شدن هزاران نفر می شود. این موضوع را مد نظر داشته باشید که این کشورها از نزدیک با دولت افغانستان برای مبارزه با قاچاق مواد مخدر مبارزه کنند. این موضوع شماره دو در ارتباط با افغانستان و به ویژه ایران است. در اینجا هم مواردی از منافع مشترک وجود دارد. آب یکی از این زمینه هاست. آب از افغانستان به سوی ایران جریان دارد. همچنین در زمینه توسعه اقتصادی، بندر چابهار و مسیر اقتصادی احتمالی از آسیای میانه از طریق افغانستان و ایران به سوی بندر چابهار، منافع مشترک وجود دارد. از این رو، امیدوارم از این موارد مرتبط با منافع مشترک برای ایجاد یک رابطه مثبت استفاده شود که با برقراری ثبات در افغانستان تقویت خواهد شد.

سوال: بیشتر افغان هایی که با آنها صحبت کرده ام، از این ایده متنفر هستند که آمریکا پیمانکاران خصوصی را به افغانستان اعزام  می کند تا آنها جایگزین سربازان دولتی شوند. آنها می گویند این اقدام سبب از بین رفتن روند اعتماد و حسن نیت افغان ها به آمریکا می شود. آیا فکر می کنید احتمالی وجود دارد که دولت ترامپ این پیمانکاران را به افغانستان اعزام کند؟

-نیکلسون: همان گونه که رئیس جمهور گفت او قبل از تصمیم گیری درباره این اقدام، گزینه های دیگر را نیز مد نظر قرار خواهد داد. اما در حال حاضر این روند انتخاب شده است. به این موضوع اشاره می کنم که شمار قابل توجهی از پیمانکاران در حال انجام دادن فعالیت هایی فراتر از آن چه هستند که در ابتدا تعیین شده بود. 

-سوال:‌از این  رو، آیا فکر می کنید در حال حاضر این موضوع از دستور کار خارج شده است؟

-نیکلسون: این برداشت من است. منظورم این است که رئیس جمهور تصمیم گرفته است. ما ائتلافی متشکل از سی و نه کشور داریم و سال گذشته زمانی که باراک اوباما رئیس جمهور آمریکا در روز شانزدهم ماه ژوئن تصمیم گرفت تعداد نیروهای ما را از پنج هزار و پانصد نفر به هشت هزار و چهارصد و پنجاه نفر برساند، ائتلاف فورا وعده داد در همان سطح باقی می ماند و در برخی موارد ما حتی تعداد آنها را افزایش دادیم. ما مشروعیت خود را از حضور سی و هشت کشور دیگر و همچنین حمایت فیزیکی به دست می آوریم که گاهی اوقات دست کم گرفته می شود.