یادداشت روز
سوگ وحدت...
آبادانی ها به پایان مرداد که می رسند، نه گرمای بالای 50 درجه و نه شرجی 80 تا 90 درصد آنها را زمین گیر نمی کند، اشک آنها را در نمی آورد و حتی خم به ابرو هم که هیچ ...بلکه مقاوم و استوار به امید خوشه های خارک و رطب، گرمای وجودشان را بین هم تقسیم می کنند...
اما... 28 مرداد و 29 مرداد فاجعه سینما رکس بعد از گذشت 39 سال همچنان دل را به درد می آورد ..که چرا ؟فقط چرا؟عمال رژیم پهلوی 377 انسان مشتاق زندگی را زنده ...زنده ...در آتش خشم و نفرت و انتقال از ملت انقلابی گرفته است...
آبادانی ها...
هر سال باجوش و بی جوش این روزها و شب ها را به یاد آن پرستوهای بال و پر سوخته به سوگ می نشینند و یادشان را گرامی می دارند ... و هر سال بر پیمان خود بر آرمانهای انقلاب اسلامی بهمن57 متعهد می شوند و خود را آغاز گر شتاب پیروزی انقلاب بهمن57 می دانند...
لیکن دو نکته احساسات پاک آنها را می رنجاند:
یکی اینکه چرا ...فاجعه سینما رکس از تقویم ملی حذف شد؟ و کسی پیگیر بازگشت آن به تقویم ملی نیست؟ و ...
دوم اینکه "چرا این رخداد انقلابی محور وحدت مسئولان و نخبگان آبادانی نیست؟ و هر کسی از ظن خود در گوشه ای و سالنی و خیابانی با جمع چند ده نفره کمتر مراسم برگزار می کند... و این که خیلی از مسئولان آبادان بودند ...یا نبودند بماند... ولی حتی تسلیتی و یادی از شهدای رکس نکردند...
و امروز 30 مرداد نه بخاطر شهدای سینما رکس بلکه بخاطر سهل انگاری و وحدت شکنی آنانی که می توانستند با مردم و جوانان آتش به اختیار همراه باشند ولی نبودند...به سوگ نشسته ایم...امروز برای وحدت ....آنانی که می توانستند ...مسئول باشند...ولی نبودند ...به سوگ نشستیم...
یادداشت روز، ناصر بهرام