تاکید کمال خرازی بر نقش ایران در تامین امنیت منطقه
کمک ایران به دولت های سوریه و عراق و موفقیت های حاصله در این کارزار آمریکا و متحدانش در حوزه خلیج فارس را به شدت عصبانی کرد.
به گزارش سرویس بین الملل خبرگزاری صدا و سیما؛ رئیس شورای راهبردی روابط خارجی در جمع دیپلمات های مقیم، محققان، اندیشمندان و کارشناسان ارشد سیاسی حاضر در چتم هاوس اندیشکده چتم هاوس در لندن، نقش ثبات بخش ایران در منطقه را تشریح کرد.دکتر خرازی در سخنرانی خود تحت عنوان نقش منطقه ای ایران: ثبات دهنده یا بی ثبات کننده توضیح داد که نقش ایران در صحنه پرتلاطم خاورمیانه حمایت از حکومت های مستقر، جلوگیری از توسعه تروریسم، بی ثباتی و فروپاشی حکومت های سوریه و عراق است.
وی گفت باید روشن شود چه کسانی در این منطقه از بی ثباتی سود می برند و چه کسانی در پی تثبیت وضع موجودند؟ آیا ایران می توانست نسبت به بی ثباتی در عراق و سوریه بی تفاوت باشد؟ و آیا بی ثباتی در این دو کشور منجر به بی ثباتی در ایران نمی شد؟ و اگر ایران به این کشورها کمک نمی کرد و بغداد و دمشق به دست داعش سقوط می کردند، سرنوشت منطقه در برابر یک تروریسم وحشی عنان گسیخته چون داعش چه بود؟ اگر بغداد و دمشق سقوط می کردند آیا شما امروز اروپای امن تری داشتید؟
دکتر خرازی تصریح کرد: انقلاب های عربی و سقوط رژیم های تونس و مصر منجر به پیدایش یک خلأ سیاسی در منطقه شد. در چنین شرایطی عربستان ابتدا با حمایت از کودتای نظامی مصر حکومتی را که با آرای مردم انتخاب شده بود سرنگون ساخت و سپس با حمایت از گروه های تروریستی در سوریه و عراق، سرنگونی دولت های مستقر سوریه و عراق را دنبال کرد. طبعاً سقوط این حکومت ها می توانست منطقه را با خطرات مهمی روبرو سازد که ایران در پی دعوت همان حکومت ها، به کمک آن ها شتافت. بنابراین، حمایت ایران از دولت های سوریه و عراق با هدف حفظ وضعیت موجود، حفظ تمامیت ارضی و ثبات کشورهای منطقه بود.
خرازی ادامه داد: جای تاسف است که دولت انگلیس به خاطر منافع مادی خود اجازه انتشار نتایج تحقیقاتی را که در زمینه نقش عربستان در گسترش وهابیت و حمایت مالی آن از گروه های تروریستی انجام گرفته است، نمی دهد در حالی که برای ریشه کن کردن تروریسم تکفیری- وهابی باید عربستان را به عنوان خاستگاه وهابیت تحت فشار قرار داد. در غیر این صورت ادامه نشر چنین تفکراتی می تواند امنیت منطقه و جهان و از جمله بریتانیا را با خطر مواجه سازد. متاسفانه ما در آمریکا نیز شاهد همین سیاست بوده ایم که به دلیل منافع مادی از انتشار گزارش محرمانه کنگره درباره نقش عربستان در حادثه 11 سپتامبر جلوگیری به عمل آمده است.
خرازی گفت : کمک ایران به دولت های سوریه و عراق در مبارزه با گروه های تروریستی تکفیری و موفقیت های حاصله در این کارزار آمریکا و متحدانش در حوزه خلیج فارس، به ویژه عربستان را به شدت عصبانی کرد.
وی افزود : ریشه اختلاف عربستان با ایران و تلاش آن رژیم در تبلیغ ایران هراسی، ایراد فشار بر ایران، تطمیع کشورهای دیگر برای قطع رابطه با ایران، اقدام نظامی در بحرین و یمن علیه مردم آن ها را- که صرفاً خواستار حق طبیعی خود در ایفای نقش مثبت در اداره کشورشان، و نه سرنگونی رژیم هایند- در شکست آن ها در سوریه و عراق باید جستجو کرد.
رئیس شورای روابط خارجی در درباره نفوذ ایران درمنطقه گفت : نفوذ ایران در منطقه یک امر جدید نیست زیرا از زمان صفویه رابطه بسیار قوی بین مردم ایران و عراق و شامات وجود داشته و حتی ایران در دوران حکومت عثمانی ها نفوذ بالایی در شهرهای عراق چون نجف، کربلا و بغداد داشته است. امروز نیز نفوذ ایران به دلیل حمایت از مردم این کشورها در برابر تروریسم تکفیری است که امنیت منطقه را به خطر انداخته است. بنابراین، این یک نفوذ معنوی است و نمی توان چنین نفوذی را با ارسال اسلحه و پول برای تروریست ها که سیاست آمریکا و متحدان آن در منطقه، چون عربستان است به دست آورد.
دکتر خرازی در پایان بر نکات زیر تأکید کرد :
1-تغییر رژیم ها از طریق دخالت نظامی، آنطور که در لیبی اتفاق افتاد و یا کمک به گروه های مذهبی و قومی برای جدایی از سرزمین اصلی خود، آن طور که در عراق و سوریه دنبال می شود، نه تنها گره ای از گره های منطقه را باز نخواهد کرد، بلکه شاهد نا امنی بیش تر در این منطقه، تقویت گروه های تروریستی و گسترش تروریسم به کشورهای مجاور و نقاط دیگر جهان خواهیم بود.
2-برای مبارزه با تروریسم یک همکاری واقعی و صادقانه بین المللی، و نه تشکیل ائتلاف های نمایشی ضروری است و لازمه آن تعریف دقیق تروریسم، احتراز از استانداردهای دوگانه در نحوه برخورد با گروه های تروریستی و عدم استفاده ابزاری از این پدیده شوم برای اهداف سیاسی است.
3-برای مبارزه با تروریسم باید ریشه های آن را خشکاند و منابع مالی آن را قطع کرد. عدم خشکاندن ریشه های تروریسم تکفیری، عدم جدیت در معرفی عاملان و حامیان گروه های تروریستی و عدم همکاری واقعی جامعه بین الملل در مبارزه با تروریسم، جهان را با نا امنی بیش تری روبرو خواهد ساخت.