پاتو تو کفش من نکن، حفرهای دیگر در سینمای کمدی
صاحبنظران معتقدند، فیلم سینمایی «پا تو کفش من نکن» با داشتن پیام غیر اخلاقی، گفتگوها و صحنههایی مبتذل، یک ضد ارزش و پس رفت در سینمای کمدی به حساب میآید.
به گزارش خبرنگار
خبرگزاری صدا و سیما؛ هنوز دل خوری و نگرانی جمعی از دلسوزان سینما و فرهنگ و هنر کشور از اکران «اکسیدان» التیام نیافته که خبر اکران یک فیلم دیگر در همان حال و هوا در رسانهها نگرانی منتقدان دغدغهمند سینما را در پی داشته است.
فیلمی که از نظر شوخیهای جنسی و مغایر با فرهنگ ایرانی اسلامی اگر جلوتر از کمدیهای مبتذل قبلی نباشد عقبتر نیست!
«پاتو تو کفش من نکن» فیلمی بی محتواست که سعی دارد با به سخره گرفتن ارزشها و شوخیهای متضاد با هنجارهای جامعه مخاطب را بخنداند.
این فیلم قصه دو زوج را روایت میکند که برای ثبت ازدواج به محضر میروند ولی شلوغی محضر عاملی میشود برای رخداد اتفاقی غیرمنتظره و در نهایت گره خوردن زندگی این دو زوج به یکدیگر!
این فیلم سنت پسندیده ازدواج را به سخره میگیرد و با زبان طنز و به کمک دیالوگها و تصاویر هنجار شکن روابط نامتعارف را ترویج میدهد.
فیلم هیچ حرف تازهای برای گفتن ندارد و همان شوخیهای سطحی ضد فرهنگ را با چاشنی بیشتری از ابتذال به خرد مخاطبانش میدهد واکران عمومیش میتواند تاثیرات مخربی روی امنیت روانی خانوادهها داشته باشد.
محمدحسین فرح بخش کارگردان این فیلم هم پیش از این «اس و پاس» را ساخته است؛ فیلمی که درصد زیادی از سکانسها و دیالوگ هایش کپی برداری از یک فیلم فارسی بود وبا قصهای بی محتوا، بازیهای ضعیف و تنها زرق و برق ظاهری وقت مخاطبانش را تلف میکرد.
بازیگرانی هم که در این فیلم ایفای نقش کردهاند اغلب بازیگران سینمای تجاری هستند که تهیه کننده و کارگردان از حضورشان برای فروش بیشتر فیلم استفاده میکنند.
حال این سوال پیش میاید که آیا دیگر کسی دغدغه سلامت روانی خانوادهها در سینما و هنگام دیدن فیلمهای کمدی را ندارد؟ آیا سطح سینمای کمدی ما به حدی پایین آمده که فیلم هایی که نمونه بارزولنگاری فرهنگی به حساب میایند به اکران عمومی در بیایند و هیچ کس جلوی پیام هایی را که در خود اگاه و نا خود اگاه جامعه میگذارند را نگیرد؟
آیا موفقیت در گیشه به هر قیمتی حتی به قیمت گسترش ابتذال اولویت اول برخی از سینماگران است؟
این یک واقعیت است که از سال گذشته برخی از فیلمهای سینمای کمدی خواسته یا ناخواسته به بی راهه رفته اند و گویی به کار گیری شوخیهای جنسی، الفاظ سخیف و حرکات ناشایست در برخی از فیلمهای این ژانر از سینما در حال تبدیل شدن به ارزش شده است!
به گونهای که برخی از کارگردانان سعی دارند در هنجار شکنی در این فیلمها برای فروش بیشتر از یکدیگر سبقت بگیرند.
در این شرایط انتظار میرود سازمان سینمایی و نهادهای فرهنگی مرتبط با این حوزه دقت و نظارت بیشتری بر فیلمنامه، روند ساخت و نخسه قابل اکران فیلم داشته باشند زیرا تعلل در این زمینه با توجه به مخاطبان زیاد سینمای کمدی میتواند اسیبهای جدی به فرهنگ کشور وارد کند.