آمریکا؛ 220 سال در جنگ و خونریزی

به گزارش سرویس فضای مجازی خبرگزاری صدا و سیما به نقل از مشرق؛ آمریکا سال‌هاست که خود را مهد آزادی و حامی اصلی حقوق بشر و حق مظلومان در جهان معرفی می‌کند اما حقیقت این است که این افسانه، در بیرون از مرزهای آمریکا اصلا قابل لمس و باور نیست و در داخل آمریکا هم بی‌اعتمادی نسبت به آن به طور روزافزون در جریان است. سیاهه جنایات آمریکا طی ۲۴۱ سال اخیر -از زمان استقلال‌اش تاکنون- سرشار است از جنگ و خونریزی در اقصی نقاط دنیا؛ حال چه مستقیم و چه نیابتی.

نشریه «آمریکن هرالد تریبیون» در گزارش جدید خود به قلم «رابرت فانتینا» نوشت: آمریکا سال‌هاست که خود را مهد آزادی و حامی اصلی حقوق بشر و حق مظلومان در جهان معرفی می‌کند. کم نیستند سیاستمداران آمریکایی که سنگ این داعیه را به سینه می‌زنند و از آن دست، سناتور «مارکو روبیو» -رقیب سابق ترامپ و فرماندار کنونی فلوریدا- را می‌توان نام برد که گفت "اگر دنیا می‌خواهد معنای دموکراسی را بفهمد، بهتر است که به آمریکا بنگرد". اما حقیقت این است که این افسانه، در بیرون از مرزهای آمریکا اصلا قابل لمس و باور نیست و در داخل آمریکا هم بی‌اعتمادی نسبت به آن به طور روزافزون در جریان است. برای این مدعا، شواهدی را در نظر گرفته‌ایم:

آمریکا ۲۲۰ سال از تاریخ ۲۴۱ ساله خود را در پی جنگ‌افروزی بوده است. در طی این دوره نسبتا طولانی، نمونه کامل بی‌تفاوتی و بی‌توجهی به حقوق بشر را شاهد بوده‌ایم. بی‌توجهی به مردم کشورهایی که آمریکا در آنها بطور مستقیم یا غیرمستقیم جنگ‌افروزی کرد و آنها قربانی شدند. نمونه‌های معاصر پیش روست تا به میزان و تداوم وحشی‌گری این کشور بیشتر پی ببرید.

جنگ ویتنام ۷ سال طول کشید و به ادعای منابع معتبر، دست‌کم ۲ میلیون انسان نفر شامل مرد و زن و کودک در این تجاوز خانمان‌سوز کشته شدند. به سربازان آمریکایی گفته شد که هر ویتنامی در هر سنی که دیدید دشمن است و باید بکشید و بسوزانید و ویران کنید. همین سربازان آمریکا وقتی کودکان بی‌پناه ویتنامی نزدیکشان می‌شدند، کلوچه‌های سمی به خورد آنها می‌دادند. کشتار «مای لای» (My Lai massacre) در ۱۶ مارس ۱۹۶۸ که توسط واحد گردان سوم تجسسی آمریکا صورت گرفت، موجب مرگ ۳۴۷ تا ۵۰۰ شهروند غیرنظامی ویتنام شد. اکثر قربانیان غیرنظامیان زن و کودک بودند. قبل از قتل، برخی از قربانیان مورد شکنجه و قطع اندام نیز قرار گرفته بودند. این تنها مشتی از خروار جنایات آمریکا محسوب می‌شود.

سربازان آمریکایی از جنگ بازگشتند اما با مشکلات جسمی و روانی بسیار. «عامل نارنجی» که خود آمریکا در جنگ ویتنام بر علیه مردم بی‌دفاع آن کشور استفاده کرد، دامن‌گیر سربازان خودش شد و فرزندان متولدشده از آنان، اکثرا ناقص‌الخلقه بودند. یک نسل بعد، سندرم جنگ خلیج فارس بود که تا سال‌ها توسط دولت‌های آمریکا انکار شد.

به قرن ۲۱ می‌رویم: آمریکا به عراق حمله کرد و مناطقی را زیر باران بمب گرفت که نیمی از جمعیت آن، سنی زیر ۱۵ سال داشتند. آمریکا، مراکز اصلی و حیاتی زندگی مردم که با لوله‌های نفت در ارتباط بود را هدف گرفت و منابع حیاتی میلیون‌ها نفر را از آنها گرفت.

در یمن هم، پهپادهای آمریکایی دست‌کم ۶ هزار انسان بی‌گناه را کشتند. اولین پهپاد با دستور مستقیم اوباما به پرواز درآمد و ۳۴ نفر را کشت. از این ۳۴ نفر، فقط ۲ نفر مظنون به داشتن رابطه با گروه‌های تروریستی بودند. یعنی آمریکا به خاطر دو نفر آن هم «مظنون»، ۳۲ نفر دیگر که زن و کودک بودند را به قتل رساند. و همچنان این خونریزی‌ها تا به امروز ادامه دارد.

در سوریه هم شاهد حمایت کامل آمریکا از گروه‌های تروریستی بودیم که رنج بی‌شماری را نثار مردم بی‌گناه این کشور کردند. دست‌کم، یک شوم جمعیت سوریه از خانه‌های خود گریختند و آواره شدند. همین اواخر بود که به همت نیروهای‌ سوری و متحدینشان عده‌ای از همان جمعیت آواره به خانه‌هایشان بازگشتند. تعداد تلفات مربوط به تحرکات آمریکا در سوریه، ۵۰۰ هزار نفر است.

وقتی کشوری بخواهد از خود در مقابل دست‌درازی آمریکا دفاع کند، آن وقت آمریکا هیچ معادلی برای ظاهرسازی پیدا نمی‌کند. فلسطینیان که به طرف جنگ‌افزارهای آمریکایی که اسراییل برای کشتار آنها به کار می‌برد سنگ پرتاب می‌کنند، تروریست‌ نامیده می‌شوند. تروریست ارتش اسراییل و شهرک‌سازانی هستند که بر خلاف قوانین بین‌المللی در کرانه باختری حضور دارند.  

حال، همه اینها برای حقوق بشر اولیه مردم کشورهایی که از امپریالیسم آمریکا زخم خورده‌اند چه معنایی دارد؟ مرگ، بیماری، بی‌خانمانی، زندگی در اردوگاه آوارگان، گرسنگی، کمبود مراقبت پزشکی، کمبود فرصت‌های تحصیلی، و بسیار موارد دیگر.

آمریکا درست بر خلاف ادعایش، دارای بیشترین رکورد نقش حقوق بشر در سرتاسر جهان است. آمریکا دائما جنگ‌افروزی کرده و از سال ۱۷۷۶ تقریبا همیشه در جنگ بوده است. این همان آمریکاست که فقط خودش به خودش می‌گوید «مهد صلح و عدالت». این تزویر بین‌المللی با چهره کشنده این کشور تصویر روشن‌تری از خود برون می‌دهد. بسیاری از کشورهای دیگر سعی در حصول جهانی صلح دارند اما گروه‌های ذینفع مرتبط با آمریکا در هر کشور، مانع از آن می‌شوند. در هر حال چنین حجمی از ظلم و خونریزی در حق کشورهای دیگر نمی‌تواند تا ابد ادامه داشته باشد. قطعا، پایان بی‌عدالتی‌های آمریکا یعنی روز خوشبختی مردم کره خاکی.