نیمکت نشینان، نیم نگاهی به پشت سرتان هم بیاندازید!

از همان ابتدای راهیابی والیبال کشورمان به جمع مدعیان جهان همه کارشناسان و اهالی فن بر این باور بودند که با توجه به شرایط موجود اگر نتوانستیم حریفی را ببریم حداقل والیبال سطح بالا را به نمایش بگذاریم همان طور که این اتفاق در دیدار دوم هفته نخست در برابر تیم ملی برزیل افتاد و بازیکنان با وجود باخت در برابر قهرمان المپیک توانستند بازی حرفه ای را از خود به نمایش بگذارند.

در دیدار شب گذشته تهران، بلندقامتان کشورمان در برابر تیمی صف آرایی کردند که از نظر عنوان و تجربه چندین پله از آن ها بالاتر بود اما در ست سوم نشان دادند که از نظر فنی توان برد حریف را دارند اما توان جسمانی این اجازه را به آن ها نمی دهد.

زمانی که پنج سال پیش تیم ملی می خواست برای نخستین بار حضور در لیگ جهانی را تجربه کند همگان از این موضوع نگران بودند که چگونه بازیکنان را با سفرهای طولانی و زیاد هماهنگ کنند و آن ها در طول مسابقات از نظر بدنی دچار ضعف نشوند با توجه به این موضوع بحث بدنسازی در اولویت کار آماده سازی والیبالی ها در همه ادوار قرار گرفت چه بسا که این موضوع در زمان حضور اسلوبودان کواچ به یک معضل جدی تبدیل شد.

تیم ملی ایران که در نخستین روز از بازی های این هفت، یک دیدار حساس و سنگین را در برابر تیم مدعی و قدرتمند بلژیک برگزار کرد و به همین خاطر بازیکنان تا بامداد روز یکشنبه بیدار بودند و کمتر از 24 ساعت بعد با کمترین فرصت برای ریکاوری در برابر قدرتی دیگر از جهان به نام صربستان در زمین بازی کرد.

در بازی شب گذشته اگر به چهره بازیکنان دقت می شد آن ها طراوت و شادابی همیشگی را نداشتند و این موضوع روی راندمان کاریشان هم تاثیر منفی گذاشته بود به طوری که حتی در دریافت سرویس های ساده هم دچار مشکل شدند و این ضعف از برنامه های بدنسازی نشات می گیرد.

بهتر بود کولاکوویچ و دستیارانش که به خوبی و از نزدیک با بازیکنان سروکار دارند و بهتر از هر فرد دیگری می دانند که آن ها خسته هستند یا نه، این اجازه را می دادند که دیگر بازیکنان هم از همان آغاز سوت دیدار درترکیب قرار بگیرند و به نوعی به ترکیب اصلی فرصت استراحت می داند تا بلکه امشب در بلندقامتان کشورمان در برابر آرژانتین بتوانند سرحال بازی کنند.

تعویضی که به یکباره انجام شد و پنج بازیکنان در دقایق پایانی ست چهارم بازی شب گذشته به نشانه ناامیدی کامل سرمربی از شاگردان و مهره های اصلی بود پس ای کاش کولاکوویچ که تاکنون کاریزمای خاصی را در والیبال ایران از خود نشان نداده است، کمی زودتر پرچم تسلیم خود را بالا می گرفت تا بلکه از بازی با مدعی عنوان قهرمان جوانان آینده ساز تجربه کسب می کردند.

در پایان باید گفت، ایگور بیشتر دقت کن، مردم ایران والیبال را خوب می فهمند و نسبت به آن حساس هستند چون آن را از صفر تا صد دنبال کرده اند و پیگیرند.