گشت و گذار سایبری؛
دسترسی به وایفای در مرتفعترین نقطه زمین
هیچ راه گریزی در برابر اینترنت نیست! چراکه در بلندترین قله جهان یعنی "اورست" هم میتوانید به وای فای دسترسی داشته باشید.
به گزارش سرویس فضای مجازی خبرگزاری صدا و سیما؛ به نظر می رسد ، دیگر نمی توان راه گریزی در برابر اینترنت پیدا کنیم، حتی اگر به مرتفع ترین نقطه جهان که روی کوه اورست است هم برویم ، به "وای فای" دسترسی خواهیم داشت.در نتیجه به جرأت میتوان گفت که در تمامی نقاط زمین دسترسی به اینترنت امکانپذیر است. اینکه چگونه یک شرکت موفق شده است که دامنه اینترنت خود را به اورست برساند و معنای زندگی و حیات را با ارتباط اینترنتی در آنجا برقرار کند، میتواند جذاب باشد.
مطابق اخباری که به تازگی منتشر شده، بیش از 1600 کوهنورد در اورست، به اینترنت دسترسی داشتهاند. شرکت "اورست لینک"، بیش از 200 هات اسپات وایفای در بیش از 40 روستا به این منظور راهاندازی کرده است. این شرکت 34000 نفر از مردم محلی و بیش از 40000 گردشگر در سال را پوشش میدهد. داستان از این قرار است که؛
به نقل از ونچربیت، "سرینگ جی شرپا "، مدیرعامل این شرکت در یک پست وبلاگی اذعان داشت که قبل از سال 2000، تنها وسیله ارتباطی که در نپال وجود داشت، نوشتن نامه بود که گاه این نامهها به وسیله هلیکوپتر تحویل داده میشد.
در سال 2000، سرطان سینه در مادر این مدیرعامل تشخیص داده میشود. او مجبور میشود که به نزدیکترین شهر پرواز کند و سپس برای درمان به هند برود. خواهرانش در نپال زندگی میکردند و مجبور بودند که کسب و کارشان را مدتی تعطیل کنند تا بتوانند در هند در کنار مادرشان باشند.
آنها در حین مراقبت از مادر به خاطر ارتباط ناکافی، ارزش و سابقه یکسال از کسب و کار خود را از دست میدهند.
شرپا گفت که مادرش را همان سال از دست داد. او به خاطر این تجربه سخت، تصمیم گرفت اقدامی موثر کند و بدین منظور، شبکهای را با پهنای باند 128 کیلوبیت در نپال راهاندازی کرد.
هدف اولیه این بود که روستاهای دورافتادهای که فاقد ارتباط بودند، به این شبکه متصل شوند. همه چیز خوب پیش میرفت تا اینکه کشور وی وارد دورهای از ناآرامیهای سیاسی شد.
در سال 2014، "اورست لینک" با یک مأموریت و هدف تازه و گسترده مجددا شروع به کار کرد تا استانداردهایی را برای شیوههای قابل اطمینان، اکولوژیک و اقتصادی ارتباطات مستقیم در هیمالیا وضع نماید.
در هیمالیا گاهی افراد مجبور هستند سه روز راه بروند تا بتوانند مایحتاج اولیه خود را تهیه کنند.
پیدا کردن افراد متخصص برای این شرکت نیز کاری بس دشوار بود چون افراد باید ابتدا مهارتهای لازم برای زندگی در این مناطق را میآموختند. علاوه بر این، مشکل دیگر برقرسانی به این منطقه بود که تنها راه ممکن، استفاده از انرژیهای تجدیدپذیر بود.
و بالاخره شرکت به هدف مورد نظرش دست یافت!