به مناسبت میلاد علی بن الحسین (علیه السلام)؛
نسیم پنجم شعبان ز راه آمده است
ولادت باسعادت پیام رسان نهضت عاشورا حضرت امام سجاد (علیه السلام) بر همه شیعیان مبارک باد
به گزارش سرویس فضای مجازی خبرگزاری صدا و سیما؛ حضرت علی بن الحسین، ملقّب به سجّاد و زین العابدین، روز پنجم شعبان سال ۳۸ هجری، در مدینه دیده به جهان گشود. امروز فضای مجازی گلباران شده است.
نسیم پنجم شعبان ز راه آمده است نسیم پنجم شعبان ز راه آمده است نسیم پنجم شعبان ز راه آمده است نسیم پنجم شعبان ز راه آمده است نسیم پنجم شعبان ز راه آمده است نسیم پنجم شعبان ز راه آمده است نسیم پنجم شعبان ز راه آمده است نسیم پنجم شعبان ز راه آمده است نسیم پنجم شعبان ز راه آمده است نسیم پنجم شعبان ز راه آمده است
نام مبارک امام چهارم "علی" است و مشهورترین القاب آن حضرت "زین العابدین و سجّاد "است و مشهورترین کنیه ایشان "ابامحمد و ابوالحسن" است.مدت امامت ایشان 35 سال بود و در جریان کربلا نیز حضور داشت، اما بر اساس برنامهای الهی ایشان زنده ماند تا مأموریت خود را سرانجام برساند. از جمله ماجراهایی که در تاریخ اسلام امامت اهلبیت(ع) را تحتالشعاع قرار داده، نسبت دادن «بیمار مصلحتی کربلا» به امام سجاد(ع) است. یعنی هرگاه صحبت از معارف عاشورایی و معرفی برترین اصحاب امام حسین(ع) میشود، نخستین چیزی که درباره امام سجاد(ع) گفته میشود، موضوع «بیمار مصلحتی کربلا»ست؛ در حالی که خداوند متعال در قرآن اهلبیت(ع) را «اولیالامر» یعنی کسانی که «صاحبان امرِ الهی» هستند و تمام مقدرات و امورات عالم و آدم را به اذنالله رقم میزنند، معرفی میکند.امام چهارم بر اساس آیه قرآن، خدا محوری را سر لوحه و فصل الخطاب زندگی خود قرار میدهد و در حقیقت زندگی را عین بندگی تفسیر می کند. این بزرگوار، در انجام عبادت، کوشش فراوان داشت، به گونه ای که فاطمه دختر علی علیه السّلام نزد جابر انصاری آمد و گفت: ما بر گردن شما حقوقی داریم، یکی از حقوق ما این است که هرگاه دیدید یکی از ما به خاطر عبادت بسیار، در معرض خطر است، به او یادآوری کنید و او را به حفظ جان، سفارش نمائید، و این علی بن الحسین علیه السّلام یادگار پدرش است که بر اثر کوشش فراوان در عبادت، خود را در پرتگاه خطر شدید قرار داده است، و از بسیاری سجده، پیشانی و کف دستها و روی زانوهایش پینه بسته، و جانش را در رنج شدید انداخته است!روایت شده: هرگاه امام سجّاد علیه السّلام مشغول نماز می شد، آنچنان از خود بی خود می گشت که صدای اطراف خود را نمی شنید.از آن جا که حضرت سجاد علیه السلام به اوصاف و فضایل بسیار شایسته ای آراسته بودند که او را از هرجهت از دیگر مردم ممتاز می ساخت، به آن حضرت لقب های بسیاری که هریک به بُعدی از کمالات او دلالت داشت، نسبت داده شده است. از جمله آنهاست:
زین العابدین، زین الصالحین، وصیّ الوصیین، امام الاُمّة، مُتهجِّد، سیّدالعابدین، الزّکی، الامین، البکّاء، سیّدالساجدین، منار القانتین، ذوالثّفنات و نوح آل محمّد صلی الله علیه و آله وسلم .
امام علی بن الحسین علیه السلام را به سبب سجده های طولانی او ـ که نظیر آنها فقط در علی بن ابی طالب علیه السلام دیده شده بود ـ سیدالساجدین و نیز سیّدالعابدین لقب داده بودند. امام سجاد علیه السلام را چون کوچک تر از حضرت علی اکبر و بزرگ تر از علی اصغر علیه السلام بودند، علی اوسط خوانده اند و از آن جهت که پس از ماجرای جانسوز عاشورا همواره به یاد پدر می گریستند. نوح آل محمّد لقب داده اند.