فیلم خوانی؛
فیلم خوانی های ایرانی در سه دهه گذشته/ "به نام پدر"
در گشت و گذاری سایبری به فیلم هایی خواهیم پرداخت که در 3 دهه گذشته در ایران تولید شده و هر کدامشان در برگیرنده نکات و مفاهیم عمیقی هستند که می توان مورد تأمل قرار داد و آن را بازنشر کرد.
دیالوگ ها و صحنه های ماندگار "به نام پدر" به کارگردانی ابراهیم حاتمی کیا
عراق تا اینجا
اومده بود، تا همین جا، داشت می رسید جلو تا اینجا، ما اینجا سنگر دیده بانی
داشتیم، همین جا.
من به خاطر اون نامردا، من اینجا رو مین کاشتم.
دنیا چرا این طوری می شه مرتضی، کی به کیه، من تاوان چی رو باید پس
بدم، چی رو ...
پانزده ساله جنگ تموم شده، واسه ما پزشک ها هنوز جنگه، می دونید روزی چند نفر
کوچیک و بزرگ، با گناه و بی گناه، همین جا می رن روی مین، شما که محلی هستید، چرا
بهش نمی گید، بگید بهشون
با قربانی های محلی ما کوچک ترین مشکلی نداریم، مال همین
آب و خاک اند مال همین مملکت اند ولی صداشون به هیج جا نمی رسه، هیچ جا
اما همچین که مجروح مرکز نشین شد، آنوقت حواسمون باید به خیلی چیز ها باشه، دخترتون اگر محلی بود
تا حالا عملش کرده بودم تموم شده بود.