پخش زنده
امروز: -
سوم رجب، سالروز شهادت امام علی النقی علیهالسلام است.امامی که به علت خفقان شدید حکومتی کمتر با یاران خود در ارتباط بود و نوع سیره ایشان با مشقتهای فراوان و جان برکفی های بی نظیر به دست ما رسیده است.
به گزارش سرویس فضای مجازی خبرگزاری صدا و سیما ؛ «امام ابوالحسن على
النقى الهادى» - علیه السلام - پیشواى دهم شیعیان، در نیمه ذیحجه سال 212 هجرى در اطراف
مدینه به دنیا آمد. پدرش پیشواى نهم، امام جواد - علیه السلام - و مادرش بانوى گرامى
«سمانه» است که فردی با فضیلت و تقوا بود.مشهورترین القاب امام دهم، «نقى» و «هادى»
است، و به آن حضرت «ابوالحسن الثالث» نیز مىگویند. امام هادى - علیه السلام - در سال
220 هجرى پس از شهادت پدر گرامیش برمسند امامت نشست و در این هنگام هشت ساله بود. مدت
امامت آن بزرگوار 33 سال و عمر شریفش 41 سال و چند ماه بود و در سال 254 در شهر سامراء
به شهادت رسید. بیشتر سالهای امامت آن حضرت در سامرا، تحت نظارت مستقیم حاکمان عباسی
سپری شد. دوره امامت او همزمان با حکومت چند تن از خلفای عباسی از جمله متوکل بود.
از امام هادی(ع) احادیثی در امور اعتقادی، تفسیر، فقه و اخلاق روایت شده است. بخش قابل
توجهی از روایات آن حضرت درباره مباحث کلامی تشبیه و تنزیه و جبر و اختیار است. زیارت
جامعه کبیره که مضامین اعتقادی شیعیان را در بردارد نیز از آن حضرت روایت شده است.
امام هادی از طریق وکلای خود با شیعیان ارتباط داشت و به امور آنان رسیدگی میکرد.
برخی از شاگردان و یاران ایشان عبارتند از: عبدالعظیم حسنی، عثمان بن سعید، ایوب بن
نوح، حسن بن راشد و حسن بن علی ناصر.بارگاه او در سامرا به حرم عسکریین مشهور است.
بریده ای از کتاب انسان250ساله
امام هادی علیهالسلام با دیدِ یک انسان مبارز به دربارِ متوکّل رفت و
مجلسِ شراب او را به مجلس معنویت تبدیل کرد. یعنی او را مغلوب کرد؛ به طوری که در آخرِ
حرفهایش، متوکّل برای حضرت عطر آورد و او را با احترام بدرقه کرد. در مبارزهای که
شروع کنندهی آن، خلیفهای تندخو و قدرتمند بود، امام هادی دست به یک جنگ روانی زد؛
مبارزهای که در آن نیزه و شمشیر کاربُرد ندارد... ، در نبرد بین امام هادی(ع) و خلفای زمان، آن کس که ظاهراً و باطناً
پیروز شد، حضرت هادی(ع) بود؛ این باید در همه بیانات و اظهارات ما موردنظر باشد.۸۳/۵/۳۰
زیارت جامعه؛ فروغی از دانش دهمین پیشوا
یکی از آثار ماندگار امام هادی علیه السلام زیارت جامعه کبیره است. زیارت
جامعه، امامت را رمز و راز فلسفه سیاسی اسلام می داند و به همه مؤمنان یادآوری می کند
که حکومت عدل الهی از آنِ پیشوایان معصوم است. این زیارت دارای مضامین بسیار بلندی در مورد اهل بیت بوده و یک منشور امام شناسی
و معصوم شناسی است. زیارت جامعه کبیره ، مُعَرِّف مقامات اولیاء
خداست. با کمـى تـوجّه مىتوانیم این زیارت را به پنج بخش تقسیم کنیم.
1ـ سلام که مشتمل بر پنج سلام
است و بعد از هر سلام شاید بیش از 20 تـا 30 ویژگى از حقیقت امامت نام برده شده است. در این سلامها
بیان مىشود که امام در شیعه چه جایگاهى دارد. 2ـ شهادت: شهادت به وحدانیت حق و گواهى
به رسالت حضرت ختمى مرتبت و اقرار به امامت و پیشـوایى دودمـان ولایت که در قالب
حدود 35 عبارت، برخى از کمالاتى که حق متعال
به آنان ارزانى داشته بیان می کند. 3ـ ابراز
علایق: در مجموع این زیارت، پنج نوبت جمله «بأبی أنتم و أمّی» هربار، در پى آن، فصل
جدیدى آغاز مىشود. 4ـ دلیل عرض ارادت، زائر دلیل این اظهار محبّت و عرض ارادت را
بیان مىکند؛ در فقراتى چون: بموالاتکم علّمنا الله معالم دیننا و....، 5ـ دعا و توسّل
، دعاهایى که در متن زیارت آمده، حاوى مفاهیم بلند توحیدى اسـت و نـشان مـىدهد
که زائر وارد بر محضر امام معصوم ، تا چه اندازه باید از بنیه توحیدى قوى برخوردار
باشد.6- معرّفى امام و مقام امامت و شئون ائمّه(ع)
شعری الهام گرفته از زیارت جامعه کبیره