گردشگری نوروزی؛ دره شمخال
یکی از زیباترین مناطق گردشگری کشورمان به نام دره شمخال، نزدیک شهر مرزی باجگیران در کناره شمال شرقی ایران و در نزدیکی کشور ترکمنستان واقع شده است.
به گزارش سرویس فضای مجازی خبرگزاری صداو سیما؛ دره شمخال یکی از دره های زیبای استان خراسان رضوی در شهرستان قوچان است که قسمت انتهایی آن جزئی از شهرستان درگز است. این دره زیبا در نزدیکی روستای شمخال و حدود 5 کیلومتری شهر مرزی باجگیران در مرز ایران و ترکمنستان قرار دارد.
برای رفتن به دره شمخال، وارد جاده قوچان به درگز می شویم و پس از طی حدود 70 کیلومتر به یک دو راهی میرسیم که جاده سمت راست به سمت شهر درگز می رود و جاده سمت چپ بسوی شهر مرزی باجگیران. البته برای رسیدن به شمخال دو راه وجود دارد که یکی از سمت امامقلی و دیگر ی از سمت امام باد خواهد بود.
دره زیبا و کم نظیر شمخال که از روستایی به همین نام واقع در 25 کیلومتری باجگیران و 80 کیلومتری قوچان آغاز می گردد دارای آب و هوای مطلوب و تنوع حیات وحش است.
مهمترین دلیل اقلیم مناسب این دره الحاق رودخانه های شارک قرچقه، دربادام، شمخال و اضافه شدن چشمه های متعدد در مسیر می باشد که باعث بوجود آمدن چشم انداز زیبایی در منطقه شده است.
گردشگری نوروزی؛ دره شمخال گردشگری نوروزی؛ دره شمخال گردشگری نوروزی؛ دره شمخال گردشگری نوروزی؛ دره شمخال گردشگری نوروزی؛ دره شمخال گردشگری نوروزی؛ دره شمخال گردشگری نوروزی؛ دره شمخال گردشگری نوروزی؛ دره شمخال گردشگری نوروزی؛ دره شمخال
دره شمخال که نام خود را از روستایی کوهپایهای به همین نام گرفته از شمال شرقی به کوه آسلمه و از جنوب شرقی به رودخانه دائمی کال شمخال محدود است. چشمههای ابتدای دره در ادامه رودخانهای را میسازند که شالیزارهای درونگر را سیراب میکند. طول دره در حدود ۱۸ کیلومتر است و ارتفاع دیواره تا ۲۰۰ متر برآورد شده است. همچنین در قسمت های زیادی از این دره زیبا درختان گردوی جنگلی بسیاری با قدمت هایی بیش از ۲۰۰ سال وجود دارند که به این دره جلوه خاصی بخشیده است.
پوشش گیاهی: گردو، انجیر، زردآلو، چنار، بید، سپیدار، تمشک، موسیر، آنوخ (کاکوتی)، چریش، هفشان، گون، ریخوک، زرشک، گژی (زالزالک) و سدها گیاه وحشی و دارویی دیگر.
وجه تسمیه: شمخال نام یک نوع تفنگ قدیمی و دست ساز و قوی به زبان کردی کرمانجی بوده است. کردی کرمانجی ضرب المثلی دارد به این مضمون که "مگر تیر شمخال به تو خورده است”. این ضرب المثل برای افرادی به کار می رود که در واکنش به یک اتفاق نه چندان مهم، گریه و ناله بسیار سر می دهند.