نویسنده فدراسیون جهانی بسکتبال:
آیا نیکخواه بهرامی و کامرانی باید به تیم ملی برگردند؟
نویسنده سایت فدراسیون جهانی بسکتبال در مطلبی به این سوال پاسخ داد که آیا دو ستاره سابق تیم ملی بسکتبال باید به تیم ملی برگردند؟
به گزارش خبرنگار
خبرگزاری صداوسیما؛ نویسنده بخش آسیایی سایت فدراسیون جهانی بسکتبال این هفته سوالی را درباره تیم ملی ایران مطرح کرد و به آن پاسخ داد. در این مطلب با اشاره به عملکرد خوب بسکتبال ایران در سال 2016 با توجه به قهرمانی چلنج (یک سال بعد از شکست جام ملت های 2015) سوال شده است که آیا ایران در سال 2017 باید صمد نیکخواه بهرامی و مهدی کامرانی را بعد از یک تابستان استراحت برای کاپ آسیا بازگرداند؟
در این مطلب آمده است: پارسال، تعدادی از ستاره های نوظهور ایران وارد میدان شدند. بهنام یخچالی کمبو گارد ایران یکی از مهمترین بازیکنان میان ستاره های نوظهور بود که کنترل خوبی روی توپ برای پست گارد رأس دارد و در عین حال فیزیک و شوت او برای پست گارد شوتزن مناسب است. او در آسیاچلنج میانگین 12 امتیاز، 6 ریباند، 2 پاس گل، یک توپربایی و 3 پرتاب سه امتیازی موفق در هر بازی داشت.
محمد جمشیدی هم تیمی یخچالی هم میانگین 10 امتیاز،4 ریباند و 4 پاس گل داشت و ایران با کمک این بازیکنان بدون باخت در هشت بازی، قهرمان آسیاچلنج شد.
لازم به گفتن نیست که حامد حدادی هم با میانگین 18 امتیاز و 13.8 ریباند در هر بازی توقف ناپذیر بود و محمد حسن زاده در کنار ارسلان کاظمی در تیم تاثیرگذار بودند.
بدون شک، درک بائرمن سرمربی آلمانی تیم در آن زمان از عملکرد این بازیکنان راضی بود و مهران حاتمی سرمربی جدید تیم قطعا اهداف بزرگی برای آنها در نظر دارد. ایران با نایب قهرمانی در مسابقات غرب آسیا به یکی از اهداف خود یعنی صعود به کاپ آسیا 2017 رسیده است. شکست مقابل لبنان در این مسابقات، ایران را از آوردن قهرمانی به کشور بازداشت؛ اما چیزی که باعث تسلی خاطر ایرانی ها می شد، حضور نداشتن تمام نیروها در مسابقات غرب آسیا بود.
ایران با ستاره ها و بدون ستاره ها
چیزی که موفقیت های یک سال اخیر تیم ملی ایران را جالب توجه می کند، حضور نداشتن دو بازیکن اسطوره ای تیم یعنی صمد نیکخواه بهرامی و مهدی کامرانی است. هر دو بازیکن عضو گروه معروف به نسل طلایی تیم ملی بسکتبال ایران بودند که به تیم ملی کمک کردند تا در رنکینگ فیبا با سه قهرمانی در جام ملت های آسیا (2009،2007 و 2013) صعود کنند و همچنین قهرمانی سه دوره از آسیا کاپ/ چلنج را در سال های 2012، 2014 و 2016 به دست آوردند. آخرین باری که صمد و کامرانی برای تیم ملی بازی کردند به سال 2015 باز می گردد که ایران به هدف اصلی خود یعنی قهرمانی جام ملت ها نرسید.
حالا با نزدیک شدن به زمان آماده سازی برای آسیا کاپ 2017، سوال بزرگ این است: آیا تیم ملی هنوز به صمد نیکخواه و مهدی کامرانی نیاز دارد؟
نویسنده فیبا به این سوال پاسخ می دهد: اگر بخواهیم کاملا صادق باشیم، جواب منفی است. عملکرد اخیر تیم ملی بسکتبال ایران در سطح آسیایی و حتی مسابقات انتخابی المپیک در ایتالیا ثابت کرد که نسل جدید بسکتبالیست های ایرانی می توانند از پس مسئولیت خود برآیند. این طلوعی جدید برای بسکتبال ایران است و اعتقاد دارم حضور کامرانی و بهرامی دیگر ضروری نیست. البته باید در نظر داشت، حضور هر دو بازیکن باتجربه در تیم ملی ضرری ندارد و مطمئنا مهران حاتمی می تواند از تجربه، قدرت رهبری و مهارت های آنها استفاده کند؛ اما به نظر نمی رسد بازیکنانی مثل کامرانی و نیکخواه حاضر به کنار نشستن پشت سر بازیکنانی مثل یخچالی، جمشیدی، کاظمی یا حتی بازیکنان رو به رشدی مثل مشایخی و دلیرزهان باشند.
صمد و کامرانی با حضور خود، دقایق ارزشمندی را از این ستاره های جوان می گیرند، دقایقی که برای تسریع روند رشد آنها ضروری است.
ستاره های 36 و 37 ساله در جام جهانی
نویسنده فیبا در پاسخ به این سوال که چرا این موضوع اهمیت دارد؟ پاسخ می دهد: تیم ایران نه تنها برای مسابقات آسیاکاپ امسال آماده می شود، بلکه نگاهی به جام جهانی 2019 دارد، جایی که به بیشترین تعداد بازیکن در اوج دوران بازی آنها نیاز دارد. در صورت صعود ایران به جام جهانی 2019 ، صمد نیکخواه 36 ساله و مهدی کامرانی 37 ساله خواهند بود. ساختن تیم ملی حول بازیکنانی در آخرین سال های دهه 30، ریسک بزرگی خواهد بود.
در این مطلب به حامد حدادی هم پرداخته شده که او را بازیکنی متفاوت می داند، به دلیل اینکه ایران تا به حال چنین سنتر قدرتمندی نداشته و به احتمال زیاد هیچوقت نخواهد داشت. نقشی که یائو مینگ در سال های 2000 برای تیم ملی چین داشت، حدادی در هشت سال گذشته برای ایران داشته است. با این وجود درباره نیکخواه و کامرانی مشخص است که بازیکنان جوانتری آماده گرفتن جای آنها هستند.
نویسنده فیبا تاکید می کند که با تمام این اوصاف، نقش کامرانی و نیکخواه در پیشرفت و توسعه بسکتبال ایران به هیچ وجه نباید دست کم گرفته شود. بدون حضور آنها، ایران در یک دهه گذشته احتمالا روند باشکوه خود را طی نمی کرد. با این وجود حقیقت این است: زمانی می رسد که به صورت اجتناب ناپذیر، سربازان قدیمی باید جای خود را به نفرات جدید بدهند، حداقل برای ایران، حالا این زمان رسیده است.