ترامپ در ادامه سخنرانی خود در کنگره گفت: کسری بودجه سال گذشته ما حدود هشتصد میلیارد دلار بود و در خارج، سیاست خارجی فاجعه باری را به ارث برده ایم.
برای حل و فصل این مسائل و دیگر مشکلات مبرم، نیاز است که اختلافات حزب کنار گذاشته شود. نیاز است که به روح آمریکایی روی آوریم که بر هر چالشی در هر دوره تاریخ فائق آمده است. اما برای تکمیل اهدافمان در داخل و خارج، باید موتور اقتصاد خود را روشن کنیم و کار را برای شرکت هایی که می خواهند داخل آمریکا تجارت کنند، تسهیل کنیم و نگذاریم شرکت ها کشورمان را ترک کنند.
در حال حاضر، شرکتهای آمریکایی در مقایسه با دیگر کشورها بالاترین مالیات را می پردازند. تیم اقتصادی من در حال تدوین اصلاحات مالیاتی است که میزان مالیات شرکت هایمان را کاهش می دهد، از این رو می توانند همه جا و با همه رقابت کنند و شکوفا شوند. این یک کاهش بسیار بزرگ خواهد بود. در عین حال، کاهش بزرگ مالیاتی برای طبقه متوسط نیز خواهیم داشت. ما باید برای شرکت های آمریکایی و کارگرانمان یک زمین بازی مسطح و هموار بسازیم. مجبوریم این کار را انجام دهیم.
الان، وقتی کشتی های ما کالاهای آمریکایی به بسیاری از کشورها می برند، مجبورند مالیات و تعرف های بسیار بالا بپردازند.اما وقتی شرکت های خارجی به آمریکا کالا وارد می کنند، تعرفه ما برای آنها هیچ یا تقریبا هیچ است. من همین تازگی با مسئولان و کارکنان یک شرکت بزرگ آمریکایی- هارلی دیویدسون- دیدار کردم. آنها با افتخار پنج موتور سیکلت باشکوه خود را که ساخت داخل آمریکاست ، روی چمن مقابل کاخ سفید نمایش دادند. و آنها از من خواستند سوار بر یکی از آنها شوم و من گفتم نه متشکرم.
یک رئیس جمهور دیگر جمهوریخواه ، وایت دی آیزنهاور یک برنامه واقعا بزرگ زیرساخت ملی را شروع کرد، ساخت بزرگراههای بین ایالتی.زمان آن رسیده است که برنامه بازسازی ملی را شروع کنیم.
آمریکا تقریباً شش تریلیون دلار در خاورمیانه خرج کرد این در حالی است که همه زیرساخت های داخل کشور رو به زوال هستند. با شش تریلیون دلار می توانستیم دو بار کشورمان را بازسازی کنیم و شاید سه بار می توانستیم بازسازی کنیم اگر افرادی داشتیم که توانایی مذاکره داشتند. برای شروع بازسازی ملی، از کنگره می خواهم قانونی را تصویب کند که سرمایه گذاری یک تریلیون دلاری در حوزه زیرساختها ایجاد می کند و تامین مالی آن از طریق سرمایه های عمومی و خصوصی صورت می گیرد و میلیونها شغل جدید ایجاد می کند.
دو اصل کلیدی راهبر این تلاش خواهد بود: کالای آمریکایی بخرید و نیروی آمریکایی استخدام کنید.
امشب همچنین از کنگره می خواهم «اوباماکر» را لغو و با یک طرح دیگر جایگزین کند که گزینه ها را افزایش می دهد، دسترسی ها را بیشتر می کند، هزینه ها را کاهش می دهد در عین حال خدمات بهتر بهداشتی ارائه می کند.
ملزم کردن هر آمریکایی به خریدن بیمه های درمانی دولتی هرگز راه حل برای کشورمان نبوده است. راه ایجاد دسترسی همه به بیمه های درمانی، کاهش دادن هزینه هاست که ما در حال انجامش هستیم.
دونالد ترامپ رئیس جمهور آمریکا در ادامه سخنرانی سالانه خود در نشست مشترک کنگره تصریح کرد: اما برای قطع کردن چرخه فقر، ما باید چرخه خشونت را نیز قطع کنیم.
به گزارش شبکه سی ان ان ، ترامپ گفت: میزان جرم و جنایت در سال 2015 به بالاترین میزان در یک سال در نزدیک به نیم قرن گذشته رسید. در شیکاگو، بیش از چهار هزار نفر فقط در سال گذشته هدف تیراندازی قرار گرفتند و میزان جرم و جنایت امسال تا این زمان از آن هم بالاتر بوده است. این در جامعه ما قابل قبول نیست. هر کودک آمریکایی باید بتواند در یک محیط امن بزرگ شود و در مدرسه ای بزرگ تحصیل کند و به مشاغل پردرآمد دسترسی داشته باشد.
اما برای ساختن چنین آینده ای، ما باید با مردان و زنان مجری قانون کار کنیم -- نه علیه آنها. ما باید میان همکاری و اعتماد پل بزنیم -- نه اینکه شکاف تفرقه و اختلاف را بیشتر سازیم. اعضای پلیس و کلانترها اعضای جامعه ما هستند. آنها دوستان و همسایگان ما هستند، آنها مادران و پدران، فرزندان و دختران جامعه ما هستند و آنها هر روز عزیزانی را ترک می کنند که نمی دانند آیا آنها صحیح و سالم به خانه بازخواهند گشت یا خیر. ما باید از این مردان و زنان شگفت انگیز مجری قانون حمایت کنیم. و ما باید از قربانیان جرم و جنایت نیز حمایت کنیم. من به وزارت امنیت داخلی دستور داده ام اداره ای را برای خدمت رسانی به قربانیان آمریکایی ایجاد کند. این اداره «ویس» (VOICE) نام دارد -- که مخفف «قربانیان مواجهه با جرم و جنایت مهاجرت» است. ما می خواهیم کسانی که رسانه های ما آنها را نادیده گرفته اند و صاحبان منافع ویژه آنها را ساکت کرده اند، صدایی داشته باشند.
امشب در میان حضار چهار آمریکایی شجاع حضور دارند که دولتشان آنها را ناکام گذاشت. اسامی آنها عبارت است از جمیل شاو Jamiel Shaw ، سوزان اولیور Susan Oliver ، جنا اولیور Jenna Oliver، و جسیکا دیویس Jessica Davis . پسر 17 ساله جمیل به دست عضو یک باند تبهکار مهاجران غیرقانونی که به تازگی از زندان آزاد شده بود، بیرحمانه به قتل رسید. جمیل شاو پسر یک جوان شگفت انگیز با استعداد نامحدود بود که خود را برای رفتن به کالج آماده می کرد. او می توانست در آنجا به عنوان یک «کوارتربک» (بازیکن خط حمله) سرآمد باشد. اما هرگز این فرصت را نیافت. پدرش، که یکی از مخاطبان امشب در اینجاست، به یکی از دوستان خوب من تبدیل شده است.
سوزان اولیور و جسیکا دیویس نیز با ما هستند. همسران آنها -- دنی اولیور معاون کلانتر، و کارآگاه مایکل دیویس -- هنگام خدمت در کالیفرنیا به قتل رسیدند. آنها ستون های جامعه خود بودند. اینها مردان شجاعی بودند که بیرحمانه به دست یک مهاجر غیرقانونی سابقه دار که دو بار هم قبلا از کشور اخراج شده بود، بیرحمانه به قتل رسیدند.
جنا، دختر سوزان نیز کنارش نشسته است. من از شما می خواهم بدانید که پدر شما یک قهرمان بود، و امشب شما از محبت کل کشوری برخوردارید که از شما حمایت و برایتان دعا می کند.
من خطاب به جمیل، جنا، سوزان و جیسکا می گویم: من می خواهم بدانید که ما هرگز مبارزه برای عدالت را متوقف نخواهیم کرد. عزیزان شما هرگز فراموش نخواهند شد، ما همیشه یاد و خاطره آنها را زنده نگه می داریم.
سرانجام، ما برای امن نگه داشتن آمریکا باید ابزار مورد نیاز مردان و زنان ارتش آمریکا را برای جلوگیری از جنگ در اختیار آنها بگذاریم تا اگر مجبور به جنگ شدند از آنها استفاده کنند و پیروز شوند.
من لایحه بودجه ای را به کنگره می فرستم که ارتش را بازسازی می کند، کاهش کلی بودجه دولتی در بخش دفاعی را متوقف می کند، و خواستار یکی از بیشترین افزایش ها در بودجه دفاع ملی در تاریخ آمریکا شده است.
بودجه من همچنین بودجه کهنه سربازان ما را نیز افزایش می دهد. کهنه سربازان ما دین خود را به این ملت ادا کرده اند -- و اکنون ما باید به آنها ادای دین کنیم.
چالش هایی که ما به عنوان یک کشور با آنها مواجهیم، بزرگ اند. اما مردم ما از آنها بزرگترند و هیچ کس بزرگتر و شجاع تر از کسانی نیست که با لباس نظامی برای آمریکا جنگیده اند. امشب مفتخریم که کارین اونز Carryn Owens ، بیوه یک عضو ویژه نیروی دریایی آمریکا ، ناوبان یکم ویلیام «رایان» اونز، به ما پیوسته است. رایان همانطور مُرد که زندگی کرد: جنگجو و قهرمان -- و در نبرد با تروریسم و برای تامین امنیت کشور ما.
من اخیرا با ژنرال ماتیس (وزیر دفاع) حرف می زدم و او هم این را تایید کرد. او گفت «رایان یکی از نیروهای شرکت کننده در یک یورش بسیار موفقیت آمیز بود که به کسب اطلاعات حیاتی بسیار زیادی انجامید که به پیروزی های بسیار بیشتری در آینده در برابر دشمنان ما منجر خواهد شد.» میراث رایان به ابدیت پیوسته است چون همانطور که انجیل به ما می آموزد، هیچ اقدام عاشقانه ارزشمندتری از فدا کردن جان خود برای دوستان وجود ندارد. رایان جان خود را برای دوستانش فدا کرد، برای این کشور، و برای آزادی ما. ما هرگز او را فراموش نخواهیم کرد.
به آن دسته از متحدانی که از خود پرسند آمریکا چه نوع دوستی خواهد بود، می گویم فقط کافی است به قهرمانانی که لباس نظامی ما را به تن دارند نگاه کنید. سیاست خارجی ما مستلزم یک مشارکت مستقیم، محکم و معنی دار با جهان است. این رهبری آمریکا بر اساس منافع امنیتی حیاتی است که ما آن را با متحدانمان در سرتاسر این کره خاکی تقسیم می کنیم.
ما به شدت از ناتو حمایت می کنیم، از ائتلافی که از میان بندهای دو جنگ جهانی که فاشیسم را از تخت به زیر کشید، و یک جنگ سرد که کمونیسم را شکست داد، به وجود آمد.
رئیس جمهور آمریکا افزود آمریکا مایل است دوستان جدید پیدا کند، و در جاهایی که منافع مشترک وجود دارد مشارکت های جدید برقرار کند. ما هماهنگی و ثبات می خواهیم، نه جنگ و کشمکش. ما صلح می خواهیم، در هر جایی که پیدا شود. آمریکا امروز با دشمنان سابق دوست است. برخی از نزدیکترین متحدان ما چند دهه قبل در جنگ های جهانی در جبهه مقابل ما می جنگیدند. این تاریخ ما را مطمئن می کند که امکان داشتن یک دنیای بهتر وجود دارد.
اما شرکای ما باید به تعهدات مالی خود عمل کنند و آنها اکنون، بر اساس همان حرف های محکم و صریحی که داشتیم، دارند همین کار را می کنند. ما از شرکای خود، چه در ناتو ، چه در خاورمیانه، و چه در اقیانوس آرام ، انتظار داریم نقش مسقیم و معنی داری هم در عملیات راهبردی و هم در عملیات نظامی بر عهده بگیرند و سهم منصفانه خود را از هزینه ها بپردازند.
ما به نهادهای تاریخی احترام خواهیم گذاشت، اما به حقوق حاکمیتی کشورها نیز احترام می گذاریم. کشورهای آزاد بهترین وسیله برای بیان اراده ملت هستند -- و آمریکا به حق همه کشورها برای طی کردن مسیر خود احترام می گذارد. کار من نمایندگی جهان نیست. کار من نمایندگی آمریکاست. اما ما می دانیم که آمریکا زمانی وضع بهتری دارد که کشمکش ها کمتر باشند-- نه بیشتر. ما باید از اشتباهات گذشته درس بگیریم -- ما جنگ و نابودی را که سرتاسر جهان ما را در بر گرفته است، دیده ایم.
تنها راه حل دراز مدت برای این فجایع بشری ایجاد شرایطی است که آوارگان بتوانند به شکلی امن به وطن خود بازگردند و روند طولانی بازسازی را شروع کنند.
آمریکا مایل است دوستان جدید پیدا کند، و در جاهایی که منافع مشترک وجود دارد مشارکت های جدید برقرار کند. ما هماهنگی و ثبات می خواهیم، نه جنگ و کشمکش. ما صلح می خواهیم، در هر جایی که پیدا شود. آمریکا امروز با دشمنان سابق دوست است. برخی از نزدیکترین متحدان ما چند دهه قبل در جنگ های جهانی در جبهه مقابل ما می جنگیدند. این تاریخ ما را مطمئن می کند که امکان داشتن یک دنیای بهتر وجود دارد.
خوشبختانه، آمریکا در دویست و پنجاهمین سالگرد تشکیل خود شاهد دنیایی صلح آمیزتر، عادلانه تر، و آزادتر خواهد بود. در یکصدمین سالگرد تشکیل ما، در سال 1876 ، شهروندانی از سرتاسر کشور ما به فیلادلفیا آمدند تا صد سالگی آمریکا را جشن بگیرند. در آن جشن، سازندگان کشور و هنرمندان و مبتکران آثار خلق شده خود را به نمایش گذاشتند. الکساندر گراهام بل برای نخستین بار تلفن خود را به نمایش گذاشت. رمینگتون از ماشین تایپ خود پرده برداری کرد. گام اولیه برای ساخت لامپ برقی برداشته شد. توماس ادیسون یک تلگراف خودکار و یک قلم برقی ارائه کرد. تصور کنید در دویست و پنجاهمین سالگرد تشکیل آمریکا شاهد چه شگفتی هایی خواهیم بود. تصور کنید که اگر فقط رویاهای مردممان را آزاد کنیم، به چه موفقیت های بزرگی که دست نخواهیم یافت.
درمان بیماری هایی که همیشه گرفتارشان بوده ایم چندان دور از دسترس نیستند. دیدن جای پای آمریکا در دنیاهای دوردست رویای نامحقق شدنی نیست. ایجاد کار برای میلیون ها نفر به شکلی که دیگر محتاج کمک های تامین اجتماعی نباشند، انتظار زیادی نیست. و خیابان هایی که مادران در آن احساس امنیت کنند -- مدارسی که در آنها کودکان در آرامش بیاموزند -- و مشاغلی که آمریکایی ها را به رشد و رفاه برساند -- خواسته های نامعقولی نیستند.
وقتی ما همه اینها را داشته باشیم، آنگاه است که آمریکا را از هر زمان دیگری باعظمت تر ساخته ایم. برای همه آمریکایی ها. این چشم انداز ماست. این ماموریت ماست. اما فقط به اتفاق هم می توانیم به آنجا برسیم. ما یک ملت هستیم، با یک سرنوشت. در رگ های ما خون واحدی جاری است. ما همه به یک پرچم سلام می کنیم. ما همه مخلوق خدای واحدی هستیم و وقتی این رویا را محقق می کنیم؛ وقتی دویست و پنجاهمین سالگرد آزادی باشکوه را جشن می گیریم، به عقب و به امشب نگاه می کنیم که این فصل جدید عظمت آمریکا شروع می شود.
زمان اندیشه های کوچک گذشته است. زمان درگیری های بی ارزش سپری شده است. ما فقط باید این شجاعت را داشته باشیم که رویاهای خود را که دل های ما را آکنده است، با دیگران تقسیم کنیم. شجاعت بیان امیدی را که روح و روان ما را به حرکت می آورد. و اعتماد به نفس برای تبدیل کردن این امید و رویا به عمل. از حالا به بعد، آمریکا با قدرت آرمان و آرزوهای ما حرکت خواهد کرد، نه با بار سنگین ترس های ما. ما ملهم از آینده خواهیم بود، نه محکوم به ناکامی های گذشته. رویای ما هدایتگر ما خواهد بود، و تردیدها چشمان ما را نخواهد بست.
من از همه شهروندان می خواهم این «تجدید حیات روح آمریکایی» را در آغوش گیرند. من از همه اعضای کنگره می خواهم در امور بزرگ و جسورانه و متهورانه برای کشورمان به من ملحق شوند. و من از همه می خواهم امشب را نظاره گر باشند و از این فرصت استفاده کنند و به خود ایمان داشته باشند. به آینده ایمان داشته باشند. و بار دیگر، به آمریکا ایمان داشته باشند. متشکرم، خداوند به شما برکت دهد، و خداوند به ایالات متحده برکت دهد.