امام خمینی (ره) ؛ عینیت دیانت در اقتصاد ، فرهنگ و سیاست

به گزارش خبرگزاری صدا و سیما ؛ حضرت امام خمینی (ره) حقیقت پایدار و همیشه زنده ای هستند که آرمان هایشان مرزهای جغرافیایی و تاریخی نامحدودی دارد و درخشان ترین ستاره هدایت برای نظام و توسعه کشور است.

سیره امام راحل همان نقشه راهی است که با دفاع از اصل ولایت مطلقه فقیه و حکومت فقاهت توانستند راه و روش سعادت و نیکبختی فردی ، جمعی و ملی و در نهایت امت اسلام را نشان می دهد و به کوری چشم دشمنان درخشش این نور هدایت که در طول نور هدایت اهل بیت (ع) است ، ادامه دارد و خواهد داشت.

شاید بهینه ترین واژه برای ترجمان آرمان های حضرت امام راحل را بتوان در این عبارت ارائه کرد " دیانت ما اسلام ناب محمدی (ص) و عین فرهنگ ، اقتصاد و سیاست ماست".

نظام جمهوری اسلامی ایران هم زمانی به تعالی خود می رسد که انطباق و عینیت دیانت بر سیاست ، فرهنگ و اقتصاد و مدیریت این جامعه ؛ نهادینه شود و هر تلاشی همزمان دارای چهار ارزش دین داری ، ارزش افزوده اقتصادی ، سیاسی و فرهنگی باشد.

سیما و منظر اقتصاد در سیره حضرت امام خمینی (رحمت الله علیه) همان ترجمان ارزش های دینی و الهی است که باید در همه حوزه ها مانند سیاسی، اجتماعی و فرهنگی استخراج شود.

نظام اقتصادی اسلام دارای سمت و سو و اهداف مادی و معنوی معینی است.

توجه حضرت امام به مستضعفان عالم زبانزد عام و خاص است چون این دسته از اقشار و طبقات آمادگی و انگیزه بیشتری برای استفاده از سرمایه درونی خود نسبت به دیگر افراد جامعه دارند و کمتر درگیر استفاده از سرمایه های فیزیکی بیرونی می شوند.

بنیانگذار فقید نظام جمهوری اسلامی همواره روی استقلال اقتصادی و خودکفایی تاکید داشتند چون استقلال اقتصادی و خودکفایی لازمه حرکت انسان ها به سمت رشد و پیشرفت است تا در مسیر کمال و  تعالی روح انسان استفاده شود.

نامگذاری سال اقتصاد مقاومتی از سوی مقام معظم رهبری هم در این بستر قابل توجه است که مدیریت جهادی و عزم ملی و همه مردم و امت اسلامی تحقق می یابد.
عینی ترین شاخص برای همگرایی یا واگرایی با امام راحل نیز در این معیار مشاهده می شود.

کسانی که نوشته یا نانوشته و گفته یا ناگفته اصل ولایت مطلقه فقیه را نمی پسندند یا به طور ناقص و گاهی ان را فقط در حد لفظ قانون اساسی قبول دارند ، بدانند که هیچ همگرایی و خویشاوندی با اندیشه های انان امام عزیز ندارند ، هر چند ادعاهای پر طمطراق داشته باشند و گوش فلک را کر کنند.

جمهوری اسلامی ایران با پیروزی انقلاب شکوهمند خود به رهبری حضرت امام خیمنی (ره) مسیر استقرار "حیات طیبه" را با تمامیت اقتصادی ، اجتماعی و فرهنگی آغاز کرده و این نظام و انقلاب آمده است که بماند و خواهد ماند.

رمز ماندگاری ان هم آرمان های امام راحل است.

نظام جمهوری اسلامی ایران همچنان به پویایی و تقویت کارآمدی مدیران و مسئولان نیاز دارد و باید قوای سه گانه ، خود را به عالی ترین تراز کارایی و کارمدی در تخصیص منابع و مدیریت برسانند ؛ این تراز باید در سطح جهانی باشد و البته هنوز فاصله داریم.

راه حرکت ، مسیر پیشرفت و الگوی توسعه در ایران اسلامی با تکیه بر اندیشه های احیاگر تفکر اسلامی ؛ هموار و روشن است و " قد تبین الرشد من الغی " و " بالنجم هم یهتدون ".

وصیت نامه امام (ره) از قویترین و بهترین مواریث معنوی ایران اسلامی است و دستورالعملی ملی برای پیشرفت و توسعه و سرافرازی ایران محسوب می شود و" شعارها، جهت گیریها، ارزشها و مبانی " انقلاب و در سایه پیشرفت و نوآوری و تعالی حفاظت خواهد کرد.

عینیت دیانت در سیاست ، فرهنگ و اقتصاد هم فقط با مدیریت جهادی تحقق می یابد و باید همه تلاش کنیم و هر کسی حداقل یک قدم در این مسیر بر دارد.
همه انقلاب ها از پیدایش انگیزه تا شکل گیری خود و در مسیر ادامه حیات ؛ معمولا با فراز و فرودهایی مواجه می شوند که در دو قالب سخت و نرم قابل ردیابی است.

بیشتر انقلاب ها معمولا بعد از دوره ای از رشد و تکامل ، رو به اضمحلال می روند.

حتی اگر در مواردی هم نامی از نقلاب ها مانده تنها یک نام است و ماهیت و هویت خود را به طور کامل از دست می دهند.
اما نهضت امام خمینی (ره) استثنائی ترین نهضت اجتماعی و مردمی است که بر انباشت تاریخی ، اعتقادی ، ایمانی ، دینی و مذهبی مردم به بلندای 14 قران تکیه زده است و بلندای تاریخی ان یعنی عقلانیت تمدنی و مردمی و انسانی به تمامیت تاریخ می رسد.

البته این نهضت مانند دیگر همتایان خود هم با آسیب هایی در ادامه روبروست و باید هموراه در پی آسیب زدایی باشد.

یکی از زیربنایی ترین آسیبهایی که ممکن است بدترین خطر را فراهم اورد ، فقر هستی شناسی و نوزایی ادرای و مدیریتی متعالی نظام جمهوری اسلامی ایران در ترجمان مبانی دیرین و نوین خود به عرصه های کارآمدی است.

تئوری سازی ، روش شناسی ، پیش بینی و پاسخ گویی به نیازهای جامعه ایران اسلامی در عرصه های فردی ، جمعی ، محلی ، ملی و فراملی ( منطقه ای ، جهانی ، بین المللی ) اگر بر اساس مبانی دینی و اسلامی صورت نگیرد و ساختارهای قران ، سنت ، اهل بیت (ع) ، اجتهاد و عقلانیت دینی در کنار تجارب بشری و علومی جهانی در ارکان نظام ؛ نهادینه نشود ، باید در انتظار آسیب باشیم.

خوشبختانه در جمهوری اسلامی ایران ما نیاز نداریم به دنبال ساخت مبانی سخت و نرم اندیشه ورزی برویم بلکه این مبانی را با غنی ترین زیربناها و روبناها داریم.
رسالت اندیشمندان ایران زمین و دلسوزان و روشنفکران متعهد باید این باشد که تئوری های کارامدسازی را از این مبانی استخراج و به نظام اجرایی و حاکمیت معرفی کنند.

هدف این نیست که همه داشته های علمی و تجربی جهان غرب و شرق (‌منهای جهان اسلام) را کنار بگذاریم ، تکفیر کنیم ؛ ابطال ابدی نمائیم و رد کنیم.
بلکه باید از همه این موارد به عنوان ابزاری در خدمت اهداف نظام جمهوری اسلامی و تئوری سازی اسلامی استفاده کنیم و نباید اجازه دهیم حیات اجتماعی و اقتصادی و سیاسی ما به آزمایشگاهی برای تئوری های باطل و به شیطنت های دشمنان تبدیل شود که هرچند نمونه های ان گاهی دیده می شود.
اگر تنها "اصل جمهوری اسلامی " قانون اساسی به طور کامل یا شبه کامل نهادینه شود به خیلی از انتطارات جامعه تا اینده های یاد پاسخ اطمینان بخش داده می شود.

امروزه وقتی وارد بازارهای عرضه و تقاضای رشته های علوم انسانی در دانشگاهها و کشور و مبانی برنامه ریزی های اقتصادی و اجتماعی حتی برخی مواد درسی مدارس می شویم یعنی مطالبی که به عنوان درس ارائه می شود و نتایجی که انتظار داریم و هدفگذاری کرده ایم؛ بیشترین همگرایی را با روش شناسی و روش های تحقیق و پژوهش غربی دارد و مبانی انها نیز ابطال پذیر کردن اندیشه هاست که البته در ان جوامع که دور وز اموزه ای وحی هستند ، ابطال پذیری ، قابل دفاع است اما برای جامعه ایرانی - اسلامی جایی برای دفاع ندارد چون به ارمان های  الهی و وحی متصل است.

"دیروز" که از بدنه سخت نظام دفاع کردیم و در دفاع مقدس حماسه آفریدیم و با عبور از دوران سازندگی وارد عصر جدید برنامه ریزی های فرهنگی ، اجتماعی ، سیاسی و اقتصادی و نهایت حکومت داری شدیم ؛ فرصت های خوبی برای "امروز" پیش امده است تا از تمامیت 4 دهه قبل و حتی از تمامیت حوادث 14 قرن هجری و همینطور از تاریخ بشریت درس های تازه بگیریم و با آسیب شناسی همه جوانب و شناخت موارد قوت و ضعف ؛ "طرحی نو برای فردا" بیندازیم.
راه ، روشن است و روشن خواهد ماند.

ما هم باید لیاقت خود را در پاسداری از این نعمت والای الهی نشان دهیم.

شکر این نعمت ان است که کارامدی و کارایی خود و جامعه در خود را افزایش دهیم تا خداوند هم ما را یاری کند.

یادداشت : اسماعیل محمدی